Oasis: Επέτειος για το πρώτο άλμπουμ «Definitely Maybe» - Το άλμπουμ - ορόσημο της britpop που εκτόξευσε το συγκρότημα
Ο Liam και ο Noel Gallagher ανακοίνωσαν μια περιοδεία επανένωσης των Oasis, 15 χρόνια μετά τη διάλυσή τους λόγω των συνεχών διαφορών τους. Το «Definitely Maybe», το άλμπουμ που εκτόξευσε το συγκρότημα, γιορτάζει τα 30α γενέθλιά του σήμερα.
Το πρώτο άλμπουμ των Oasis χαρακτηρίστηκε από πολλούς μουσικοκριτικούς ως ένα από τα σπουδαιότερα παρθενικά άλμπουμ όλων των εποχών, τι είναι αυτό που το κάνει τόσο καλό;
Το ««Definitely Maybe» περιγράφεται από τον Noel ως «ένα ειλικρινές στιγμιότυπο από παλικάρια της εργατικής τάξης που προσπαθούν να τα καταφέρουν». Δεν περιελάμβανε καθόλου εφέ κιθάρας και ελάχιστο εξοπλισμό, αλλά το αντιστάθμισε με πολλή συμπεριφορά, «12 κουτιά Red Stripe και φιλοδοξία».
Οι Oasis έμοιαζαν με πέντε συνηθισμένους τύπους που τους έβγαλαν από την τοπική παμπ και τους έσπρωξαν στη σκηνή. Και αυτό ήταν ένα μεγάλο μέρος της αρχικής τους γοητείας.
Το «Definitely Maybe» είναι μια δήλωση των αξιών της εργατικής τάξης και των αντικαθεστωτικών ιδεωδών. Αλλά το κύριο στοιχείο είναι η απόλυτη θετικότητά του και η λαχτάρα του για ζωή.
Σύμφωνα με τον Noel, πρόκειται για τη δόξα του να είσαι έφηβος και ήταν μια απάντηση στην καταστροφική και σκυθρωπή μουσική grunge που ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή. Μάλιστα, το τρίτο single του άλμπουμ, το Live Forever (που ψηφίστηκε ως το καλύτερο βρετανικό τραγούδι όλων των εποχών σε δημοσκόπηση του NME το 2018) ήταν εμπνευσμένο από το τραγούδι των Nirvana I Hate Myself and Want to Die (1993).
Το περιοδικό Spin περιέγραψε κάποτε τον ήχο των Oasis ως «πυκνή, δομημένη, όχι ιδιαίτερα πρωτοποριακή ροκ μουσική». Αλλά ο Noel δεν προσπάθησε ποτέ να ξαναγράψει το βιβλίο των κανόνων με το Definitely Maybe. Η τεχνική γραφής του, να παίρνει κομμάτια από το παρελθόν του rock and roll και να τα αναδιαμορφώνει για μια νέα γενιά, προσέφερε ταυτόχρονα φρεσκάδα και οικειότητα. Αυτό του επέτρεψε να γράψει πιασάρικους, βαριά τραγουδιστικούς ύμνους που έφταναν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Guardian το 1994: «[Αν] θέλετε να πουλήσετε 5.000 επτάιντσα κόκκινου βινυλίου περιορισμένης έκδοσης, αυτό είναι μια χαρά. Φτιάξτε μουσική για μια ντουλάπα γεμάτη ανθρώπους κάπου στο Bradford ... αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για κανέναν».
Όσο σπουδαία και αν είναι τα τραγούδια του, είναι απίθανο το Definitely Maybe να είχε έστω και ένα κλάσμα της επιτυχίας του με διαφορετικό frontman. Στο πρόσωπο του Liam Gallagher, οι Oasis είχαν έναν από τους πιο συναρπαστικούς ερμηνευτές που παρήγαγε ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο, κάποιον που ενσάρκωνε την επιβλητικότητα και την ενέργεια των τραγουδιών που τραγουδούσε.
Στο Definitely Maybe, βλέπουμε μεγαλύτερη ποικιλία στο τραγουδιστικό στυλ του Liam από οποιοδήποτε άλλο σημείο της καριέρας του. Το πατενταρισμένο μειδίαμά του σε κομμάτια όπως το Cigarettes and Alcohol και το Rock 'N' Roll Star συνδυάζεται με την τρυφερότητα του Married With Children όπου, στο τμήμα της γέφυρας, η φωνή του αποκτά μια ευπάθεια που δεν έχει δείξει ποτέ ξανά από τότε.
Φεύγοντας από τους Oasis το 2009, ο Noel είπε ότι «δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να δουλεύει με τον Liam ούτε μια μέρα παραπάνω», αλλά από τότε παραδέχτηκε ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας των Oasis οφείλεται στο τραγούδι και την καλή εμφάνιση του Liam.
Η κληρονομιά του «Definitely Maybe»
Το 1997, το «Definitely Maybe» ονομάστηκε το 14ο καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών σε δημοσκόπηση που διεξήχθη από τα δισκοπωλεία HMV, το Channel 4, τον Guardian και τον Classic FM.
Το 2006, το NME τοποθέτησε το άλμπουμ στο Νο. 3 στη λίστα με τα καλύτερα βρετανικά άλμπουμ όλων των εποχών, πίσω από το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των Stone Roses και το «The Queen Is Dead» των Smiths.
Σε μια δημοσκόπηση του 2006 που διεξήχθη από το NME και το βιβλίο Γκίνες των βρετανικών χιτ σινγκλ, το «Definitely Maybe» ψηφίστηκε ως το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών, με το «Sgt. Το Pepper's Lonely Hearts Club Band» των Beatles να τερματίζει δεύτερο.
Το περιοδικό Q το τοποθέτησε στο Νο. 5 της λίστας με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών το 2006, ενώ το NME το χαιρέτισε ως το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών την ίδια χρονιά.
Το Rolling Stone το κατέταξε στο Νο. 217 στη λίστα του 2020 με τα «500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών» και στο Νο. 42 στη λίστα με τα «100 καλύτερα ντεμπούτα άλμπουμ όλων των εποχών».
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
