Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον ποιητή Χάρη Βλαβιανό με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη για τη συλλογή ποιημάτων του Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Εκδόσεις Πατάκη.
Στην Αυτοπροσωπογραφία του λευκού ο Χάρης Βλαβιανός επανέρχεται, με βλέμμα ανανεωμένο, σε γνώριμους τόπους της ποίησής του, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο ωστόσο το πεδίο των στοχαστικών και γλωσσικών του αναζητήσεων.
Σύντομο βιογραφικό του ποιητή: Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώµη το 1957. Σπούδασε Οικονοµικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήµιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές, µε πιο πρόσφατες τις Διακοπές στην πραγµατικότητα (2009) [Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω»] και Σονέτα της συµφοράς (2011), και τέσσερις συλλογές δοκιµίων, Ο άλλος τόπος (1994), Ποιον αφορά η ποίηση; Σκέψεις για µια τέχνη περιττή (2007), Το διπλό όνειρο της γραφής (2010, από κοινού με τον Χρήστο Χρυσόπουλο) και Γιατί γράφω ποίηση (2015). Το 2015 εξέδωσε το πρώτο του µυθιστόρηµα µε τίτλο Το αίµα νερό. Τελευταίο του βιβλίο το Κρυφό ηµερολόγιο του Χίτλερ (2016).
Έχει µεταφράσει έργα κορυφαίων Αµερικανών και Ευρωπαίων ποιητών – όπως των Walt Whitman, Εzra Pound, William Blake, John Ashbery, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e. cummings, Michael Longley, Wallace Stevens και Anne Carson. Το 2013 κυκλοφόρησε η µετάφρασή του των Τεσσάρων κουαρτέτων του T.S. Eliot (δίγλωσση έκδοση), σύνθεσης εµβληµατικής στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Ποιήµατά του έχουν µεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερµανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία. Διευθύνει το περιοδικό Ποιητική. Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αµερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και είναι υπεύθυνος εκδόσεων στις Εκδόσεις Πατάκη.
Λίγα λόγια τη συλλογή «Αυτοπροσωπογραφία του λευκού»
Ο απoλεσθείς παράδεισος του οριστικά χαμένου αλλά εξακολουθητικά αναζητούμενου νοήματος, η επισφάλεια των λέξεων ενώπιον του τραύματος του παρελθόντος, αλλά και η αδυναμία επικοινωνίας στις καθημερινές επαφές, η διακειμενικότητα ως καταστατική συνθήκη της ποιητικής γραφής, ο ποιητής ως κρίκος μιας μακράς αλυσίδας ετερόκλητων προγόνων της εγχώριας όσο και εν γένει της δυτικής λογοτεχνικής παράδοσης είναι ζητήματα πού διατρέχουν, φανερά ή υπογείως, και τις πέντε ενότητες της συλλογής.
Διαβάζοντας τη συλλογή, ο αναγνώστης έρχεται εν τέλει σε επαφή με το λευκό σε όλες τις αποχρώσεις και εντάσεις του – το τυραννικό λευκό της άγραφης σελίδας, το εναγώνιο λευκό της σιωπής, το βουβό λευκό του πένθους, το θαμπό λευκό της μνήμης, το λευκό ως σύμβολο λύτρωσης και ελπίδας, ως σημείο αναγέννησης. Καταθέτοντας την ποιητική του αλήθεια, ο Βλαβιανός αποκαλύπτει τα πολλαπλά πρόσωπα και προσωπεία της τέχνης και της ζωής.
7°
