Κανένα βλέμμα

Σ’ έναν τόπο πραγματικό και μυθικό, το Αλεντέζου της ανομβρίας και της μεγάλης ιδιοκτησίας γης, υπάρχει το όρος των ελαιών. Ό,τι εκτυλίσσεται εκεί το αφηγείται ένας άντρας που ζει σ’ ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα και γράφει. Γράφει μέχρι να τελειώσει ο κόσμος.

Και η αφήγηση χωρίζεται σε δύο ισομερή κεφάλαια. Ο κόσμος του πατέρα και ο κόσμος του γιου. Βιβλικά σχεδόν, ο γιος επαναλαμβάνει τα λάθη του πατέρα στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να τα αποφύγει.

Στο μεταξύ στα παρακλάδια της πλοκής πρωταγωνιστούν απίθανα πρόσωπα: οι γηραιοί Σιαμαίοι δίδυμοι, ενωμένοι στο μικρό τους δαχτυλάκι, η ευφάνταστη μαγείρισσα που φιλοτεχνεί μαγειρικά γλυπτά, η τυφλή ιερόδουλη, τέταρτη γενιά τυφλών ιερόδουλων, αλλά και ένας δαίμονας που τελεί γάμους και βαφτίσια και σπέρνει τη διχόνοια.

Πρόκειται για ένα έργο που επιστρατεύει το ποιητικό ταλέντο του αναγνώστη. Το αίσθημα του πένθους και της απώλειας αποδίδεται με πρωτοφανή, σωματικό τρόπο, και αυτό μαζί με το παράδοξο των συμπλεκόμενων ιστοριών είναι το πιο δυνατό σημείο του έργου του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο.

Ο Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο, ένας από τους πιο αναγνωρισμένους συγγραφείς της σύγχρονης πορτο-γαλικής λογοτεχνίας, γεννήθηκε στο Γκαλβέιας της Πορτογαλίας το 1974. Το 2001 τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο José Saramago, το μεγαλύτερο βραβείο της Πορτογαλίας για νέους συγγραφείς, για το μυθιστόρημα Κανένα βλέμμα. Το 2007 έλαβε το βραβείο Cálamo Otra Mirada, το ισπανικό βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος, για το μυθιστόρημα Νεκρο-ταφείο πιάνων. Για το μυθιστόρημα Βιβλίο έλαβε το ιταλικό βραβείο για το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα, Libro d’Europa, το 2012. Το 2016, για το έργο του Γκαλβέιας, έλαβε το βρα-βείο Oceanos στη Βραζιλία, ως καλύτερο λογοτεχνικό έργο στην πορτογαλική γλώσσα για το 2015. Τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Έχει βραβευτεί επίσης για το ποιητικό του έργο, ενώ ασχολείται και με την ταξιδιωτική λογοτεχνία.