Μυρτώ, είμαι 16 και κάτι ψιλά. Ζω έναν εφιάλτη τώρα τελευταία. Είναι ο εφιάλτης του «δεν με θέλει κανείς, δεν ξέρω τι θέλω στη ζωή μου». Ο μόνος σύμμαχος από όλη την οικογένεια , ο πατέρας μου. Όμως μετά από το χαστούκι, και αφού τον είπα «μαλάκα» (το πήρα πίσω), ένιωσα σαν να πέθανα. Είμαι μόνη μου και πνίγομαι.
Χαλαρώστε. Όταν είσαι 16 χρονών το να μην ξέρεις τι θέλεις στη ζωή σου δεν είναι εφιάλτης, είναι εφηβεία. Αν ξέρατε, θα γινόσασταν προστατευόμενος μάρτυρας.
Υ.Γ. 1 Όσο για το «δε με θέλει κανείς», από πού το βγάλατε αυτό το συμπέρασμα; Έχει γίνει κάτι συγκεκριμένο ή έτσι νιώθετε; Μήπως να το ξανασυζητήσουμε μετά το καλοκαίρι;
Υ.Γ. 2 Νομίζω ότι στην πλειοψηφία του, ο κοριτσίστικος πληθυσμός αυτής της χώρας θα έδινε το ένα νεφρό για να έχει σύμμαχο τον μπαμπά στην οικογένεια. Ντάξει, το χαστούκι ήταν σεναριακή αστοχία.
Υ.Γ. 3 Με φαντάζομαι στα 16 μου να αποκαλώ τον πατέρα μου «μαλάκα». Γαμώ τις φάσεις. Αμέσως μετά, είμαι κρεμασμένη στη συκιά και εξετάζω την ανάποδη όψη του κόσμου με την κοτσίδα μου να σκουπίζει την αυλή.
Μυρτώ μου, γνώρισα ένα αγόρι αρχές Φεβρουαρίου περίπου. Εγώ δεκάξι, αυτός δεκαοχτώ. Στην αρχή έδειχνε τρελό ενδιαφέρον, μιλούσαμε καθημερινά και φαινόταν ότι του άρεσε, τόνιζε συνέχεια το πόσο του αρέσει που μιλάμε, το πόσο ενδιαφέρον έχω σαν άνθρωπος, και γενικότερα μου μιλούσε πολύ όμορφα. Ώσπου μου ζήτησε να βγούμε. Βγήκαμε, μπορώ να πω ότι του άρεσε ΑΛΛΑ μου είπε ότι με βλέπει ΦΙΛΙΚΑ;! Ωστόσο, κόψαμε τη συχνή επαφή από τη πλευρά του (πανελλήνιες, διαβάσματα –πολύ καλός μαθητής θέλει οπωσδήποτε να περάσει– και τέτοια φάση! Μιλάμε περιστασιακά πλέον! ΣΙΧΤΙΡ!). Κάθε φορά που με βλέπει έξω είναι αγκαλιές, φιλιά, δείχνει ότι νοιάζεται, πολλές φορές δείχνει ότι ζηλεύει και πρόσφατα με πήρε τηλέφωνο μες στην άγρια νύχτα... μιλούσαμε μέχρι το ξημέρωμα και μου ζήτησε να βγούμε. Βγήκαμε… διατηρούσαμε μια μόνιμη οπτική επαφή (είχε καρφωθεί πάνω μου), τον άγγιζα συνέχεια, λέγαμε για διάφορα θέματα (κυρίως ιστορίες από τη ζωή μας) και με πήγε και σπίτι μου γιατί ήταν πολύ αργά! Άλλες κινήσεις ΚΑΠΟΥΤ! Από τότε ΔΕΝ ξαναμιλήσαμε! Με έχει μπερδέψει πολύ αυτός ο άνθρωπος! Δεν ξέρω πώς να τον αντιμετωπίσω! Περιττό να σου πω ότι εγώ καίγομαι και τσουρουφλίζομαι για πάρτη του!
Υ.Γ. Είναι πολύ μυστήριος σαν άνθρωπος, έξυπνος, ντροπαλός, προτιμά τις σχέσεις (με βρίσκει πολύ όμορφη και πολύ ώριμη – έτσι είπε τουλάχιστον). ΒΟΗΘΕΙΑ!
Ή ντρέπεται ή του φαίνεστε μικρή και δεν ξέρει τι να σας κάνει ή δεν θέλει να μπλέξει ή έχει γκομενική εκκρεμότητα ή ξενέρωσε από κάτι. Γιατί δεν τον ρωτάτε;
Μυρτώ μου, γεια σου! Είμαι σε μια σχέση 6-7 μήνες. Γνωριστήκαμε στις διακοπές μέσω μιας φίλης μου (καθώς είναι φίλος του αδελφού της). Εκείνος με πρόσεξε από την πρώτη στιγμή, ενώ εγώ (αν και τον συμπάθησα) όχι. Η φίλη μου επέμενε να του δώσω μια ευκαιρία, γιατί ήταν καλό παιδί, αν και τώρα θέλει να χωρίσω. Κρατήσαμε επαφή μέσω μηνυμάτων περίπου 1 μήνα. Κι όταν ανέβηκε Αθήνα για κάποια σεμινάρια, συνέχισε τις προσπάθειες προσέγγισης. Η υπομονή κι η επιμονή του με έκαναν να του δώσω μια ευκαιρία, κι ας μην ήμουν τρελά ενθουσιασμένη. Ώσπου σιγά-σιγά άρχισα να νιώθω πιο κοντά του και να αλλάζουν πολλά από τα αρχικά μου συναισθήματα. Ειδικά όταν τον είδα να αλλάζει πράγματα που με ενοχλούσαν ή για χάρη μου να κάνει αυτά που δεν θα έκανε. Μάλιστα δεν ταξίδεψε, όπως υπολόγιζε, και βρήκε δουλειά εδώ για να είναι μαζί μου (χωρίς να το ζητήσω). Από την αρχή όμως έβγαζε μια ανασφάλεια που συχνά τον κάνει να φοβάται μη με χάσει. Ειδικά όταν βγαίνω με τη single κοινή μας φίλη (που αντιπαθεί τον πιο απελευθερωμένο χαρακτήρα που βγάζει) και τσακωνόμαστε. Εκείνη πάλι θεωρεί πως με καταπιέζει, πως είναι περίεργος και μου προτείνει να χωρίσω. Η αλήθεια είναι πως έχει κάποια κολλήματα με τα οποία διαφωνώ, αλλά ποτέ δεν έχω επιτρέψει να με επηρεάσουν. Το θέμα είναι ότι συχνά βρίσκομαι στη μέση και δεν θέλω να πρέπει να διαλέξω. Τη φίλη μου, όπως κι αν είναι, την ξέρω 4 και χρόνια. Μου έχει σταθεί και έχουμε περάσει πολλά μαζί. Με το φίλο μου περνάω καλά, αν και αυτή του η αντίδραση δεν μ’ αρέσει. Αν χώριζα θα ήταν από δική μου επιλογή. Πώς όμως να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση;
Ακούγεται διαστημικό αλλά δεν είναι πρόβλημά σας το ότι αλληλοσιχαίνονται. Και δεν είναι υποχρεωτικό να διαλέξετε κάποιον από τους δύο. Ούτε να χωρίσετε επειδή έτσι γουστάρει η κολλητή σας, ούτε και να κόψετε την κολλητή σας επειδή έτσι γουστάρει ο φίλος σας. Όπως δεν είναι υποχρεωτικό να συμπαθεί ο ένας τον άλλο και να κάνουν παρέα. Σε κάθε περίπτωση, βάλτε και κάνα όριο στα παιδιά. Όλα θα πάνε πολύ καλύτερα αν καταλάβουν ότι δεν σας αφορά αυτό το παιχνίδι. Εκτός αν τους τσιτώνετε εσείς για να ανάβουν πού και πού τα αίματα. Παίζει;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
8°
