Πρέπει να σταματήσω και να πιάσω το πράγμα απ’ την αρχή

Θέλω να ξεχάσω, να προχωρήσω, να ανοίξει άλλο βιβλίο, να δω ένα άλλο είδος κόσμου, να μπω εκεί και να ανήκω αληθινά. Κάνω τις προσπάθειες μέσα μου αλλά καταλήγω στα ίδια λες κι είμαι στον Λαβύρινθο του Πάνα. Τόσο λάθος όλα. Πρέπει να σταματήσω και να πιάσω το πράγμα απ’ την αρχή. Απ’ την αρχή. Από τη μία όμως νιώθω ότι είναι αδιέξοδο, την άλλη λέω, άσε, κούραση. Παρόλα αυτά θέλω να ξεκολλήσω, αισθάνομαι ότι είναι ανάγκη να ξεκολλήσω, καταλαβαίνω ότι είναι ένα διάστημα που έχω μια εγκεφαλική αμηχανία και ελπίζω ότι κάτι θα με σπρώξει να πάω πιο πέρα. Τι είναι; Δεν έχω ιδέα. Τα καινούργια πρόσωπα που γνωρίζω μου φαίνονται ότι ήρθαν σε λάθος timing στη ζωή μου. Ναι, δεν είμαι για να κάθομαι να κλαίω πάνω στα συντρίμμια, απλά δεn βρίσκω ποιο είναι το κουμπί που θα με εμπνεύσει, που θα μου δώσει την ορμή.