Τα περίεργα νέα μεταδίδονται γρήγορα. Κάπως έτσι, από στόμα σε στόμα, έμαθα για ένα μέρος στο Περιστέρι, που ακούει στο όνομα «Séance». Εκεί, λέει, καλούν πνεύματα, θυμίζοντας κάτι θρίλερ ή εφιάλτη. Θες ότι ήθελα να το παίξω ατρόμητη στους φίλους μου, θες η αιώνια περιέργεια του ανθρώπου για το μεταφυσικό, θες το δημοσιογραφικό μου δαιμόνιο; Ψήθηκα να το δοκιμάσω και ήμουν έτοιμη για όλα.
Ενώ χτυπούσα το κουδούνι της εισόδου στο Περιστέρι, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι πρόκειται σίγουρα για μπούρδες. «Σιγά μη γονατίσεις από τον φόβο σου, Τζενάρα», έλεγα. Άσε που είχα μαζί μου και το φυλαχτό της θείας μου της Μαίρης.
Μπαίνοντας, βέβαια, μέσα δυσκολεύτηκα να καλμάρω τις σκοτεινές μου σκέψεις. Οι μπορντό και μαύροι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με κάδρα και πορτρέτα προσώπων που είχαν κάτι περίεργο στο βλέμμα τους, βάζα με φίδια και σαύρες σε φορμόλη και τα κάμποσα αναμμένα κεριά στα σκονισμένα τραπέζια ήταν αρκετά. Έτσι δεν ξεκινούν όλες οι τρομακτικές ταινίες; Και, ξέρεις, συνήθως το τέλος δεν είναι καλό για κανέναν.
Με υποδέχτηκε η Νάντια με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, καθώς η Séance (έτσι αποκαλείται η διαδικασία κατά την οποία καλείς πνεύματα) πραγματοποιούταν, συνήθως, μετά το φαγητό στη Βικτωριανή Αγγλία.
Ενώ εγώ υπέγραφα μια φόρμα συμμετοχής στον καναπέ του χώρου υποδοχής και απολάμβανα το κρασί μου, η Νάντια μού εξηγούσε με γαλήνια φωνή την ιστορία των κάδρων, αλλά και της Άννας, το πνεύμα της οποίας επρόκειτο να καλέσουμε σε λίγο.
Μου μίλησε για τις αδερφές Φοξ, τις γυναίκες που θεμελίωσαν το 1848 τον πνευματισμό. H οικογένεια Φοξ, που κατοικούσε σε ένα χωριό της Νέας Υόρκης, αποτελούνταν από τον πατέρα, τη μητέρα και τις τρεις κόρες τους, 11-17 ετών. Η οικογένεια ζούσε μια ήρεμη ζωή, όταν ξαφνικά ένα βράδυ όλα άλλαξαν. Μυστηριώδεις κρότοι άρχισαν να ακούγονται από το πάτωμα, τις πόρτες και τους τοίχους του σπιτιού. Όλοι ξύπνησαν έντρομοι, αλλά δεν διαπίστωσαν κάτι ύποπτο. Από εκείνη τη μέρα, το φαινόμενο αυτό δεν σταμάτησε ποτέ ξανά για τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Εντούτοις, οι τρεις μικρές κόρες της οικογένειας Φοξ, και ειδικά η μικρότερη, συνήθισαν τους θορύβους και, μάλιστα, ανέπτυξαν και ένα ιδιαίτερο παιχνίδι ή αλλιώς έναν κώδικα επικοινωνίας με τα πνεύματα, που λέγεται ότι είχαν κυριεύσει το σπίτι τους.
Αμείλικτη η Νάντια ξεκίνησε να μου διηγείται και την ιστορία της Άννας, το πνεύμα της οποίας θα καλούσαμε σήμερα. Η Άννα, λοιπόν, γεννήθηκε το 1838 και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη χειρομαντεία, ενώ πήγαινε σχολείο. Η τύχη την ευνόησε και μέσα σε λίγα μόλις χρόνια ήταν διάσημη ως «Η Ντίβα του σκοταδιού». Ήταν, επίσης, πολύ όμορφη και έτσι παντρεύτηκε έναν εξίσου γοητευτικό γιατρό, τον Τζον. Η διαίσθηση της τής έλεγε ότι ήταν ο άντρας της ζωής της και για αυτό παντρεύτηκαν σε μόλις τρεις μήνες. Στην πορεία, όμως, διαπίστωσε ότι ο Τζον ήταν ένας βαριά αλκοολικός άνθρωπος, ο οποίος τη ζήλευε αφόρητα. Ένα βράδυ, λοιπόν, κι ενώ η Άννα γύριζε στο σπίτι της με τη συνοδεία ενός νεαρού, που γνώρισε σε μία δεξίωση, ο Τζον τους είδε από το παράθυρο. Τρελάθηκε από τη ζήλεια του, της έκοψε με το χειρουργικό του νυστέρι το χέρι, που χρησιμοποιούσε για τη χειρομαντεία, και, αφού την έκαψε ζωντανή, αυτοκτόνησε. Φαντάσου τώρα να ακούς αυτή την ιστορία με φόντο το σκοτάδι, τα κεριά και τα παλιά σεντούκια.
Η ώρα για τη διαδικασία της séance πλησίαζε απειλητικά. Η πόρτα άνοιξε και μπήκαμε σε έναν ακόμα πιο υποφωτισμένο χώρο. Σφίγγω τα δόντια και κάθομαι στην καρέκλα γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Ο Kostas Funtastico, που είναι ο ιδιοκτήτης και καθοδηγητής της «Séance», μας καλωσόρισε και μας εξήγησε τη διαδικασία. Η αίθουσα, απλά, είναι απόλυτα βγαλμένη από ταινία τρόμου.
Πριν αρχίσουμε, έλεγξα τα πάντα. Τους τοίχους, τις κουρτίνες, κάτω από τα τραπέζια... μη τυχόν υπάρχουν κρυμμένοι άνθρωποι ή αντικείμενα. Το δημοσιογραφικό μου δαιμόνιο νόμιζε ότι θα αποκαλύψει μια καλοστημένη απάτη, αλλά τίποτα. Αυτό ήταν, τώρα είχα φοβηθεί στα αλήθεια.
Θα σας αποκαλύψω ένα μέρος μόνο, από αυτά που συνέβησαν μέσα σε εκείνη την αίθουσα. Στην αρχή τραβήξαμε ένα χαρτί από την τράπουλα Ταρώ και ο καθοδηγητής έκανε κάποιες προβλέψεις με βάση αυτή για τον χαρακτήρα μας.
Ακολούθησαν τεστ διαίσθησης, ενώ εγώ επέμενα ότι δεν είμαι άνθρωπος που πιστεύει στη διαίσθηση.
Στη συνέχεια, κούνησα το μενταγιόν της Άννας πάνω από τρεις κάρτες που περιείχαν ονόματα δύο εν ζωή και ενός νεκρού ανθρώπου. Δεν μπορούσα να εξηγήσω πώς γινόταν, ενώ κρατούσα το μενταγιόν με τον ίδιο τρόπο πάνω από όλες τις μπερδεμένες κάρτες, αυτό να κουνιέται κυκλικά πάνω εκείνη του νεκρού ανθρώπου. Ο καθοδηγητής επέμενε ότι ήταν μία από τις ιδιότητες αυτού του μενταγιόν να έλκεται από τους νεκρούς.
Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με το πνεύμα της Άννας μέσα από τον πίνακα Ouija, έναν πίνακα ξύλινο με χαραγμένα γράμματα και έναν δείκτη που κινείται σχηματίζοντας φράσεις. Επειδή μπορεί να είστε δύσπιστοι, όπως ήμουν άλλωστε κι εγώ, μπορείτε απλά να δείτε το βίντεο.
Και αν δεν έχετε τρομάξει μέχρι τώρα... Η dark séance είναι το αποκορύφωμα της βραδιάς. Ο καθοδηγητής σβήνει όλα τα κεριά και πλέον επικρατεί στο δωμάτιο το απόλυτο σκοτάδι. Το τι έγινε εκεί δεν θα σας το περιγράψω, θα σας αφήσω να το ζήσετε. Όταν σβήνουν τελείως τα φώτα, κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι πραγματικά έχει συμβεί.
Έλα, για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα. Ελπίζω να μην σας κατατρόμαξα. Η «Séance» είναι το πρώτο Spirit Theatre της Αθήνας και εντάσσεται στο είδος διασκέδασης που αποκαλούν στα εξωτερικά ως «Paranormal Entertainment». Με τα φώτα, όμως, σβηστά, το ταλέντο του Funtastico και την απόλυτη σιωπή, χάνεις τον έλεγχο της αλήθειας και της οφθαλμαπάτης. Αυτό, άλλωστε, δεν ισχύει και με ό,τι αφορά γενικά στη μαγεία; Δεν μπορείς να τα αποδείξεις, αλλά ούτε και να τα διαψεύσεις. Το σίγουρο είναι ότι εάν θέλεις να ζήσεις με την παρέα σου μια εμπειρία, που θα εκτινάξει την αδρεναλίνη σας, η «Séance» είναι το κατάλληλο μέρος για σένα. Μάζεψε τους (4-13 άτομα), σφίξτε τα δόντια και βουρ για Περιστέρι. Από την Τζένη τη φοβιτσιάρα, να τους πείτε!
Ευχαριστούμε θερμά το Séance.
Ικαρίας 4, Περιστέρι, 2105786611
17°
