Μνήμη, αναπαράσταση και φιλοσοφία στη λογοτεχνία του στρατοπέδου

Στο βι­βλίο αυτό πα­ρου­σι­ά­ζο­νται και με­λε­τώ­νται συ­γκρι­τι­κά τρία εμ­βλη­μα­τι­κά έρ­γα της στρα­το­πε­δι­κής λο­γο­τε­χνί­ας (Στά­λαγκ VI C, Ημε­ρο­λό­γιο της ομη­ρί­ας του Όμη­ρου Πέλ­λα, Μια ημέ­ρα του Ιβάν Ντε­νί­σο­βιτς του Αλε­ξά­ντρ Σολ­ζε­νί­τσιν, Λοι­μός του Αν­δρέα Φρα­γκιά) που δι­α­σώ­ζουν πα­ράλ­λη­λα την ιστο­ρι­κή μνή­μη για τις συν­θή­κες δι­α­βί­ω­σης των κρα­του­μέ­νων στα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης του Ολο­κλη­ρω­τι­σμού (Να­ζι­σμού και Στα­λι­νι­σμού) στην Ευρώ­πη και κα­τά τη δι­άρ­κεια του Ελ­λη­νι­κού Εμ­φυ­λίου. Η αφη­γη­μα­τι­κή ανα­πα­ρά­στα­ση των γε­γο­νό­των αυτών, έτσι όπως τα βί­ω­σαν οι συγ­γρα­φείς των έρ­γων, θα μας οδη­γή­σει στη φι­λο­σο­φι­κή δι­ε­ρεύ­νη­ση του ακραίου κα­κού της στρα­το­πε­δι­κής βί­ας και των βα­σα­νι­στη­ρί­ων, της σχέ­σης ελεύ­θε­ρης βού­λη­σης και ανα­γκαι­ό­τη­τας, της απο­προ­σω­πο­ποί­η­σης των θυ­τών και των θυ­μά­των, της ηδο­νής που επι­φέ­ρει η άσκη­ση της εξου­σί­ας από άν­θρω­πο σε άν­θρω­πο. Το σώ­μα και οι τα­λαι­πω­ρί­ες που υφί­στα­ται σε συν­θή­κες τέ­τοιου τύ­που εγκλει­σμού, η αγω­νία και ο τρό­μος του θα­νά­του, ο στο­χευ­μέ­νος υπο­βι­βα­σμός στο επί­πε­δο του ζώου, η αν­θρώ­πι­νη εκ­μη­δέ­νι­ση και η νο­μι­μο­ποί­η­ση της απαν­θρω­πο­ποί­η­σης του Εαυ­τού και του Άλ­λου, η «γυ­μνή ζωή», αυτή που κα­θί­στα­ται στα­δι­α­κά και με­θο­δι­κά ανά­ξια να βι­ω­θεί, θα βρε­θούν στο κέ­ντρο του φι­λο­σο­φι­κού προ­βλη­μα­τι­σμού μας, με βα­σι­κούς οδη­γούς τα λο­γο­τε­χνι­κά κεί­με­να αλ­λά και τον στο­χα­σμό ση­μα­ντι­κών φι­λο­σό­φων, όπως οι Todorov, Foucault, Agamben, Arendt, Levinas, Merleau-Ponty και Ricoeur.