«Μισοτιμής» της Ισμήνη Ζαγοραίου

Πόσο αποτιμάται η αξία ενός ανθρώπου; Πώς κάποια αντικείμενα γίνονται όπλα υποταγής και εξουσίας; Με ποιον τρόπο πουλάμε αυτά που μας βαραίνουν και πώς εξιλεώνεται η συνείδηση εγκαταλείποντας τα άψυχα που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους ανθρώπους που συνδέθηκαν μαζί τους;

Δεκαπέντε διηγήματα περιφέρουν τη μοναξιά και την επιθυμία λύτρωσης, συνοδεία εργαλείων που επιτείνουν την απόγνωση. Σε μεγαλουπόλεις, σε παιδικές αναμνήσεις, σε γειτονιές καθημερινών χαρακτήρων. Ο θάνατος και πάλι παρών, αν όχι καταλυτικά δρών επί αδιεξόδων. Οι ήρωες πετούν κάποτε τα στοιχειά που τους σημάδεψαν, αγοράζουν την ευτυχία για ψίχουλα, ψάχνουν ακόμα και την αναβίωση εκείνων που τους έφεραν κοντά στην ενηλικίωση. Μετέωροι μπροστά στη χειραγώγηση, προσφέροντας επί πινακίου τις μνήμες ή ψάχνοντας την ταυτότητά τους μέσα στα ευτελή. Με σκοπό, η λήθη να σταθεί στη θέση της ανάμνησης. Κάποτε, θέτοντας και τον συνάνθρωπο σε βιτρίνα χρηματικής αποτίμησης.

Αν στις προθήκες ενός παλαιοπωλείου χωρούσαν οι επιταγές των κοινωνικών κανόνων, αν σ’ έναν πάγκο με γλυκά στεκόταν η αναμονή της χαράς, αν σ’ ένα μπαούλο κρυβόταν μια τραγική κατάληξη, αν μας έλεγαν να δώσουμε γι’ αυτά αντίτιμο εμπορικής αξίας, τι ποσό θα διαλέγαμε τελικά; Η αλήθεια μένει ν’ απαντηθεί απ’ τον καθένα ξεχωριστά, το ερώτημα όμως θα παραμένει πάντα σε συναλλαγή με την ηθική και το συναίσθημα.