Ο Μηνάς με ενοχλεί, δε ξέρει να λέει σε αγαπώ. Μάλλον ποτέ του δεν έμαθε αυτό το ρήμα. «Είναι εύκολο να το κλίνεις» του είπα μια φορά και του έδειξα πώς γίνεται. «Σε αγαπώ, με αγαπάς, αγαπιόμαστε. Επανέλαβε μετά από εμένα». Εκείνος με κοίταζε με το στόμα ανοιχτό και αφού τελείωσα την άσκηση μόνη μου, άνοιξε την τηλεόραση, έπαιζε η ΑΕΚ.
Μάλλον ποτέ δεν αγαπηθήκαμε με το Μηνά, απλά συνηθίσαμε να κάνουμε παρέα. Σήμερα, αγόρασα φράουλες από τη λαϊκή και ο μανάβης με κέρασε μια χούφτα κεράσια, «σαν τα χείλη σου» μου είπε και έριξε το βλέμμα του μέσα στο στήθος μου. Ξέρω ότι θέλει να με πηδήξει, αλλά το προσπαθεί με ωραίο τρόπο. Μπορεί και να κοιμόμουν μαζί του. Θα ήταν ωραίο να δοκίμαζα μέσα μου το σώμα κάποιου άλλου. Ίσως πρέπει να δοκιμάσουμε άλλα σώματα και οι δύο μας, μπορεί έτσι να καταφέρουμε να σώσουμε αυτό που δεν είχαμε ποτέ μας.
Αν θυμάμαι καλά, κάποτε ήμασταν ευτυχισμένοι. Πρώτη του Ιούνη σήμερα, τελικά ήρθε το καλοκαίρι. Φτιάχνω μαρμελάδα φράουλα και ο Μηνάς είναι επαναπαυμένος στο μπλε καναπέ, που αγόρασε πριν τέσσερα χρόνια όταν γνωριστήκαμε, και εγώ το μόνο που θέλω είναι τον χτυπήσω τέσσερεις φορές δυνατά στο κεφάλι.
21°
