Λοιπόν, φωνούλα μου, άμα μου λείπεις λίγο, σε πεθυμώ πιο πολύ. Χτύπησα κάτι δεκαπεντάωρα ξεγυρισμένα. Πρόβες Μέγαρο και καπάκι ηχογραφήσεις με Λάκη για το Βιολιστή του. Όχι τίποτε άλλο, έχασα τσι πρεμιέρες του Χατζηπαναγιώτη και της Σταυροπούλου με το Νοβέμπερ που –πράγματι – είναι έργο υπέροχο και μου είπαν κι οι πηγές μου ότι ο Νενεκάκος μας έχει βρει απίθανες μουσικές. Η Κάτια με την Κατιάνα και τον Μαρίνο βάζουνε και φέτο καρέκλες –άμα σου κάτσει η επιτυχία– φτου, παναγιά μου, μέρες δύσκολες… Ο μαύρος κουρνιαχτός έγινε στην πλατεία Κεραμεικού, όπου σκάσαμε πρωί Κυριακής με θεά Φωτεινή Μπαξεβάνη –φίλη– που μεταμφιέστηκε επιτόπου (ο ηθοποιός, παιδί μου!!!) για να γυρίσουμε το σποτάκι τού «Για έναν έρωτα» για την ΕΡΤ. Αυγέρης, φίλος πολυβραβευμένος, στην κάμερα. Το ανέβασα και στο Γιου Τιουμπ και πήρα κι αστεράκια, χαχαχα! Και πού ’σαι, άκου λίγο!!! Ούτε ο Κώστας ούτε η Φωτεινή πήραν χρήματα από την εταιρεία –δηλαδή εμένα–, απλά γιατί είναι φίλοι μου κι ότι κι αν γίνει θα τα τσακίσουμε παρέα, κι εγώ χάρισα στη Φωτεινή τη μουσική τού «Παρακαλώ, ας μείνει μεταξύ μας», να το εκδώσει στη Faos Music που έφτιαξε για να εκδίδει μόνο θεατρικές μουσικές.
Α προπό, η Φωτεινή έχει γράψει τέλεια μουσική η ίδια, στις «Οχτώ που κατηγορούνται» στην Πειραιώς 260, όπου και το φεστιβάλ αποπειράται επιτυχώς τη χειμερινή του πορεία. Το ’χα γράψει και πρόπερσι. Όλοι σούπερ στις «Οχτώ που κατηγορούνται». Αχ, αυτοί οι μεγάλοι τίτλοι. Θα το ’βγαζα το «Οχτώ», όπως «Οχτώμισι» Φελίνι, όπως «Δύο» Παπαϊωάννου. Στεριόγλου, μην ψάχνεστε, μωρά, από τα καλύτερά μας σταφ, στο θέατρο, δις τάιμ, όχι επειδή είναι κολλητός μου, αλλά το παραδέχονται κι όλοι άλλωστε. Ο Στεργιόγλου είναι ακριβός ηθοποιός, άλλον έναν παλιότερο λάτρευα έτσι, τον Ρηγόπουλο! Γι’ αυτό που παίζει και τον τρόπο που απλά, εσωτερικά, ετοιμάζεται κάθε φορά. Λοιπόν, ο Στερ είναι αριστούργημα στο ρόλο της Κατρίν Ντενέβ και φυσικά ο Φουντούκης, στο ρόλο της γιαγιάς, δεν παίζεται. Είναι η Γιαγιά!
Φωνούλα μου, στο αναφέρω –έτσι για χρήση, απάνω στα πολύ δύσκολα που βιώνουμε όλοι–, η φτώχεια θέλει καλοπέραση… Κι όμως ισχύει – άμα δεν έχεις επενδύσει τη ζωή σου στα κωλοφράγκα, στην αρπαχτή, στις παντρειές από συμφέρον, στο πώς θα υπερδιπλατριπλασιάσεις τις τιμές, τις μίζες, τα τιμολόγια, για να κλέψεις όλους τους υπόλοιπους που Δεν μπορούν να το κάνουν και υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι –ακόμα και πάμπλουτοι– που Δεν θέλουν να το κάνουν. Και αυτοί οι πάμπλουτοι, που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους, πήγαν μπροστά τις οικονομίες από αρχαιοτάτων, αλλά και τώρα στα χρόνια μας αυτά της χαμηλής αυτοεκτίμησης, που η ανθρώπινη ζωή τιμάται σε Σκατοευρά, αχ, όπως το έγραψα με κεφαλαία, ένα Ν μάς χωρίζει από το Σκατόνευρα και Ντόλαρς, που μη φοβάστε – όσο κι αν ξεφτιλίστηκε το ρημαδοντόλαρ που κατάπιε τόσες ανθρώπινες ζωές… που, σόρι κιόλας, τα χέζω τα φαουντέισον, τα φιλανθρωπικά, που αποπειρώνται να ξορκίσουν αμαρτήματα με φιλανθρωπία ή για να δικαιολογήσουν εφορίες – εννοείται, παίζει κι αυτό!
Ακούω Μπαχ καντάτες, απίθανη έκδοση της Λέσχης του Δίσκου, με κάτι εξαιρετικές προσωπογραφίες ανθρώπων απ’ έξω και μ’ έχει ανεβάσει αυτό.
Μια ώρα στο στούντιο με Χρύσα Ρώπα. Ξέρεις τι ηθοποιός ταγμένη είναι η Χρύσα! Την κάναμε λαχείο, παρά την τεράστια κούραση. Έκλαιγε από ευτυχία για μια ζεϊμπεκιά που γράψαμε μαζί στην πρόβα. Τα λόγια: «Ψέματα, ψέματα, όλα ήταν ψέματα, φιλιά και βλέμματα κάτι ψιλά, χρόνια που φύγανε άδεια φορέματα, μείναν αφόρετα χρόνια πολλά!» κι έκλαιγε η Χρύσα, κι εγώ, κι οι μουσικοί χαμογελούσαν όπως κάνουν πάντα, όταν νιώθουν ότι καρμίζεται με ανθρωπιά το θεματάκι που έφερε πάλι ο Σταμ.
Υ.Γ. 1 Ευχαριστώ πολύ όσους μου ’στειλαν ευχές των Ταξιαρχών κι ας με συγχωρέσουν όσοι ξέχασα.
Υ.Γ. 2 Αν πληρώναμε οι ιδιώτες όπως πληρώνουν οργανισμοί και ιδρύματα τους καλλιτέχνες (;) καλά – θα μας είχε σχολάσει η πιάτσα!
Υ.Γ. 3 Παιδιά, εκπαιδεύετε τα σκυλάκια μες την πόλη, μην τα ’χετε μόνο για φιγούρα και εκφοβισμό, φίλη πάτησε κουραδάκι σκύλου φρέσκο και γέλασε όλη η Πατριάρχου.
Υ.Γ. 4 Έφυγε σκουπιδοσακούλα πλήρης ύλης από 6ο όροφο στην περιοχή Αμπελοκήπων… φρέναρα… σταμάτησα την κυκλοφορία… και την κατέδειξα με φάσκελο και αγριοφωνάρα δημόσια, «ου να χαθεί, η γελοία!».
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
