Σιττ Μαρί Ροζ

Αλλά εμένα με άρπαξαν σε απόσταση λίγων μέτρων από τούτο το σχολείο, σε τούτο το δρόμο όπου οι πάντες έμοιαζαν να με αγαπούν. Κανείς δεν κουνήθηκε στο δρόμο εκτός από τους απαγωγείς μου. Όλα μεταμορφώθηκαν σε σκηνοθεσία, περιλαμβανομένου και του πετάγματος μιας μέλισσας, από ένα δέντρο σ’ ένα άλλο. Μου είπαν : Έχουμε να σου μιλήσουμε. Κατάλαβα ότι με αυτές τις λέξεις μόλις έμπαινα στο επέκεινα του κόσμου του κανονικού λόγου. [... ]

[... ] – Δεν είναι ακόμα η τελευταία σου ευκαιρία. Είμαστε μεταξύ χριστιανών. Μας ενδιαφέρει να μετανοήσεις. Μας ενδιαφέρει να αμφιβάλλεις.

– Είμαι μητέρα τριών παιδιών. Έχω εγκαταλείψει τον σύζυγό μου. Ζω με έναν νεαρό Παλαιστίνιο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο. Υπερασπίστηκα την παλαιστινιακή υπόθεση προτού τον γνωρίσω. Υπερασπίζομαι μια κοινή κουλτούρα, μια κοινή ιστορία, τη δική τους και τη δική μας. Δεν βλέπω καμία διαφορά. Αλλά πήρα με πόνο το δικό τους μέρος εναντίον του δικού σας γιατί η δική μας επιβίωση συνδέεται με τη δική τους.
– Εγώ εκπροσωπώ τη νομιμότητα.

– Εκείνοι εκπροσωπούν το άνοιγμα. Ο αραβικός κόσμος είναι απεριόριστα μεγάλος στις αποστάσεις του και απεριόριστα μικρός στην οπτική του.

[... ] Ο θάνατος ποτέ δεν είναι στον πληθυντικό. Ας μην υπερτονίζουμε τη νίκη του, είναι αρκούντως καθολική, ας μην την υμνολογούμε. Δεν είναι εκατομμύρια οι θάνατοι. Συμβαίνει να είναι εκατομμύρια οι φορές που κάποιος πεθαίνει.

[ ... ] –Θέλετε να με ανταλλάξετε ; Δεν είμαι αντικείμενο. Πώς το ξέρετε ότι δεν προτιμώ να πεθάνω από το να χρησιμεύσω ως φραγκοδίφραγκα στις συναλλαγές σας; Πρέπει ακόμα και στον πόλεμο να παραμένετε έμποροι χαλιών;

Η ΣΙΤΤ ΜΑΡΙ-ΡΟΖ πιάνεται στο δίχτυ του λιβανέζικου εμφύλιου πολέμου. Διευθύνει ένα σχολείο για κωφάλαλα παιδιά. Αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη γυναικεία απελευθέρωση στον αραβικό κόσμο. Πληρώνει με τη ζωή της μια κατάσταση όπου τα όπλα έχουν πάρει τη θέση του διαλόγου, σε μια από τις πιο τραγικές παρεξηγήσεις της σύγχρονης ιστορίας. – Ε.Α.

Το πεζογράφημα πρωτοδημοσιεύθηκε στις γαλλικές πρωτοποριακές Εκδόσεις των Γυναικών το 1977, μετά τους εμφύλιους πολέμους του Λιβάνου, και απέκτησε αμέσως εμβληματικές διαστάσεις.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ETEL ADNAN
Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε καμβά, 25 x 20 εκ.
Courtesy Sfeir-Semler Galerie, Hamburg / Beirut.