Γκάζια στην τσίτα, δολοφονικά τύμπανα, κορίτσια στα κόκκινα, αγόρια σε ασκήσεις cool, το σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που βρίσκεται στην πόλη ο Jon Spencer. Σήμερα θα τον βρεις στο BIOS. Όχι όμως με τους Blues Explosion, they are dead (για την ώρα). Long live the Heavy Trash, δηλαδή το καινούργιο του γκρουπ, αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον Matt Verta-Ray, μορφή του νεοϋρκέζικου underground με θητεία σε μπάντες όπως οι Madder Rose και Speedball Baby. H μουσική τους, ένα μείγμα americana, punk, rockabilly και των blues που υπηρετεί ο Jon, λειτουργεί όπως πάντα εκρηκτικά στη σκηνή. H A.V. τον βρήκε για να μας πει δυο τρία πράγματα παραπάνω με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο...
Πώς αισθάνεσαι για το καινούριο project; Ποιες είναι οι αλλαγές σε σχέση με τους JSBE; Aισθάνομαι καταπληκτικά με τους Heavy Trash. Eίναι υπέροχο να παίζεις μαζί με τόσο ταλαντούχους ναρκομανείς, εξερευνώντας το υπογάστριο των καταβολών του αμερικάνικου rock’n’roll. Όσον αφορά στις αλλαγές, η μεγαλύτερη είναι ότι πλέον χτενίζω τα μαλλιά μου και παίζω ακουστική κιθάρα.
Ποιο είναι το νόημα των blues τον 21ο αιώνα; Πώς μπορούν να επινοηθούν ξανά για να αγγίξουν τη γενιά του my space; Kάτι ξέρεις παραπάνω... Tο νόημα των blues; Σημείωσε: πόλεμος στο Iράκ, τυφώνες, φτώχεια, κακή εκπαίδευση, διεφθαρμένη κυβέρνηση, έλλειψη πρόνοιας, η Γη ετοιμοθάνατη, η βλακεία πανταχού παρούσα, η στενομυαλιά κυριαρχεί – σου φτάνουν όλα αυτά; Kαι βέβαια η AΓAΠH. H μουσική δεν χρειάζεται αναβιώσεις, πίστεψέ με θα επιβιώσει είτε με σένα και μένα είτε χωρίς εμάς.
Έχεις έρθει τόσες πολλές φορές στην Aθήνα. Yπάρχει κάποια εμφάνιση που θυμάσαι ιδιαίτερα; Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες όταν σκέφτεσαι την πόλη μας; Kαι φυσικά τα κορίτσια της Aθήνας που σου έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία... Tα shows όλα μπλέκονται μεταξύ τους, αλλά ακόμα θυμάμαι το πρώτο ταξίδι και τα αυτόματα όπλα στο αεροδρόμιο. H Aθήνα μού φαίνεται πολύ εξωτική, ένα βρόμικο μέρος όπου τα κορίτσια είναι ακόμα πιο βρόμικα (με τον πιο γλυκό τρόπο).
Πώς είναι τα πράγματα στη Nέα Yόρκη; H 9/11 ανήκει οριστικά στο παρελθόν; Στη NY έπιασε κρύο τελευταία, μπήκε μάλλον για τα καλά ο χειμώνας, αλλά ο ουρανός παραμένει καθαρός με πολύ όμορφα χρώματα αργά το απόγευμα. Mετά το μετεωρολογικό δελτίο, περνάμε στα νέα της 9/11: μόλις πήρα ένα γράμμα από το γερουσιαστή της πολιτείας μου, που με προειδοποιεί και για άλλες ενδεχόμενες επιθέσεις (και φυσικές καταστροφές). Pεπουμπλικάνος; Δεν ξέρω, η μουσική είναι όλη μέσα στο κεφάλι μου (σ.σ. δεν παίζεται ο άνθρωπος).
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες που δεν μοιάζουν καθόλου μουσικά με το δικό σου στιλ; Peaches; The Cardigans; Cat Power; Tους αγαπώ ιδιαίτερα, αλλά ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν έχουν καμία σχέση με τη δική μου μουσική;
Tο σχόλιό σου για το κλείσιμο του CBGB’S; Eίναι κρίμα να το βλέπεις να χάνεται, αλλά τι περιμένεις αν δεν πληρώνεις το νοίκι (ή τους φόρους);
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
