Μπήκες στον Γαλαξία

Παύλου Φύσσα, περπατούσες, με κοιτούσες και είχα το βλέμμα μου αλλού. Όταν σε είδα, συνέχισες να με κοιτάς. Παραξενεύτηκα γιατί μου φάνηκες λιγάκι μικρότερη, δεν πρόλαβα να παρατηρήσω. Τελείωσα τη δουλειά που είχα στον λογιστή και ανέβηκα πάνω στον δρόμο. Σταματάω στο περίπτερο να ψωνίσω και σε βλέπω να περνάς απέναντι τον δρόμο. Στέκομαι λιγάκι να σε παρατηρήσω παραπάνω και εκεί έγινε η ζημιά. Με κοίταξες τόσο έντονα, που ξέχασα ότι αφορά ηλικίες και για να μη σου πω και πώς με λένε. Τέλος πάντων, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως πέρασες λιγάκι επίτηδες από μπροστά μου γιατί ψιλο χαμογελούσες ή έτσι νόμιζα έστω. Συνεχίζεις προς τον δρόμο για Γαλαξία και περνάω εγώ από μπροστά σου αυτή τη φορά με τη μηχανή, αλλά υπάρχει περίπτωση να μη με είδες ποτέ, είχες φορέσει το γυαλί. Αφού συνεχίζω λίγο, σταματάω και πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο, να μη φοβηθείς πάνω από όλα και κυρίως να επιβεβαιώσω αν ήταν καθόλου αμοιβαίο όλο αυτό ή αν το ζούσα μόνος μου. Και γίνεται το κακό ξανά... Ξαναπερνάς απέναντι και άλλη μια φορά ακριβώς μπροστά μου και το βλέμμα σου να με καλεί. Με τα πολλά μπήκες στον Γαλαξία, πήρα τον αδερφό μου να μου δώσει λίγο θάρρος να σου μιλήσω και, αφού πήρα την απόφαση να σου μιλήσω, δυστυχώς βγήκες με μια άλλη κοπέλα. Εννοείται ξαναπέρασες από μπροστά μου και κοίταξες αλλά ήταν πολύ αργά. Το θάρρος πήγε βόλτα... Δεν ξέρω άμα παίζει να το δεις ή άμα εν τέλει το έζησα μόνος μου. Αλλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Να είσαι καλά, είσαι ό,τι πιο γλυκό έχω δει τα τελευταία χρόνια που έχω πάψει να πιστεύω σε έρωτες... ♥