Η «Ιστορία δύο πόλεων» του Τσαρλς Ντίκενς σε νέα έκδοση

Απόλαυση και ουσία, σε ένα διαχρονικό βιβλίο που ρουφιέται μονοκοπανιά. Ο σπουδαιότερος συγγραφέας της Βικτωριανής Εποχής δοκιμάζει τις δυνάμεις του στο ιστορικό μυθιστόρημα και κάνει ένα μακροβούτι στη Γαλλική Επανάσταση. Την ανιχνεύει σε Λονδίνο και Παρίσι, σε μεγαλειώδεις πράξεις αυτοθυσίας και αιματηρές θηριωδίες, την αναζητά μέσα από τη σύγκρουση του προσωπικού με το πολιτικό, του συλλογικού με το ατομικό, της τυφλής βίας με τα αίτια και τις επιπτώσεις της, της διαμάχης ανάμεσα στον λαό και την αριστοκρατία, της εξέγερσης και του κανιβαλισμού της. Τη συναντά μέσα στη σχέση γονέων και παιδιών, κράτους και υπηκόων, οικογενειακών μυστικών και δικαστικών αδικοπραξιών, μέσα από μικρά και μεγάλα επεισόδια έρωτα και ηρωισμού.

Το αποτέλεσμα είναι ένας λογοτεχνικός κολοσσός και ένα από τα πιο επιτυχημένα βιβλία παγκοσμίως, με πωλήσεις διακοσίων εκατομμυρίων αντιτύπων και αμείωτη κριτική αποδοχή. Το έργο που είδε για πρώτη φορά το φως σε εβδομαδιαίες συνέχειες από τις 30 Απριλίου έως τις 29 Νοεμβρίου του 1859, κυκλοφορεί ξανά στα ελληνικά, στην κομψή σειρά Κλασικής Ξένης Λογοτεχνίας των εκδόσεων Μίνωας, με νέα αναθεωρημένη μετάφραση του Αθανάσιου Ζάβαλου. Εμπιστευτείτε τον Ντίκενς και θα έχετε όλο τον χρόνο μπροστά σας για να εξερευνήσετε ένα ανεκτίμητο λογοτεχνικό σύμπαν.

Η «Ιστορία δύο πόλεων» ανοίγει με μια από τις πιο διάσημες εισαγωγικές γραμμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος και συνεχίζει στην ίδια υψηλή κλάση, περιέχοντας ορισμένες από τις σημαντικότερες σελίδες του Ντίκενς: «Ήταν τα καλύτερα χρόνια, μα συνάμα και τα χειρότερα, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της απερισκεψίας, ήταν η περίοδος της πίστης, ήταν η περίοδος της δυσπιστίας, ήταν η εποχή της Φωτιάς, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας,  πηγαίναμε όλοι κατευθείαν προς τον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση –κοντολογίς η περίοδος εκείνη είχε τόσες ομοιότητες με τη σημερινή, που ορισμένες από τις πιο εντυπωσιακές γραπτές μαρτυρίες επιμένουν να την περιγράφουν αποκλειστικά με επίθετα υπερθετικού βαθμού, προκειμένου να περιγράψουν είτε την καλή είτε την κακή της πλευρά».

Ήρωές της, η νεαρή Λούσι Μανέτ, η οποία μόλις πληροφορείται ότι ο πατέρας της, δόκτωρ Μανέτ ελευθερώνεται έπειτα από 18 χρόνια εγκλεισμού στη Βαστίλη, ο Τσαρλς Ντάρνι, Γάλλος αριστοκράτης ο οποίος δικάζεται αδίκως για προδοσία, και ο Σίντνι Κάρτον, βοηθός του δικηγόρου που ανέλαβε να τον υπερασπιστεί, alter ego του Ντάρνι και πρότυπο του ρομαντικού χαρακτήρα που ενσαρκώνει την έννοια της αυτοθυσίας, καθώς η ιστορία δύο πόλεων είναι παράλληλα και η ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου ανάμεσα στα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του βιβλίου.

Το φόντο είναι το Λονδίνο και το Παρίσι ανάμεσα στο 1775 και το 1792, το κεντρικό μοτίβο είναι η βία που προκλήθηκε από την τυραννία, τα μεγάλα θέματα είναι ο έρωτας και η επανάσταση, ο ορμητικός στρόβιλος των πολιτικών γεγονότων και το διαχρονικό αίτημα του Ντίκενς για κοινωνική δικαιοσύνη. Ένα μυθιστόρημα με υπερβολικές δόσεις ομορφιάς για τους λάτρεις της κλασικής λογοτεχνίας.

Τσαρλς Ντίκενς, «Ιστορία δύο πόλεων», σελίδες 520, εκδόσεις Μίνωας, μετάφραση Θανάσης Ζάβαλος