Born to run

«Το να γράφεις για τον εαυτό σου είναι μια βρομοδουλειά. Αλλά σε ένα έργο σαν κι αυτό, ο συγγραφέας έχει δώσει μια υπόσχεση – να μοιραστεί με τον αναγνώστη όσα έχει στο μυαλό του. Αυτό προσπάθησα να κάνω στις σελίδες που ακολουθούν».

Bruce Springsteen, από τις σελίδες του Born to Run.

Ο Bruce Springsteen αφοσιώθηκε για επτά χρόνια στη συγγραφή της ιστορίας της ζωής του, στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας προσφέρει την ίδια ειλικρίνεια, το χιούμορ και την αυθεντικότητα που βρίσκει κανείς και στα τραγούδια του.

Περιγράφει πώς μεγάλωσε σε μια καθολική οικογένεια στο Freehold του New Jersey, μέσα στην ποίηση, τον κίνδυνο και το σκοτάδι που πυροδότησε τη φαντασία του μέχρι τη στιγμή που περιγράφει ως τη «Μεγάλη Έκρηξη»: όταν είδε την πρώτη εμφάνιση του Elvis Presley στην αμερικανική τηλεόραση. Αφηγείται γλαφυρά το πάθος που είχε να γίνει μουσικός, τα πρώτα του live στα μπαρ του Asbury Park και την άνοδο των E Street Band. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια μοιράζεται για πρώτη φορά τις προσωπικές του μάχες που ενέπνευσαν τις καλύτερες δουλειές του και μας δείχνει γιατί το τραγούδι «Born to Run» αποκαλύπτει πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε.

Το Born to Run θα είναι διαφωτιστικό για όποιον έχει απολαύσει τα τραγούδια του Bruce Springsteen, αλλά το βιβλίο αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια αυτοβιογραφία ενός θρυλικού αστέρα της ροκ. Είναι ένα βιβλίο για εργάτες και ονειροπόλους, για γονείς και παιδιά, για ερωτευμένους και μοναχικούς, για καλλιτέχνες, φρικιά ή για όποιον άλλο θέλει να βουτήξει στα νερά του ιερού ποταμού του ροκ εν ρολ.

Σπάνια ένας καλλιτέχνης έχει μοιραστεί την ιστορία του με τέτοια δύναμη και ειλικρίνεια. Όπως πολλά από τα τραγούδια του («Thunder Road», «Badlands», «Darkness on the Edge of Town», «The River», «Born in the U.S.A», «The Rising», και «The Ghost of Tom Joad»), η αυτοβιογραφία του Bruce Springsteen είναι γραμμένη με τον λυρισμό ενός μοναδικού τραγουδοποιού και τη σοφία ενός άνδρα που έχει στοχαστεί σε βάθος τις εμπειρίες της ζωής του.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Bruce Springsteen έχει εισαχθεί στο Rock and Roll Hall of Fame, στο Songwriters Hall of Fame και στο New Jersey Hall of Fame. Έχει κερδίσει 20 βραβεία Grammy και ένα βραβείο Όσκαρ. Ζει στο New Jersey με την οικογένειά του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Η πρώτη μας εμφάνιση έγινε στο πάρκο για τροχόσπιτα Angle-Inn Trailer Park στον Αυτοκινητόδρομο 33, λίγο πιο ανατολικά απ’ το Shore Drive-In. Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα και υπήρχε ανοιχτή κουζίνα για τους ντόπιους. Στήσαμε τα όργανά μας στη σκιά, κάτω από το υπόστεγο ενός μικρού γκαράζ, και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα κοινό αποτελούμενο από περίπου πενήντα ψυχές. Ο εξοπλισμός ήταν τελείως πρωτόγονος. Είχαμε τα τύμπανα του Μπαρτ, λίγους ενισχυτές και ένα μικρόφωνο συνδεδεμένο μ’ ένα απ’ τα περισσευούμενα κανάλια των ενισχυτών απ’ τις κιθάρες μας. Πριν από εμάς άνοιξε ένα τοπικό κάντρι συγκρότημα με τραγουδίστρια ένα κοριτσάκι έξι ή επτά χρονών που στεκόταν πάνω σε ένα σκαμνί τραγουδώντας τραγούδια της Πάτσι Κλάιν σε ένα μεγάλο, παλαιού τύπου μικρόφωνο, σαν αυτά που χρησιμοποιούσαν στις ραδιοφωνικές εκπομπές. Ήταν πολύ καλοί και… ανταγωνιστικοί!».

«Ένας τραγουδοποιός γράφει για να γίνει κατανοητός. Η ίδια η δημιουργία και η παρουσίαση του τραγουδιού συνιστούν πολιτική πράξη από μόνες τους ή μήπως ο πολιτικός χαρακτήρας ενός έργου εξαρτάται απ’ τον τρόπο παρουσίασής του; Ταυτίζονται ο ήχος και η μορφή που παίρνει το τραγούδι σου με το περιεχόμενό του; Μετά το Nebraska, είχα πια δουλέψει και με τους δύο τρόπους. Πήρα ένα σκληρό μάθημα για το πώς η ποπ μουσική και η ποπ εικόνα γίνονταν

αντιληπτές, αλλά και πάλι δεν θα άλλαζα τίποτα σε αυτούς τους δίσκους αν είχα τη δυνατότητα να τους ξανακάνω. Με τα χρόνια, είχα την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσω το «Born in the USA», ιδιαίτερα σε ακουστικές εκδοχές του, που δεν μπορούσαν να παρερμηνευτούν, αλλά αυτές οι ερμηνείες είχαν πάντα ως φόντο το πρωτότυπο και κέρδιζαν ένα μέρος της νέας τους δύναμης απ’ την εξοικείωση που είχαν ήδη αναπτύξει οι ακροατές με τη βερσιόν του άλμπουμ. Στο άλμπουμ,

το «Born in the USA» παρουσιάστηκε στη δυνατότερη εκδοχή του. Αν είχα επιχειρήσει ν’ αποδυναμώσω ή να αλλάξω τη μουσική, πιστεύω ότι θα κατέληγα σ’ έναν δίσκο που θα γινόταν πιο εύκολα κατανοητός αλλά δεν θα με ικανοποιούσε τόσο».

«Ένα βράδυ στεκόμουν μπροστά στη σκηνή του γεμάτου Stone Pony, όταν μια νεαρή κοκκινομάλλα έσμιξε με την μπάντα του κλαμπ, πήρε το μικρόφωνο, τράβηξε μια ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο της και άρχισε να τραγουδάει το “Tell Him” των Exciters. Η φωνή της είχε πινελιές από μπλουζ, τζαζ, κάντρι και απ’ τα σπουδαία γυναικεία γκρουπ της δεκαετίας του ‘60. Από την Πάτι Σκιάλφα δεν έλειπε τίποτα. Γνωριστήκαμε, φλερτάραμε, ήπιαμε ένα ποτό κι έκτοτε αρχίσαμε να βρισκόμαστε στο μπαρ. Περνούσα απ’ το Pony, πίναμε ένα κοκτέιλ και χορεύαμε. Η νύχτα τελείωνε μ’ εμένα στη θέση του συνοδηγού κι εκείνη στα γόνατά μου, καθώς ο Ματ μάς πήγαινε για ένα μεταμεσονύκτιο τσίζμπεργκερ και λίγη κουβέντα στο Inkwell. Γύρω στις τρεις τα ξημερώματα, ο Ματ και εγώ την αφήναμε στο σπίτι της μαμάς της. Έπειτα από λίγα χαμόγελα, ένα φιλί στο μάγουλο κι ένα “Τα λέμε στο κλαμπ” η νύχτα τελείωνε».

«Μαζί με τη γυναίκα μου την Πάτι, το συγκρότημά μου, λίγους στενούς φίλους και τον Τζον έχω μοιραστεί τις σκέψεις μου περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλον. Όταν ταιριάζεις με κάποιον, στην πορεία μαθαίνεις να του ανοίγεις την καρδιά σου. Στο επίκεντρο όσων κάνουμε μαζί, υπάρχει αγάπη και σεβασμός. Δεν είναι απλώς δουλειά, αλλά κάτι προσωπικό. Όταν κάποιος ερχόταν για να δουλέψει μαζί μου, έπρεπε να είμαι σίγουρος ότι το έκανε με την καρδιά του. Η καρδιά επισφράγιζε πάντα τη συμφωνία».