Ήταν άνοιξη και Πάσχα (aka οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ)
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Ήταν άνοιξη και Πάσχα, / τα κρινάκια ανθίζανε, / κι όσοι δε γιορτάζαν μόνοι / ζούσανε κι ελπίζανε. / Πάνω στα στεγνά μου χείλη / τα φιλιά μαραίνονταν, / πέντε μήνες χωρισμένοι / δέκα χρόνια φαίνονταν. / Ανοιξιάτικο αεράκι / απ’ τον κόσμο μ’ έπαιρνε / κι όπως το κομμένο φύλλο / μες στους δρόμους μ’ έσερνε. / Απ’ τα λόγια που μου είπες / ένα «φεύγω» σώθηκε, / μαύρη πίκρα σαν μελάνι / στην ψυχή μου απλώθηκε. / Ήταν άνοιξη και Πάσχα, / τα κρινάκια ανθίζανε, / κι όσοι χάθηκαν στα ξένα / στην καρδιά γυρίζανε./ Κι έτσι πέρασες στη μνήμη / και τραγούδι σ’ έκανα, / είμαι ζωντανός ακόμα / μα για σένα πέθανα.
Πάσχα στο ψυχιατρείο / Μου λες «Η Κέρκυρα αλλάζει. / Η αδερφή σου σε παντρεύτηκε, / μα ο ανιψιός σου δε σου μοιάζει» / Κι αν σου φαίνεται αστεία / μια χειραψία με το κάγκελο, / είναι η Άνοιξη που ανθίζει στο κεφάλι, / δεν είναι επίπλαστη η χαρά που με διαβάλλει / Κι αν περπατάω με τα χέρια μου στην πλάτη / και αποκοιμιέμαι πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι, / εδώ περνάει η λιτανεία του ενός, / εδώ δεν είναι φολκλόρ ο επιτάφιος, / όλα τα ψέματα εδώ μένουν εκτός, / εδώ δεν ανασταίνεται ο Χριστός / Πάσχα στο ψυχιατρείο / Μου λες "Το σπίτι σου αδειάζει./ πατέρας σου το γύρισε / και η μάνα σου... γεράζει" / Κι αν με ρώτησες ποια ενοχή / θα έχει ισχύ για μένα φέτος, / ερωτεύτηκα τη φίλη του φίλου μου / και δυστυχώς με ερωτεύτηκε κι αυτή... / Κι αν η χαρά μου εξαρτάται από κάτι / που δε με νοιάζει αν είναι αλήθεια ή αυταπάτη, / και αν για κάποιους με σφραγίδα είμαι τρελός, / ως τώρα ήμουν αρκετά πιο τυχερός, / αλλά ο πόνος της ψυχής μού είναι γνωστός, / γιατί τον ζω ανελλιπώς από μικρός
Κυριακή των Βαΐων (aka «σώνει Vaio»)
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Σαν μια βροχή από στάχτες σε μια οπάλινη θάλασσα / κύλησα στη ζωή σου κι έτσι όλα τα χάλασα / Έτσι απόμεινε εδώ ένας πέτρινος γίγαντας / ένα ολέθριο τίποτα κεντημένο απ’ τ’ άστρα σου / Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου / πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμορραγώντας με στίχους / την ανάσα απ’ το γέλιο σου, τους τριγμούς απ’ τα βήματα / της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου / Τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου / ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια / Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ’ τα χάδια σου / στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια / Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ / σου στέλνω για τη γιορτή σου καρτ ποστάλ απ’ τον Άδη.
Εγώ τι έχω και τι θα `χω (aka αδέλφια μου, αλήτες, αρνιά)
Εγώ τι έχω και τι θα ’χω / χωρίς εσένα π’ αγαπώ; / Μια κάποια αιτία να υπάρχω, / μια κάποια αιτία για να ζω; /
Κι έρχεται εκείνος με τα πλούτη / και παίρνει την αγάπη ετούτη / και κλέβει του φτωχού τ’ αρνί / και είμαστε και Χριστιανοί. / Εγώ τι έχω και τι θα ’χω / αν μ’ αρνηθείς και σ’ αρνηθώ; / Αγέρας είσαι και υπάρχω, / είσαι η γη και περπατώ. / Κι έρχεται εκείνος που όλα τα ’χει / και σε κερδίζει δίχως μάχη / και κλέβει του φτωχού τ’ αρνί / και είμαστε και χριστιανοί.
9°
