Πειραιάς - Σωτήρος Διός, έπρεπε να μου μιλήσεις! :)

Σε είδα που με πρόσεξες τη στιγμή που δούλευα και με κοιτούσες διακριτικά, σε είχα προσέξει και εγώ:)
Κάποια στιγμή με φωνάζεις να πληρώσετε με το φίλο σου που καθόσουν.
Έρχομαι.
Και μου λες «εσύ θα μας κάνεις το λογαριασμό;»
Σε ρωτάω «γιατί;»
Και μου λες «γιατί δε μας πήρες εσύ την παραγγελία»
Σου χαμογέλασα εγώ:)
Σου έδωσα τα ρέστα, συνεχίσατε να κάθεστε λίγο ακόμη, εγώ είχα δουλειά και ήλπιζα να μη φύγετε -φύγεις- χωρίς να προλάβω να -σε- χαιρετίσω,
Σηκωθήκατε και ήρθατε προς την πόρτα, λίγο πριν σε χαιρετίσω τη στιγμή που θα έφευγες, ο φίλος σου σου ψυθίριζε (αν και δεν ήταν τόσο σιγά αφού το άκουσα:) κάτι του τύπου «κάν’ το».
Σε χαιρέτησα τη στιγμή που έφευγες με το φίλο σου και αφού πέρασες από μπροστά μου ο φίλος σου σε χτύπησε φιλικά στην πλάτη (μάλλον επειδή δεν το τόλμησες).
Χαμογέλασα εκείνη τη στιγμή καθώς έφευγες, αλλά ταυτόχρονα στενοχωρήθηκα που έφυγες έτσι χωρίς να το τολμήσεις να μου μιλήσεις.
Ελπίζω να σε ξαναδώ:)