Αναπιάσματα

Η Οικονομία ακολουθεί περίεργες διαδρομές. Γι'αυτό και είναι μια επιστήμη χωρίς κανόνες, αρχές και επαληθεύσιμα ευρήματα. Διαμορφώνει συμπεριφορές, επηρεάζει την ψυχολογία. Προηγείται ως ανάγκη, κινείται παράλληλα σαν ικανοποίηση, έπεται σαν θόρυβος (την αποθησαύριση ορισμένοι τη λένε υστεροφημία). Το πρόβλημα είναι πως δεν κουράζεται ποτέ. Αυτό μοιάζει δυσνόητο. Και ο,τι άνθρωποι δεν κατανοούν, το υπερεκτιμούν. Αλλά δεν πρόκειται περί νομοτέλειας, ώστε να αφήνουμε την Οικονομία να επεμβαίνει στη φύση των ανθρώπων ή στην ίδια τη Φύση, στερώντας ακόμη και τις φωλιές των χελιδονιών... Στο βιβλίο, μέσα από την άδολη παιδική ματιά, ξετυλίγεται μια οικονομία η οποία κινήθηκε παράλληλα με τις ανθρώπινες ανάγκες, χρηματοδότησε τις εφευρέσεις και επιταχύνθηκε από αυτές, καθόρισε τη μοίρα μας. Είναι θέμα πολιτικής επιλογής το πως θα τη χρησιμοποιήσουμε, ώστε να κινηθεί πάλι ανοδικά και σε πιο ανθρώπινο περιβάλλον ο τόπος μας. Έχουμε γίνει μια χώρα δίχως ελπίδα, δίχως πίστη. Με το «ανάπιασμα» της (παλαιάς) Οικονομίας ξαναπιάνουμε την αρχή του μίτου πάνω σε βασικές αξίες: την αισιοδοξία, τη διάχυση του οφέλους, το δημογραφικό, για την έξοδο από την πολυεπίπεδη κρίση...