Στη Φάμπρικα τυχαία...

Δευτέρα απογευματάκι γύρω στις 7μιση στη Φάμπρικα. Εσύ εκεί παρέα με 2-3 φίλες σου για μια βιβλιοπαρουσίαση. Εγώ τυχαία εκεί, μετά από επαγγελματικό ραντεβού στην περιοχή με μια φίλη για την μπύρα μας. Η αλήθεια είναι πως σε είδα και σάστισα. Ένα ζωντανό άγαλμα. Λευκή επιδερμίδα με έντονο και καθαρό βλέμμα, φορούσες μια μακριά τζιν φούστα. Εγώ πάλι, κάπου πίσω σου, διαγώνια και δεξιά από το σημείο που καθόσουν, μέσα στα μαύρα μου. Πόσες άραγε είναι οι πιθανότητες να σε φτάσει αυτό το μήνυμά μου; Θα σε αναγνώριζα ξανά και ξανά μέσα σε χιλιάδες κόσμου. Είναι σίγουρο αυτό. Πόσο θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να σε ξαναδώ και να μιλήσουμε αυτή τη φορά. Το αφήνω στην τύχη του.