Καισαριανή, Κυριακή απόγευμα καθόσουν απέναντί μου, μελαχρινή με μπορντό μπλούζα και πολύ γλυκό πρόσωπο, ήμουν με 3 φίλους. Θέλω να σε ξαναδώ…
Μετρό
Τρίτη 6/10 στάση Πανεπιστήμιο, κυλιόμενες με έξοδο στην Ακαδημία. Εσύ ανέβαινες, εγώ κατέβαινα, γύρω στις 15.30, θάλασσα τα μάτια σου, εγώ με καρό πουκάμισο. didimos03@gmail.com
235
Σάββατο βράδυ 8:52, γκρι ζακέτα, μαύρη φόρμα, με βοήθησες να επικυρώσω το εισιτήριο, αφού, όπως είπες χαμογελώντας, «ήταν χαλασμένο»! Απλά να ξέρεις πως σε ερωτεύτηκα!
Παγκράτι
Ήσουν στο λεωφορείο αλλά τόσο πήχτρα που ειδωθήκαμε μόνο όταν κατέβηκες. Κρατούσες ένα μικρό μουσικό όργανο σε μαύρη θήκη, μάλλον βιολί. Είχες σκούρα βαμμένα χείλη, φορούσες ένα μακρύ πουκάμισο ή λεπτή ζακέτα, καρό άσπρο και μαύρο κολάν. Κατέβηκες στη Φρύνης και νομίζω έστριψες Φιλολάου.
Ξέρεις εσύ...
Μπορώ να σου φτιάχνω όσα μαγικά κέικ λεμονιού χρειαστεί, αρκεί να βλέπω το χρώμα της φωνής σου.
Δεν σε μισώ, ελπίζω να το ξέρεις. Απλά πληγώθηκα πολύ και τώρα θέλω να προστατέψω τον εαυτό μου από σένα.
Μου αρέσει που δεν με ξέχασες, Νίκο, φαίνεται πως υπήρχε «οριζόντια» χημεία ανάμεσά μας.
Σαν να χρωστάμε κάπου Λ. και δεν μπορούμε να βρεθούμε; Λέω να το γυρίσουμε σε παράνομο ζευγάρι.
«Σου ’φερα στρείδια από το Ασπρονήσι» κι εσύ ήθελες να φας γύρο. Πώς να κάνουμε οι δυο μας;
22°
