Μια χαμένη καλημέρα...

Στα σοκάκια του Ναυπλίου περπατούσα μόνη μου ένα πρωί. Σε είδα να στέκεσαι σαν να περίμενες κάποιον, ψηλός ανοιχτόχρωμος κούκλος με ωραία μαλλιά. Με κοίταξες στα μάτια για ώρα και μετά ξανά. Φορούσα γυαλιά ηλίου, παρ' όλα αυτά δε με προστάτευσαν από τα υπέροχα μάτια σου κι έχασα τα λόγια μου. Μακάρι να σε πετύχω πάλι σε κάποιο στενό, αν και αύριο φεύγω. Μετανιώνω που δε σου είπα μια καλημέρα!