Είδαμε την Αλεξάνδρεια στο Παλλάς

Στο Παλλάς πολλές φορές δεν πας να δεις ένα έργο αλλά μια ολόκληρη κατάσταση – σκηνικά, κοστούμια, μπαλέτο, τραγούδι, χορός, φώτα, όλα αυτά σπρώχνουν λίγο πίσω το έργο το ίδιο προς όφελος της διασκέδασης του κοινού… το οποίο, στην περίπτωση της «Αλεξάνδρειας», τουλάχιστον στην πρεμιέρα, ήταν κυρίως τσιμπημένο σε ηλικία, και εξ Αλεξανδρείας, ή με τη σχετική εμφάνιση που παραπέμπει στην καταγωγή: υπέροχες κυρίες με μαλλί κομμωτηρίου και ωραία ρούχα, αρωματισμένοι κύριοι, άνθρωποι που μπορεί μέχρι και να θυμούνται την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τα καλά, παλιά χρόνια. Τότε που η πόλη ήταν συνώνυμο του πολιτισμού, που η Ελληνική παροικία ανθούσε, που ο Καβάφης έγραφε αριστουργήματα, που οι βαμβακέμποροι ήταν οι βασιλιάδες της Αλεξάνδρειας.

Το έργο «Αλεξάνδρεια», όπως λέει κι ο τίτλος, κινείται σε αυτήν τη σπουδαία και μυθική πόλη: πάνω σε ιδέα του Φωκά Ευαγγελινού, που σκηνοθετεί με φαντασμαγορικό τρόπο έναν τεράστιο θίασο, η Ζέτη Φίτσιου έγραψε μια δραματική ιστορία έρωτα και προδοσίας βασισμένη πάνω στην Ιστορία – με πολλή έρευνα, πολλή δουλειά και ιστορικές αναδρομές, και με αρχειακό υλικό να παίζει στο βάθος. Ότι το κείμενο Μιμη-Ντενισή-ζει λίγο, είναι αλήθεια, αλλά ναι: η Μιμή άνοιξε τον δρόμο…

Από το δελτίο Τύπου ξεσηκώνω κάτι λίγα: «Καθώς η Μέση Ανατολή βράζει από γεωπολιτικά συμφέροντα και παρασκήνια εξουσίας, Άγγλοι, Γάλλοι, Άραβες, Εβραίοι διεκδικούν την κυριαρχία τους φτάνοντας το παιχνίδι στα άκρα. Ένας φόνος, ανατρέπει την προσωπική ιστορία της Άννας, εμπλέκοντάς την αναπόφευκτα με τη μεγάλη Ιστορία της ανθρωπότητας. Η Άννα αφηγείται όχι μόνο τη δική της ζωή, αλλά και την αθέατη πλευρά μιας εποχής που σημάδεψε έναν ολόκληρο κόσμο. Με έντονη την παρουσία ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων, η παράσταση αποτυπώνει στη σκηνή μια εποχή όπου η Αλεξάνδρεια αποτέλεσε το λίκνο του πολιτισμού, της επιστήμης και της πνευματικής αναγέννησης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα».

Τα τραγούδια, οι συγκλονιστικοί στίχοι του ορίτζιναλ, με τη βούλα Αλεξανδρινού Άρη Δαβαράκη και η επίσης συγκλονιστική μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, τα τραγούδια πλαισιώνουν την παράσταση όπως και οι στίχοι του Κωνσταντίνου Καβάφη – τους απαγγέλει υπέροχα η πρωταγωνίστρια Άννα Μάσχα, αλλά και όσοι από τον πολυμελή θίασο απαγγέλουν με τη σειρά τους τον ποιητή. Γενικά, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό σόου, αυτό που λέμε «πλούσιο» από όλες τις απόψεις. Ο Μανόλης Παντελιδάκης έχει στήσει κάτι υπέροχα σκηνικά, τι να σας λέω, νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε χρυσοποίκιλτα σαλόνια αριστοκρατικών Αιγύπτιων – η πόλη ζωντανεύει, με τη βοήθεια των καταπληκτικών βίντεο του Παντελή Μάκκα, και των κοστουμιών της Ιωάννας Τσάμη. Όλοι οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί, ένας-ένας, ακόμα κι αν χάνονται κάποιοι μέσα στο υπερθέαμα… ο θεατής φεύγει ευχαριστημένος και ταξιδεμένος, κι αυτό το ταξίδι στο παρελθόν είναι κάτι που το Παλλάς με τη συγκεκριμένη παράσταση προσφέρει απλόχερα, στους γνωστούς βελούδινους, πολυτελείς, αναπαυτικούς και βαθύτατα κυριλέ χώρους του…

***

Info

Πέμπτη 20:00, Παρασκευή, Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:30
Ως 5 Ιανουαρίου 2026
Τιμές εισιτηρίων: VIP 80€, Ζώνη A’ 54€ – 60€, Ζώνη B’ 40€, Ζώνη Γ’ 30€, Ζώνη Δ’ 20€, Ζώνη Ε 18€

Συντελεστές: Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός, Κείμενο: Ζέτη Φίτσιου, Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Παναγόπουλος, Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα, Στίχοι: Άρης Δαβαράκης, Σκηνικό: Μανόλης Παντελιδάκης, Ενδυματολόγος: Ιωάννα Τσάμη, Video art: Παντελής Μάκκας, Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Τέλλος, Στέλλα Κάλτσου, Μουσική διδασκαλία: Πάνος Δήμας, Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου, Συνεργάτης σκηνογράφος: Ελίνα Δράκου

Το καστ: Άννα Μάσχα, Εριέττα Μανούρη, Ιωάννης Παπαζήσης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Χριστίνα Αλεξανιάν, Ελένη Καρακάση, Αλίνα Κοτσοβούλου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Φωτεινή Παπαθεοδώρου, Λήδα Ματσάγγου, Γιώργος Ψυχογυιός, Γιάννης Στόλλας, Γιάννης Μάνιος, Αλέξανδρος Σιάτρας, Δημήτρης Μαχαίρας, Χρίστος Νικολάου, Δανάη Πολίτη, Ειρήνη Βαλατσού, Άννα Λεμπεντένκο, Παναγιώτης Παντέρας, Μάγια Βασιλάκη, Νίκος Φραντζέσκος, Βασιλική Σουρρή, Ηλιάνα Ιωαννίδου.

Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 3-5, Αθήνα