Πού πήγε η χαρά κι η ενέργεια των 90s; Τι εποχή είναι αυτή που ζούμε;

Μυρτώ μου, με την καραντίνα βρήκα ευκαιρία να ξεκαθαρίσω τις βιβλιοθήκες και τα συρτάρια μου, που λέω πως θα το κάνω καμιά δεκαετία από τότε που μετακόμισα στο σπίτι αυτό που είμαι τώρα. Τι το ’θελα; Μεγάλο λάθος, κορίτσι μου! Aν το έχεις στα πλάνα σου, βγάλ’ το και θα με θυμηθείς. Για να μη στα πολυλογώ, σκάλισμα στο σκάλισμα αναδύθηκαν από τα συρτάρια και τα κουτιά κάτι φωτογραφίες μου από κάτι πάρτι (στο Fuzz αν θυμάμαι καλά) με την ΕΠΙΚΗ κόκκινη βελούδινη φούστα μου, που εννοείται δεν μου κάνει πλέον, και μαύρο δέρμα μπούστο με κορδόνια από πάνω και το μαλλί πορτοκαλί, σε πόζες χορευτικού ξεσαλώματος με κάποιον που ούτε το όνομά του δεν θυμάμαι! Κάπως έτσι Μυρτώ μου, μου ήρθαν όλες εκείνες οι αναμνήσεις κατακέφαλα… Φυσικό επόμενο ήταν να με πιάσει η κατάθλιψη και να με χτυπήσει χάμω σαν το χταπόδι. Πού πήγε όλη εκείνη η χαρά, η ενέργεια, η λύσσα των 90’s; Τι εποχή είναι αυτή που ζούμε; Πώς να εξηγήσω στον έφηβο γιο μου που χασκογέλαγε όταν με είδε με τις φωτό στα χέρια ότι εκείνο το κορίτσι του Fazz έζησε 15 χρόνια το huge non stop  party που τρεις ζωές δεν του φτάνουν του μικρού να πάρει μυρωδιά; Α ρε Μυρτώ, μίλα μου λίγο βρώμικα να συνέλθω, για να μην πάρω τίποτα δρόμους και με ψάχνουνε.. Starwars Kira.