Σε είδα στο μετρό

Ένα καθημερινό πρωινό που πάω για δουλειά... Η ώρα 9:20. Μοναστηράκι προς Αεροδρόμιο. Δεν προλαβαίνεις καλά - καλά να μπεις μέσα στο βαγόνι και σε έχω ήδη προσέξει από το τζάμι από μέσα. Τόση εντύπωση μου έκανες. Τόση που μάλλον καρφώθηκα που με κοιτούσες κι εσύ μετά... Τι να το κάνεις; Δε μίλησα, δε μίλησες, κατέβηκα Σύνταγμα, αντίο. Κι ενώ λέω «ήταν μία ωραία τυχαία συνάντηση, τέλος», τσουπ! Μετά από 2 εβδομάδες πάλι μπροστά μου! Ή μάλλον πίσω μου, με την άκρη του ματιού μου σε είδα καθώς κατέβαινα πάλι Σύνταγμα. Ίδια ώρα, στάση, βαγόνι. (Φτουυυυ, τι να σου κάνει μόνο μία στάση κοινή) Φορούσες ένα στρατιωτικό backpack, μάσκα, ψηλός, γεροδεμένος με ξυρισμένο κεφάλι. Δεν σε αφήνω να ξαναφύγεις αν σε ξαναδώ! Υ.Γ. Μιλήστε, παιδιάααα! Μην τα κρατάτε! Θα μένετε να τα γράφετε σε posts μετά 😝 (self included)