Υπέροχο κραγιόν

Δευτέρα λίγο πριν τις 10. Μπήκα στο σταθμό Κατεχάκη. Ήσουν ήδη μέσα στο τρένο. Τα μάτια μου πήγαν αμέσως στο υπέροχο κραγιόν και τα καλοσχηματισμένα χείλη σου. Τα στιλάτα γκρι γυαλιά ηλίου έκρυβαν τα μάτια σου. Υπέροχη επιδερμίδα. Στάση σώματος με cool αυτοπεποίθηση. Ριγέ t-shirt και jean παντελόνι. Έκανα ότι κοίταζα αλλού, εκτός από εσένα. Προσπάθησα να δείξω χαρακτήρα επειδή δεν μου αρέσει να γίνομαι αδιάκριτος, ειδικά όταν δεν λαμβάνω κάποιο μήνυμα. Κατεβήκαμε και οι δύο στο Σύνταγμα. Πήγαμε και οι δύο στην ίδια κατεύθυνση. Πήρες τις κυλιόμενες σκάλες. Δεν πρόλαβα από τον κόσμο και πήγα από τις κλασικές σκάλες για να σε προφτάσω. Ήμουν τελικά σε μικρή απόσταση μέχρι να βγούμε από τον σταθμό αλλά δεν κοίταξες ποτέ πίσω σου... Το πήρα σαν σημάδι και δυστυχώς μετανοιώνω που δεν σου είπα αμέσως για τη μεγάλη εντύπωση που μου έκανες. Η δεύτερη ευκαιρία μου είναι αυτή... θα υπάρξει;