Eurovision 2025: Οδηγός επιβίωσης για τον Β' Ημιτελικό

Φέτος στη Eurovision είναι «χρονιά της μπαλάντας» που σημαίνει μελοδραματικές τσιρίδες, ανεμιστήρες και έθνικ ύφος, δηλαδή πολύ κουνούπι και μουσελίνες.

Eurovision 2025 - Τα τραγούδια του Β' Ημιτελικού (15 Μαΐου)

Αυστραλία – Go-Jo - Milkshake Man

Ευφορικό ποπ που θα έπαιζε τέλεια σε παιδική εκπομπή στο Nickelodeon και θα έκανε τον Mika να σκάσει από ζήλια, αν και με πολλά υπονοούμενα στους στίχους που έρχονται από άλλη δεκαετία – απλώς τώρα ξύπνησαν οι Αυστραλοί. Το επόμενο βήμα είναι ένα μιούζικαλ για γαλακτοκομικά προϊόντα χωρίς λακτόζη.

Μαυροβούνιο: Nina Žižić – Dobrodošli

Παθιασμένη μπαλάντα με όρους Eurovision 20ετίας: χέρια γροθιές και μετά δάχτυλα, aggressive βλέμματα προς την κάμερα, προφίλ, ανφάς και ξανά προφίλ, ειδικά στο δεύτερο μισό όπου η Νίνα ξεσπάει σε βαρετό κρεσέντο –καλά, μη νομίσεις κιόλας– ενώ μοιάζει να αναζητάει απεγνωσμένα ένα ζάναξ, έτοιμη να πάει σε fashion gala σε υπόγειο θέατρο του Ποντγκόριτσα.

Ιρλανδία: Emmy - Laika Party

Κάποτε η Ιρλανδία έστελνε τραγούδια που έμοιαζαν με προσευχή από τους λόφους του Γκόλγουεϊ. Τώρα στέλνει eurotrash για σκυλιά στο διάστημα. Η σκυλίτσα Laika μπορεί να πέθανε για την επιστήμη, αλλά η Ιρλανδία φέτος ψοφάει για TikTok. Από το στιλ Enya στο «νταπ-ντουπ-νταπ» μέσα σε τρεις στροφές και ένα glitter eyeliner. Θα της έδινε 12άρι ο Bono; Ούτε wifi.

Λετονία: Tautumeitas - Bur Man Laimi

Έξι ψευδο-παγανίστριες Μπάρμπι ντυμένες με κουρτίνες, νυχτικά και headpieces φτιαγμένα σε νηπιαγωγείο, σε ένα πολυφωνικό, πένθιμο chant που προσπαθεί να σε σούρει μέσα στη λαγουδότρυπα αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν να σου εύχονται καλό ταξίδι προς τα επέκεινα. Αν το «Midsommar» ήταν Eurovision act, αυτό θα ήταν το soundcheck.

Αρμενία: PARG – Survivor

Η Αρμενία νομίζει ότι στέλνει σκληρό καργιόλη (πολύ μακρινό) ξάδερφο του Τζον Σνόου που από το βουλκανιζατέρ ήρθε κατευθείαν στη σκηνή αλλά τελικά ο PARG είναι σαν ένας κομπάρσος σειράς εποχής που μόλις ξύπνησε από έναν βαθύ ύπνο και προσπαθεί να θυμηθεί τα βήματα της χορογραφίας του, ενώ τσαμπουκαλεύεται με ελεεινά αγγλικά (I’m a survivor, stay aliver).

Αυστρία: JJ – Wasted Love

Με φωνή Μικρής Γοργόνας ή έστω Αριάνα Γκράντε, ο JJ μας σερβίρει φωνητικό υβρίδιο κοντράλτο–σοπράνο με κομμένη την ανάσα και βασανισμένους στίχους τεχνητής νοημοσύνης («πλέω μόνος μου τώρα που έφυγες» ή «Μες σ’αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή») κερδίζοντας τις εντυπώσεις των juries, θα το δείτε. Κατά τα άλλα, σωστός ο τίτλος Waster Love. Πεταμένα λεφτά.

Ελλάδα: Klavdia – Αστερομάτα

Η Κλαυδία, κάτι ανάμεσα σε Νάνα Μούσχουρη και Μαρίζα Κωχ, ζιπάρει μέσα σε 3 λεπτά όλη την παραδοσιακή θρηνητική ερμηνεία τραγωδίας που τόσο πολύ αρέσει στους έντεχνους Έλληνες αλλά ο μόνος λόγος να συγκινηθεί κάποιος ξένος είναι η μυστηριώδης χροιά των ελληνικών στίχων που όντως δίνουν «κάτι». Κατά τα άλλα, μάλλον θα σφουγγαρίζουμε πάλι στα χαμηλά του πίνακα.

Λιθουανία: Κatarsis - Tavo Akys

Αβάσταχτα δυσοίωνη φωνή του τραγουδιστή που βγαίνει σαν αργό βογκητό μέσα σε booth από λαμαρίνες ενώ κάποιος ξύνει μεταλλικά νύχια στον μαυροπίνακα, άσε δε που σε κάποιο σημείο κολλάει, πάνω που του λες «βγάλ’τα από μέσα σου ρε μπρο, να ξεσπάσεις». Οι πιο αισιόδοξοι λένε ότι είναι «meta-grunge». Οι ίδιοι το λένε από μόνοι τους, στο όνομά τους: Κάθαρσις.

Μάλτα: Miriana Conte – Serving

Και καλά -wink, wink- τολμηρό λογοπαίγνιο, που σερβίρει υπονοούμενο στους οπαδούς της Ru Paul, μόνο που η ΕΒU δεν το εκτίμησε. Ο αρχικός τίτλος «Kant» («τραγούδι» στα μαλτέζικα) προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της ομοιότητάς του με αγγλική βωμολοχία («serving Kant») και οι queens τρελάθηκαν. Miriana, γλυκιά μου, sashay away.

Γεωργία: Mariam Shengelia - Freedom

Άλλο ένα έθνικ κομμάτι στην αυθεντική γλώσσα της χώρας του, αλλά πολύ πιο Broadway από τη δικιά μας «Αστερομάτα» (λόγω μπαλέτου με ποντιακές τύπου φορεσιές), ανακατεμένο με δόσεις γιουροβιζιονικής ποπ και βιολιά ενώ στο βάθος, νομίζεις ότι κάποιος παίζει δίσκους της Τζένης Βάνου. Όποιος βρει τι του θυμίζει η μελωδία κερδίζει έξτρα πίτσα με ανανά.

Δανία: Sissal – Hallucination

Στρουμπουλή Μπάρμπι που μοιάζει σαν να ξέφυγε από θεατρική σχολή για μονόλογους σε πάρκινγκ θέλει να κάνει ελεκτρο-ποπ αλλά κοψομεσιάστηκε και ψιλοβαριέται ενώ δύο ανησυχητικές χορεύτριες τυλίγονται γύρω της σαν βρύα και λειχήνες. Αν ήμασταν στο 2002 το τραγούδι θα έκανε επιτυχία, ειδικά σαν διαφήμιση απορρυπαντικού.

Τσεχία: ADONXS - Kiss Kiss Goodbye

Νεαρός λιμοκοντόρος που φοράει ανάποδα το κασκορσέ του, με μουστάκι / ουρά ποντικού, σε τραγούδι που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Μία κακή βραδιά στο καραόκε». Κάτι ανάμεσα σε GPS με υπαρξιακή κρίση και απομεινάρια στο τελευταίο συρτάρι των Depeche Mode, το τραγούδι επαναλαμβάνει τη λέξη goodbye ενώ εσύ εύχεσαι να το κάνει επιτέλους.

Λουξεμβούργο: Laura Thorn - La Poupée Monte Le Son

To γλυκούλικο, αθώο Λουξεμβούργο πιστεύει ότι κάνει ανατροπάρα στην παντοτινή του νίκη-τοτέμ, του 1965, με το «Poupée de cire, poupée de son» του Serge Gainsbourg με ερμηνεύτρια τη France Gall, στέλνοντας ένα ψευδοφεμινιστικό ελεκτρο-ποπ με ένα σχήμα που θυμίζει κακή παιδική τηλεόραση - αν και, εδώ που τα λέμε, αυτό δεν είναι η Eurovision;

Ισραήλ: Yuval Raphael - New Day Will Rise

Απόλυτα γιουροβιζιονική, συναισθηματική power μπαλάντα με ξεσπάσματα και ανοιχτά χέρια στο άπειρο από μία επιζήσασα του φεστιβάλ Nova. Σαφείς οι μεταφορές με εσάνς εθνικών τύψεων και πραγματικής ανάγκης για ειρήνη, συνύπαρξη και ωραίο καιρό και γκλόμπαλ γλωσσικό παζλ σε 3 γλώσσες. Τι να πεις; Δεχόμαστε την αγάπη απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Σερβία: Princ – Mila

Με μαλλί «μόλις βγήκα από σπα» και σαν understudy από μιούζικαλ «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο» σε παράσταση matinée, ο Πριντς (συγγνώμη, αλλά έτσι προφέρεται) τραγουδάει «Ας είναι αυτός για μένα, ο Μυστικός Δείπνος. Ας με κυνηγήσει ο σκύλος του Άδη, μες στη νύχτα να χαθώ» εκφράζοντας τις ευχές όλων μας που μας έπηξε το κουρνιαχτό από τον ξηρό πάγο.

Φινλανδία: Erika Vikman – Ich komme

Η Φινλανδία είναι, σύμφωνα με έρευνες χρόνων, η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο. Γι’ αυτό και οι Φινλανδοί αντιμετώπισαν με παγερή αδιαφορία την Erika που, σαν να ξύπνησε στα 90ς, ήπιε τέσσερις εσπρέσο και είπε «σήμερα δεν έχω αναστολές», κάνει με το μικρόφωνο pole dancing σαν κακό eurodisco όνειρο με πολύ βινύλ.

Eurovision 2025: Οι Big 5 και η διοργανώτρια Ελβετία

Γαλλία: Louane – Μaman

Η Γαλλία φέτος αποφάσισε να μη στείλει τραγούδι αλλά κατευθείαν επιστολή στην ψυχοθεραπεύτριά σου. Το «Maman» της Louane είναι μια μπαλάντα τόσο μελοδραματική που θα μπορούσε να είναι το soundtrack του τελετουργικού αφής της Ολυμπιακής φλόγας... όπως αρέσει στους Γάλλους: με βροχή, δραματικό μονόλογο και μάτια γεμάτα δάκρυα και eyeliner.

Γερμανία: Abor & Tynna - Baller

Τυπικό banger με κολλητικό μπιτ που μπορεί να ξεσκίσει με ένα καλό remix και, επιτέλους, μία γερμανική συμμετοχή τραγουδισμένη στη δροσερή, φρέσκια, ανάλαφρη γλώσσα τους – τουλάχιστον έτσι την κάνει να ακούγεται η Tynna, ΑΝ ΚΑΙ πείτε της ότι πρώτη η Σάττι έκανε το τα-τα-τα στη Eurovision.

Ηνωμένο Βασίλειο: Remember Monday - What The Hell Just Happened?

Ο τίτλος είναι η επίσημη αντίδραση της χώρας σε κάθε της συμμετοχή στη Eurovision τα τελευταία χρόνια. Το τραγούδι, σαν παρατράγουδο των Abba, αφηγείται τις περιπέτειες μιας νύχτας γεμάτης απρόοπτα: χαμένα κλειδιά, σκισμένα φορέματα, μεθυσμένα τατουάζ. Και εμετό στις γωνίες σε όλα τα δρομάκια του Σόχο, θα προσθέταμε εμείς.

Ισπανία: Melody – Esa diva

Η παλαίμαχη Melody με επιτελείο κομμωτών που έχουν ήδη ζητήσει επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, φωνάζει «¡Vamos al drama!» και ξεσπάει σε ουν ρίθμο ντε νουέβο φλαμένκο ντε λα νουέβα χενεραθιόν με μαλλιά σαν τρικυμία μέσα σε καμαρίνι και με στίχους που ουρλιάζουν «κοίτα με, αλλά από μακριά, μην τολμήσεις να ιδρώσεις πάνω μου».

Ιταλία: Lucio Corsi - Volevo Essere Un Duro

Ωραίο τραγουδάκι, σχολής Lucio Dalla, δεύτερο βραβείο στο φετινό Σαν Ρέμο, με τον Lucio Corsi να μοιάζει με τον μικρό αδερφό του Iggy Pop που πάντα τις έτρωγε στα διαλείμματα, τραγουδώντας «Ήθελα να είμαι σκληρός». Λίγο glam rock, λίγο καρναβάλι της Βενετίας, λίγα ρομπότ και παλαιστές σούμο, οι ψηφοφόροι θα το αγνοήσουν αλλά εγώ του δίνω το 12άρι μου.

Ελβετία: Zoë Më – Voyage

Η Ελβετία, πάντα με κομψό και διακριτικό τρόπο, μας λέει φέτος να κάνουμε ξεπαρεού, δεν θέλω Χριστιανέ μου άλλη νίκη για τουλάχιστον δέκα χρόνια, μου έφτασε με το Nemo, νισάφι το buzz - και στέλνει μία μπαλάντα τόσο αέρινη και ευαίσθητη που θα ενθουσίαζε την Γκουίνεθ Πάλτροοου όταν κάνει εκείνα τα αλλόκοτα αρωματικά κεριά της.