ΣΕ ΕΙΔΑ

Τι κι αν πέρασαν τρία χρόνια από τον Σεπτέμβρη του '17, εγώ σ' αγαπάω ακόμη...
 

Γεια σου. Έκανες βόλτα με τον σκύλο σου και με ρώτησες αν είναι δικό μου το γατάκι που ήταν στα πόδια μου. Το οποίο, αν κατάλαβα καλά, σε ακολούθησε μέχρι πάνω. Θα χαρώ να μου στείλεις.
 

Θα σε ψάχνω παντού, μέχρι να σε βρώ. Είμαι η Άνθη με τις ξαδέλφες μου. Ακούς Είσβο, και είσαι ψιλοφυσιολογικός. Σε θέλω ρε, σε ερωτεύτικα επειδή μου μίλησες, μπορεί να σε λένε και Νίκο όμως.
 

Ξανθιά. Οδηγούσες μαύρο sport αυτοκίνητο. Πρόλαβα και είδα τα τελευταία δύο νούμερα της πινακίδας σου, 86. Γύρω στις 15.00, είχες σταματήσει στο κεντρικό φανάρι έξω από το Under Αrmour...
 

Μιχαλακοπούλου με Σεμιτέλου, Αθήνα. Σε είδα να κλειδώνεις τη μηχανή σου και να φεύγεις προς Σεμιτέλου. Κοιταχτήκαμε φευγαλέα και με μαγνήτισες. Σου άφησα κάτι για την καλή χρονιά. Αν το βρεις, επικοινώνησε...

Περιμέναμε στην ουρά για καφέ στο Morning Bar στο Κουκάκι. Με ρώτησες πληροφορίες για το αντιανεμικό που φορούσα. Όμορφο (και κάτω από μάσκα) μελαχρινό κορίτσι, μακάρι να το δεις και να απαντήσεις.
 

Σκλαβενίτης, Γεφυράκι Αργυρούπολης, 24 Δεκεμβρίου. Ευχαριστώ για το πιπέρι που ξέχασα στο ταμείο! Αν και εκείνο το «κύριε» με σκότωσε ?

Για σένα με το ποδήλατο που παραβίασες το στοπ στον Κεραμεικό. Το 'χα σίγουρο ότι θα σε πάταγα, πώς σταμάτησε το υπηρεσιακό με τα λιωμένα λάστιχα. Μου ζήτησες συγγνώμη κι έφυγες. Μου χρωστάς έναν καφέ.
 

Κοιτιόμαστε έντονα, αρκετό καιρό τώρα. Αλλά είμαστε και οι δυο ντροπαλοί. Μακάρι να το δεις.
 

Καθόσουν με μία φίλη σου στο πεζούλι περίπου στις 17.30. Σε κοίταξα, με κοίταξες για αρκετή ώρα. Το πιο ωραίο βλέμμα που έχω δει ποτέ. Νομίζω καστανά μάτια και σγουρά καστανά μαλλιά.