Ο Λουκάς Βελιδάκης γράφει για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και το παράδειγμά του ως αθλητή και ανθρώπου.
Ο Μάικλ Τζόρνταν κάπνιζε κάτι γιγαντιαία πούρα, ντυνόταν με κοστούμια Αρμάνι, ήταν μια φιγούρα bigger than life κι έκανε το παν να το (απο)δείξει. Στον «τελευταίο χορό», αυτό το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του Netflix, βλέπουμε τον MJ να βάζει στοίχημα με τους φροντιστές ακόμα και σε ένα παιχνίδι με νομίσματα- ήταν ένας επίγειος θεός που δεν έκρυβε τα πάθη του.
Σε ένα άλλο μίνι ντοκιμαντέρ, πάλι της ίδιας πλατφόρμας, ο Κριστιανο Ρόναλντο είναι single πατέρας, λατρεύει την μητέρα του, ζει για το ποδόσφαιρο και επιδεικνύει το ιδιωτικό γκαράζ του στη βίλα που είχε στην Μαδρίτη. Μέσα υπάρχουν μια σειρά από πολυτελή και πανάκριβα αυτοκίνητα. Ο Πορτογάλος σταρ είναι περήφανος για τα αποκτήματα του.
Τόσο ο Τζόρνταν, όσο και ο Ρόναλντο μεγάλωσαν σε δύσκολες συνθήκες- δεν ήταν παιδιά με προνόμια, παρά μόνο με ένα τεράστιο ταλέντο στον αθλητισμό, το οποίο δούλεψαν άκοπα για να γίνουν οι καλύτεροι. Στα ντοκιμαντέρ, πάντως, δεν έβγαζαν για τον χαρακτήρα τους κάτι άλλο πέραν μιας... λαμπερής αλαζονείας. Ήταν οι βασιλιάδες στον θρόνο τους, μικροί θεοί που απολάμβαναν την λατρεία των πιστών. Δικαίωμά τους...
Πάμε και στο πρόσωπο της ημέρας, ίσως και στον αθλητή της χρονιάς σε παγκόσμια κλίμακα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος. Όσοι έτυχε να τον συναντήσουν τυχαία, είτε στο αεροδρόμιο είτε στο δρόμο, ένα πράγμα κρατάνε: Το πόσο προσηνής είναι- το μόνιμο χαμόγελο του, την ευγένεια και κυρίως την σεμνότητα του χαρακτήρα του.
Βλέποντας τον σήμερα να σηκώνει το τρόπαιο στο NBA, θυμήθηκα ένα περιστατικό του περασμένου Νοεμβρίου, όταν εξελισσόταν το 2ο πανδημικό κύμα και η συνακόλουθη καραντίνα. Η οικογένεια Αντετοκούνμπο έχει γυρίσει στην Ελλάδα και, με επικεφαλής την μητέρα, πάνε σε ένα σούπερ μάρκετ και... το σηκώνουν.
Επόμενος προορισμός τα Σεπόλια και η εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Εκεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, μαζί με τα αδέρφια του, χωρίς να έχουν ενημερώσει τα ΜΜΕ, με αφειδώλευτη αγάπη και περίσσευμα σεμνότητας, μοίρασαν τρόφιμα και λοιπά χρειώδη στους παλιούς τους γείτονες που διέρχονταν μια δύσκολη στιγμή.
Ο Γιάννης μοίραζε σακούλες και κούτες με τρόφιμα σε φτωχούς ανθρώπους, κάτι που -όπως μαθαίνουμε- πάντα κάνει όταν επιστρέφει στην Αθήνα, τον τόπο που μεγάλωσε.
Εκτός από σούπερ σταρ του μπάσκετ είναι κι ένας άνθρωπος με μνήμη. Δεν ξεχνά τη ρίζα του, δεν λησμονεί τα δύσκολα παιδικά του χρόνια όταν πουλούσε cd στους δρόμους και δεν είχε να φάει- δεν βγάζει από το μυαλό του τους παλιούς του γείτονες στα Σεπόλια. Δεν αφήνει τον πλούτο που έχει κερδίσει με το ταλέντο του να σβήσει τα χνάρια του φτωχικού παρελθόντος του.
Σπουδαίοι αθλητές πάντα θα υπάρχουν. Ανθρώπους, όμως, με σεμνότητα, μνήμη και γενναιοδωρία όπως του Γιάννη Αντετοκούνμπο δύσκολα συναντά κανείς.
6°
