Μυρτώ, 1ον: Τι κάνεις όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον που τον βλέπεις και σε βλέπει φιλικά(;) ‒ ναι... ταυτόχρονα. Περιμένεις να περάσει ο έρωτας για να νιώθεις απέναντί του και πάλι «νορμάλ» ή χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και περιμένεις για να το συζητήσεις μαζί του μιας και έχει δείξει ενδιαφέρον, αλλά σου έχει πει και την ωραία ατάκα «γουστάρω τη μοναξιά»;
2ον: Η δουλειά του απαιτεί να λείπει για μισό χρόνο και βάλε από τη χώρα. Και τώρα λείπει. Και θα γυρίσει σε αρκετό καιρό. Έχει περάσει το μισό διάστημα (και, ντάξει, μέχρι στιγμής δεν έχει εμφανιστεί και τίποτα στον ορίζοντα, αν εμφανιστεί όμως θα το δω; Και να το δω είμαι ικανή να το αγνοήσω και να χάσω κάτι καλό, λέμε τώρα). Να περιμένω ή να το αφήσω για να μη καταλήξω να χάσω έστω και την παρέα του; Γιατί όσο είμαι ερωτευμένη παρανοώ, όπως τώρα…
Οι φίλοι μου λένε ότι και μόνο λόγω απόστασης (χιλιομετρικής και γενικώς, επειδή με γράφει, ενώ ξέρει ακριβώς πώς νιώθω) να το αφήσω γιατί είναι κάτι που δεν μπορεί να δουλέψει, όσο ερωτευμένη και να είμαι, ειδικά μιας και σε αυτόν απλά «αρέσω».
Υ.Γ. 1 Όσο και να βρίζω τον εαυτό μου δεν πιάνει και δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου, και αυτό με πάει πίσω σε αρκετές υποχρεώσεις και τσαντίζομαι περισσότερο με τον εαυτό μου. Πού μπορώ να βρω κάποιον να με βρίσει μπας και «έρθω στα συγκαλά μου»; Γιατί στο τέλος θα αρχίσω να του στέλνω μόνο και μόνο για να με βρίσει ο ίδιος μπας και ξενερώσω και ηρεμήσω (είμαι μαζόχα το ξέρω), αλλά αν το κάνω αυτό θα χάσω την παρέα του –έστω– και δεν το θέλω.
Υ.Γ. 2 Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πεις στα ίσια αυτά που νιώθεις ή δεν νιώθεις στον άλλον; Δεν ζητάω κάτι παράλογο. Να δώσει μια απάντηση ζητάω. Στα ίσια. Ειλικρινή. Ναι ή όχι; Πού κάνω λάθος; -Ρ.Δ.
Συγνώμη κιόλας, του κάνατε του ανθρώπου καμιά ξεκάθαρη ερώτηση και ζητάτε να σας δώσει απάντηση στα ίσια και ειλικρινή; Του μιλήσατε ίσια και ειλικρινά γι’ αυτά που νιώθετε; Όχι. Αντιθέτως θέλετε να του πετάξετε το μπαλάκι μιας πρωτοβουλίας που, όπως δείχνει το πράγμα, εκείνος δεν πρόκειται να πάρει. Στο κάτω κάτω εσείς είσαστε η ερωτευμένη. Άρα εσείς έχετε να λύσετε το «πρόβλημά» σας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Υ.Γ. 1 Απορώ. Αν όντως είναι τόσο βαρύ κι ασήκωτο το αίσθημα, πώς τα καταφέρνετε και το σηκώνετε μόνο και μόνο για χάρη ενός «έστω»;
Υ.Γ. 2 Όλα συνοψίζονται στη φράση σας «με γράφει ενώ ξέρει ακριβώς πώς νιώθω». Αφού ξέρει πώς νιώθετε και σας γράφει, δεν υπάρχει διακύβευμα ‒ για να μιλήσω και λίγο με πολιτικούς όρους. Μην ξεχνιόμαστε, βεβαίως-βεβαίως.
Για να καταλάβεις, Μυρτώ μου, τα είχα δυο χρόνια με ένα παιδί, εκείνος 28 και εγώ 25. Όλα ήρεμα, με αγαπούσε, με πρόσεχε, ήταν τρυφερός, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε πολύ πάθος από μεριάς μου. Ένα βράδυ πριν από δυο μήνες γνώρισα κάποιον άλλο σε μια κοινή παρέα. Μου άρεσε το στιλ του και το χιούμορ του, εντάξει ήταν και ωραίο γκομενάκι, και χωρίς να το σκεφτώ πολύ είπα για πλάκα να βγω μαζί του μια φορά. Για να μη στα πολυλογώ, βγήκαμε με τον καινούργιο, τα ήπιαμε, τα είπαμε, τα ξαναήπιαμε και τέλος πάντων καταλήξαμε στο σπίτι του ή μάλλον στο κρεβάτι του σπιτιού του! Εντάξει, ήταν φοβερός σε όλα... Το πρωί μού είπε ότι έχει τρομερή χημεία μαζί μου και γενικά δεν συνηθίζει να κοιμάται με κοπέλες όλη νύχτα αλλά εγώ είμαι εξαίρεση, μετά ξαναβρεθήκαμε, το ξανακάναμε και ήταν ακόμα καλύτερα από την πρώτη φορά. Άρχισα να δένομαι. Βρισκόμασταν, το κάναμε, τον σκεφτόμουν συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά συνέχιζα και με το κανονικό μου αγόρι γιατί δεν έβρισκα τον τρόπο να του πω να χωρίσουμε και δεν ήθελα να τον πληγώσω. Μέχρι που κάποια στιγμή δεν πήγαινε άλλο. Του είπα ότι γνώρισα κάποιον, ότι θέλω να μείνω μόνη μου και να μου αφήσει λίγο χρόνο να σκεφτώ πώς νιώθω. Και τότε τι νομίζεις ότι έγινε; Όταν το έμαθε ο άλλος, μου είπε ότι δεν είναι για σχέση και να μην υπολογίζω σε αυτόν. Εξαφανίστηκε, δεν σηκώνει τηλέφωνα, δεν απαντάει σε μηνύματα, λες και τον κατάπιε η γη. Μα γιατί μου φέρθηκε έτσι; Γιατί νιώθω τόσο άδεια και τόσο μόνη; Το παλιό μου αγόρι δεν δέχεται ούτε να με δει, ούτε να μιλήσουμε. Πες μου, σε παρακαλώ, γιατί όλα αυτά; Διότι είσαστε ηλίθια.
Κορίτσια, αν κυκλοφορείτε εκεί γύρω στην περιοχή Καρύτση, στα γνωστά μέρη και λοιπά, και πέσετε κάνα βράδυ σε κάποιον Δημήτρη με σγουρά ξανθά μαλλιά, φάση αξύριστος και με μάτι γαλάζιο ξεπλυμένο σουηδικό και σας κεράσει σφηνάκι βότκα, στείλτε τον στο διάολο. Για το καλό σας το λέω, θα φάτε μεγάλη πίκρα. -Ζωή
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να προσέχετε πώς μιλάτε για τον αδερφό μου.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
19°
