Τελικά η Τέχνη βρίσκει πάντοτε διεξόδους. Πάντα θα βρίσκεται κάποιος τρόπος για να καταγραφεί η αληθινή ζωή. Στην αρχή μάς φάνηκε λίγο σαν παιχνίδι. Μια φρέσκια ιδέα, ένας τρόπος για να ξεχωρίσει μια εφημερίδα. Όμως, τόσα χρόνια, κάθε Πέμπτη τα πρωτοσέλιδα (εξώφυλλα) της ATHENS VOICE τρυπάνε το σώμα της πόλης, κυκλοφορούν στα χέρια χαρούμενων και αφοσιωμένων αναγνωστών του εναλλακτικού τρόπου ενημέρωσης. Όλα τόσο εύστοχα και άρτια, μια τεράστια γκάμα ιδεών και θέσεων. Οι νέοι εικαστικοί δεν νοιάζονται για τα όρια και τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Ζωγραφική, εικονογράφηση, γραφιστική, έχει καμία σημασία ο τρόπος ή το είδος; Καμία απολύτως. Αν έχεις κάτι να πεις, κάν’ το κι ανάποδα (αρκεί να έχεις κάτι να πεις). Σου ζητάνε να σχεδιάσεις το επόμενο εξώφυλλο και χαίρεσαι γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να στείλεις μήνυμα στην πόλη, στους γνωστούς, στους φίλους σου, αλλά και στον κόσμο που βαδίζει στους δρόμους και προσπαθεί να εντοπίσει το «κουτί της Πανδώρας», το stand της ATHENS VOICE, να αρπάξει το καινούργιο φύλλο και να βουτήξει στις σελίδες του.
Την ίδια χαρά αισθάνεσαι και στα επόμενα φύλλα. Δεν έχει σημασία που δεν το έκανες εσύ, το χαίρεσαι και το απολαμβάνεις, συχνά χαμογελάς αναγνωρίζοντας μια ωραία ιδέα, μια δυνατή ζωγραφιά, έναν τρόπο του άλλου να πει αυτό που κι εσύ θα έλεγες. Χωρίς ιδιοτέλεια, πετάς κι ένα «βρε, τον μπαγάσα, έσκισε πάλι...». Με ενθουσιάζει που μια εφημερίδα της χώρας μου έχει αισθητική, όραμα, δεν πετάει στα σύννεφα, δεν λαϊκίζει και τολμάει να αποφεύγει τον κιτρινισμό.
14°
