Μυρτώ, είμαι η κοπέλα του προηγούμενου τεύχους (τελευταίο γράμμα) και πιο μπερδεμένη από ποτέ. Γιατί πριν ακόμα διαβάσω τη συμβουλή σου, ρίσκαρα με τον τύπο που σου έλεγα και το 3ο ραντεβού (που εγώ επιδίωξα και εκείνος ανταποκρίθηκε) κατέληξε σπίτι του. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι βρισκόταν 2 δρόμους πάνω απ’ το σπίτι του φίλου μου. Πού να το πω και να με πιστέψουν!
Ωστόσο, η κατάληξη μάλλον αναμενόμενη. Βιαζόταν όμως τόσο, που τέλειωσε πριν καν το καταλάβω. Και πάνω που άρχισα να ξενερώνω και να μετανιώνω για ό,τι έκανα, με πήρε αγκαλιά και δεν σταμάτησε να με κοιτάζει και να με φιλάει (ούτε ο φίλος μου έτσι) θέλοντας μάλιστα να συζητήσει τι με χάλασε. Επιδίωξε και 2η φορά, η οποία ήταν ευτυχώς καλύτερη και μετά με άφησε στο μετρό. Και πάλι αγκαλιές, φιλιά και το κορυφαίο «στείλε μου όταν φτάσεις» και φυσικά του έστειλα. Είπε θα με πάρει, μέχρι που πέρασαν 2 μέρες και επιδίωξα εγώ να μιλήσουμε. Το «συγνώμη, αλλά τρέχω αυτές τις μέρες (με δουλειά και μεταπτυχιακό)», μου επιβεβαίωσε τη συμβουλή σου. Μέχρι που δυο μέρες μετά, μου έστειλε να πάμε για ποτό. Άρρωστη και χωρίς δικαιολογία για να βγω του είπα όχι, μέχρι που με πήρε τηλέφωνο διατεθειμένος να έρθει ως τη γειτονιά μου για να με δει. Αλλά στο τελικό μου «δεν μπορώ», το μόνο που είπε ήταν: «άσ’ το, γιατί εκπέμπουμε σε άλλη συχνότητα» και από τότε χάθηκε. Στο μεταξύ, από τη μέρα της απιστίας, ο φίλος μου άρχισε να γίνεται ασυνήθιστα τρυφερός, κάνοντάς με απ’ τη μια να νιώθω τύψεις για ό,τι έκανα. Αλλά όταν ξανά κοιμήθηκα μαζί του, ένιωσα για πρώτη φορά απαίσια. Σαν να έκανα έρωτα με κάποιον ξένο. Και το χειρότερο, με φιλούσε και σκεφτόμουν τα φιλιά του άλλου. Που ξέρω ότι είναι μαλάκας και δεν πρέπει να τον σκέφτομαι, αλλά... τον σκέφτομαι! Κι αν έκανα λάθος που δεν τον ξανασυνάντησα;
Η ιστορία που γράψατε μου μοιάζει παρακλάδι του προβλήματός σας. Μιλάω με γρίφους, ω ναι.
Υ.Γ. 1 Δεν ξέρω αν θέλετε αυτόν που σκέφτεστε, σίγουρα πάντως δεν θέλετε αυτόν που έχετε.
Υ.Γ. 2 Γιατί δεν ασχολείστε με το λόγο που αποσυνδεθήκατε συναισθηματικά και σωματικά από το αγόρι σας ή, τέλος πάντων, γιατί δεν χωρίζετε να τελειώνετε με τις τύψεις; Αν ήσασταν μόνη θα μπορούσε –ξέρω γω– να είναι πιο καθαρή η συσκευασία και άρα πιο ευδιάκριτη η σύσταση του καινούργιου προϊόντος.
Εντάξει, λες η ψυχοθεραπεία θα τα αλλάξει όλα! Θα σε μάθει να βλέπεις καθαρά, να μην πονάς τόσο έντονα και να διαχειρίζεσαι ακόμα και τα βασικά, όπως η αναπνοή σου! Χααα... Τα ίδια λάθη συνεχίζεις, απλά αρχίζεις να τα εντοπίζεις νωρίτερα και να προβλέπεις ότι θα την κάνεις την παπαριά σου! Μετά από σοβαρή σχέση και όντας αρκετά μικρή (24), που αυξάνονται, είπα δεν θα βρω κανέναν γιατί έχω εγώ το πρόβλημα. Έπειτα βλέπω κάποιον με τον οποίο συνομιλούσα από αυτό το διάολο το fb και αρχίζω να νιώθω την ελπίδα στην ψυχή ότι ίσως να με προσέξουν πολύ τώρα και να μην καταλήξω στην τουαλέτα φυσώντας σε σακουλάκι για να πάρω ανάσα! Μπααα, πάλι κάποιος φαίνεται να παίζει και να τον αφήνω και εγώ πιστεύοντας ότι θα με βγάλει λάθος και θα είναι μια όμορφη ήρεμη σχέση. Μάλλον ούτε αυτό δεν θέλει, να αναφέρω τη λέξη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ποιος αντέχει να εξηγεί, γιατί θα με μαζεύουν με το κουταλάκι. Λέω να δώσω ευκαιρία από κοντά να εξηγηθεί. Να δούμε αν υπάρχει καμιά μικρή πιθανότητα αυτό να δουλέψει, ρε αδερφέ! Μέχρι πότε όμως; Πόσο κρατάνε οι ευκαιρίες και πόσο θέλουμε για να πειστούμε για το τέλος; Πότε θα υπάρξει κάτι αρκετά εύκολο και θα βρει τις ισορροπίες η καημένη η καρδούλα; Φιλιά, η απογοητευμένη
Αν αποφασίσατε, λόγω της ψυχοθεραπείας, να μην πλησιάζετε άνθρωπο γιατί κάνετε μαλακίες, θα ήθελα να μου πείτε ποια «σχολή» ακολουθήσατε για να στείλω κουραμπιέδες.
Υ.Γ. 1. Δεν κάνω την έξυπνη. Από την ίδια νόσο της καχυποψίας και του εκ προοιμίου καμένου πάσχω κι εγώ.
Υ.Γ.2 Κάντε υπομονή. Το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι η βασιλεία των ουρανών. Σε λίγες μέρες γεννιέται ο Χριστός. Αυτό θα τα αλλάξει όλα.
Αγαπητή Μυρτώ, γιατί να μην μπορούμε να συντονίσουμε τα αισθήματά μας με αυτά του άλλου ώστε να μην τον αφήνουμε να φεύγει πληγωμένος; Αφού στο τέλος ούτως ή άλλως μουτζωνόμαστε, τι μας κάνει να φοβόμαστε τα συναισθήματά μας; Και τέλος πάντων πού στο διάολο είναι το χάπι εντ; Μόνο εντ βλέπω στον ορίζοντα, το χάπι μάς τελείωσε ή να πέσω στα αντικαταθλιπτικά;
Η Μαυρογιαλούρος
Το χάπι εντ βρίσκεται αμέσως μόλις μπείτε δεξιά, στην κατηγορία «παιδικά - μεταγλωττισμένα».
24°
