Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει ιδιαίτερη ποικιλία στα είδη αναρτήσεων που θα δεις στα social media τις άγιες μέρες του Πάσχα. Λίγο φωτογραφίες από αβγά και τσουρέκια, λίγο παράπονα για τις υπερτεράστιες ποσότητες φαγητού που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενώ έχουμε μόνο ένα στομάχι, σχόλια-σπόντες από vegans και άθεους, οι οποίοι κάθε χρόνο ανταγωνίζονται για το ποιος θα είναι ο πιο ενοχλητικός και τέλος καμιά selfie μπροστά σε κατσικάκια.
Έτσι όταν πέσεις πάνω σε κάτι πραγματικά πρωτότυπο, αστείο και χαριτωμένο, θα το προσέξεις πολύ πιο γρήγορα. Ειδικά όταν έχεις καταλήξει να κάνεις Πάσχα στην Αθήνα (χάσταγκ ούρμπαν) και η μόνη σου επαφή με την αθάνατη ελληνική επαρχία είναι μέσω Facebook. Άρχισα λοιπόν κάπως έτσι να παρακολουθώ τις αναρτήσεις δύο αγοριών, του Δημήτρη και του Μάνου, οι οποίοι ξεκίνησαν για ένα επικό road trip με σκοπό να επισκεφτούν όσα περισσότερα μαγικά τοπία μπορούν και να καταβροχθίσουν πεντανόστιμες χειροποίητες πίτες σε κάθε τους στάση. Όπως μετά μου αποκάλυψαν, έχουν ονομάσει το συγκεκριμένο project PITA ROAD TRIP και δεν είναι η πρώτη φορά που το φέρνουν εις πέρας.
«Ξεκίνησε για χαβαλέ κι έγινε συνήθεια», είχε να μου πει ο Δημήτρης, «αυτά τα χαβαλεδιάρικα ταξίδια είναι η διέξοδός μας, οι διακοπές μας και η πλάκα που κάνουμε με τους φίλους μας στο Facebook. Το μόνο που αποφασίζουμε από πριν είναι τα μέρη (στο περίπου) που θα πάμε (χωρίς να κλείνουμε δωμάτια από πριν και τέτοια), όπου μας βγάλει ο δρόμος, και το consept του ταξιδιού. Τα άλλα, ψάχνοντας και ρωτώντας. Ευτυχώς οι άνθρωποι στην επαρχία έχουν πολύ χιούμορ και είναι τόσο φιλόξενοι και τόσο πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν και να σου εξηγήσουν ό,τι «ανοησία» κι αν τους ρωτήσεις. Η χώρα μας είναι πανέμορφη και το ταξίδι με αμάξι είναι ιδανικό για να δεις και να ζήσεις κάποια από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα σημεία της. Και το φαγητό της εξαιρετικό. Παντού».
Όταν ρώτησα τον Μάνο τι το ιδιαίτερο είχε η φετινή τους εξόρμηση μου είπε πως σκοπός τους ήταν να δοκιμάσουν πίτες. Πολλές και διαφορετικές. Έτσι το αμαξάκι τους ξεκίνησε να τσουλάει και πέρασε από Καμένα Βούρλα, Θερμοπύλες, Νεράιδα στη λίμνη Πολυφύτου (έξω από την Κοζάνη), στον Αλιάκμονα Ποταμό στη Βέροια, στη Βεργίνα, στη Νάουσα, στην Έδεσσα, στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα, στους Φιλίππους, στη Δράμα, στην Πεντάπολη (Σέρρες), στην Ουρανούπολη και στην Ιερισσό (Χαλκιδική), στη λίμνη Βόλβη, στη Λάρισα και στη Λαμία.
Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα:
Σε κάνει λίγο να εύχεσαι να ήσουν και εσύ συνοδηγός στην υπέροχη και γευστικότατη περιπέτεια ε; Aν αναρωτιέσαι πώς τελείωσε το ταξίδι, έχω μόνο να σου πω...πώς αλλιώς;!
Όσο για τις πίτες, προσπάθησα να τους ρωτήσω ποια ήταν η καλύτερη και μου απάντησαν πολύ διπλωματικά πως όλες οι πίτες ήταν νόστιμες, εκτός από μία-δύο που δεν τους άρεσαν τόσο.
11°
