Το ποίημα της Πέμπτης

Μια βροχή από σκουριασμένα τάληρα με μαστιγώνει. Η χώρα όπου μένω είναι μάρμαρο κάτω απ' το χώμα. Μπαίνει στις φλέβες σαν φτηνό κρασί. Με ακυρώνει...

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 24.02, 17:00

Αφήστε όμως ήσυχο τον ποιητή... Επειδή τώρα είναι στο κρεβάτι με τις λέξεις. Με λέξεις από Ιγκουάνα και Παλμύρα

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 17.02, 17:00

Αυτές δεν βλέπουν το θεό με τα πυρόξανθα μαλλιά αλλά το μικρό κορίτσι που έχρισαν βασίλισσα και το παιδί που συνελήφθη εκεί, από μια κατεστραμμένη παρθενία...

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 10.02, 17:00

Στο μέσον ένας φοίνικας έσκυψε κι αυτός ν’ακούσει. Ένας μόνο φοίνικας εν μέσω των ερειπίων

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 03.02, 17:00

Tώρα μπορείτε να μου πάρετε τα μάτια και τα χέρια. Αφήστε μου το κεφάλι, μπορεί να το χρειαστώ.

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 27.01, 17:00

Κάποτε στο σημείο αυτό είχε μια γέφυρα, τυφλή. Που έμπαινε στη θάλασσα.

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 20.01, 17:00

Εδώ ο αγέρας παίρνει τ’ άρωμα της μέντας το πάει απέναντι στης Θράκης τις ακτές κεί που ο Κύκλωπας μεθάει με κρασί του Οδυσσέα στου Ίσμαρου τις λιόλουστες πλαγιές.

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 13.01, 17:00

Πού είν’ η χαρά που άπλωνε σαν φρέσκο χαμομήλι, το βλέμμα που αφηνότανε ανύποπτο στην όραση, πως ανατέλλει στο βουβό βυθό σου ένα κοχύλι

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 06.01, 17:02

Δεν ξέρω αν χάνω τον ορίζοντα. Ή μήπως τα χέρια είν' αυτά που απομακρύνονται

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 30.12, 17:00

Βλέπουμε καίγοντας τις λέξεις στο σκοτάδι

Ηλίας Ευθυμιόπουλος 23.12, 17:00