Η Κατερίνα Μπερδέκα γράφει για το έργο που σκηνοθετεί:
«Το ταξίδι στις λέξεις του Χένρικ Ίψεν είναι μια μαγική πορεία αναγνώρισης των πιο μύχιων σκέψεων και συναισθημάτων του εαυτού σου και των πιο περίπλοκων συμπεριφορών των άλλων προς εσένα. Κατ’ αυτή την έννοια είναι ένα “προσωπικό” κείμενο με το οποίο ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί και να παρασυρθεί στη δίνη του. Το χρέος που μας αναχαιτίζει από την ίδια τη ζωή, το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να “χτίσουμε” το δικό μας δημιούργημα· τα σπίτια που στεγάζουν οικογένειες αλλά είναι κενά της βαθιάς ζεστής, αγαπητικής έννοιας των δεσμών της· ο έρωτας που μπορεί να σε αρπάξει και να σε τινάξει στα ουράνια και από κει να σε ωθήσει στα βαθύτερα σκοτάδια· η παράδοση στον άλλον και η προδοσία· ο φόβος που σου στερεί τη γεύση της ζωής· η τρέλα ως δομικό στοιχείο της δημιουργίας αλλά και της απόρριψης από τους άλλους· η συνείδηση ως καθημερινό ζύγι των πράξεών μας, η αμφιβολία και η ευθύνη. Όλα αριστοτεχνικά δομημένα σε μια απολύτως ρεαλιστική υπόθεση που ξετυλίγεται όμως με τέτοιον τρόπο ώστε χωρίς να το καταλάβεις σε τραβάει μέσα στον κόσμο του ονείρου, του υπερβατικού και του παραμυθιού. Παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα την αντίστροφη μέτρηση της πορείας του Αρχιμάστορα Σόλνες προς την πτώση με τη βεβαιότητα ότι εσύ καταλαβαίνεις τα λάθη που τον σπρώχνουν προς τα εκεί. Ποιος απέτρεψε ποτέ, όμως, τον έρωτα επειδή ήξερε πως θα χάσει την καρδιά του; »
Το έργο
Η τελευταία μέρα της ζωής του διάσημου αρχιτέκτονα Χάλβαρντ Σόλνες. Ένας μάλλον αμφιλεγόμενος χαρακτήρας, που βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του. Είναι παντρεμένος με την Αλίνε, η οποία δεν κατάφερε ποτέ να βγει από το βαθύ πένθος για τα δίδυμα αγόρια τους που πέθαναν. Διατηρεί σχέση με την αρκετά νεώτερη γραμματέα του Κάγια Φόσλι, η οποία είναι αρραβωνιασμένη με τον υπάλληλό του, τον νεαρό αρχιτέκτονα Ράγκναρ Μπρόβικ. Κρατώντας την κοντά του κρατάει και εκείνον, ακριβώς επειδή γνωρίζει την αξία του και απειλείται. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Σόλνες αρνείται πεισματικά να επιβεβαιώσει οτιδήποτε σχετικά στον Ράγκναρ και στον γέρο πατέρα του, παρόλο που γνωρίζει ότι ο τελευταίος είναι πολύ κοντά στον θάνατο. Δέχεται την «εισβολή» της Χίλντε Βάνγκελ, μιας νέας γυναίκας, 23 ετών, στο σπίτι του. Έρχεται να παραλάβει το βασίλειο που της υποσχέθηκε στα δεκατρία της, όταν την φίλησε «λερώνοντάς» την για πάντα. Όμως, πώς μπορείς να μην συμπαθήσεις –να μη συμπονέσεις τον άνθρωπο που ομολογεί ότι φοβάται. Που αναγνωρίζει και δέχεται ότι πρέπει να πληρώσει το τίμημα για ό,τι πέτυχε στη ζωή του, που δέχεται την ενοχή για τον θάνατο των παιδιών του και το «ασήκωτο, υπέρογκο χρέος» απέναντι στη σύζυγο του Αλίνε. Η μόνη διέξοδος, η άνοδος. Η μόνη πραγματικότητα η πτώση.
19°
