«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ»

Θα ήθελα να συμβουλεύσω όσους πραγματικά επιθυμούν κάτι ή κάποιον πολύ να μην τα παρατάνε. Τότε είχα ανεβάσει κάτι για κάποιον, που θα κάνω επικόλληση στο τέλος αυτού του μηνύματος, και τελικά τον γνώρισα (είμαστε μαζί 7 μήνες) ακριβώς επειδή δεν σταμάτησα να ψάχνω. Μην περιμένετε να έρθουν όλα από μόνα τους, κάντε ό,τι μπορείτε και αν το θέλετε πραγματικά όλα γίνονται. Καλή συνέχεια σε όλους και εύχομαι να γνωρίζετε ανθρώπους που σας αξίζουν!!! Το τότε μήνυμα, για όσους ενδιαφέρονται, ήταν το εξής εδώ: «Πού είσαι; Σε είδα σε λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Κοιτούσες, το παρατήρησα, ξεκίνησα να κοιτάω και εγώ. Έγινε μια μέρα, έγινε δύο... Κάποια στιγμή το δαιμόνιο μυαλό μου σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραίο να έκανε κάποιος από τους δύο μια επόμενη κίνηση. Έτσι κάθησα στις θέσεις που προτιμάς και λίγο πριν ανέβεις στο λεωφορείο κάθησα στη μέσα θέση για να κάτσεις δίπλα μου μπας και μιλήσουμε. Και εσύ πέρασες και κάθησες ακριβώς από πίσω. Ποιος είσαι, καλέ; Γιατί δεν έρχεσαι κάθε μέρα; Μήπως είσαι πελούσιος και δουλεύεις μια φορά την εβδομάδα; Γιατί με απέφυγες; Αφού σε είδα να με κοιτάς και να με ψάχνεις πολλές φορές... Κατεβαίνεις σε μια στάση στο Σκαραμαγκά (εμποροπλοιάρχων νομίζω). Βρες με πριν σε βρω! (Εκτός αν είσαι παντρεμένος με παιδιά ή ακόμα και σε σχέση. Σε αυτή την περίπτωση μη με βρεις)»