Ολοκληρώνοντας τον τέταρτο και τελευταίο κύκλο στο Μουσικό Κουτί, την τηλεοπτική εκπομπή που δημιούργησε για την ΕΡΤ1 και αγαπήθηκε πολύ, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, αφοσιώνεται στον νέο πολυσυμμετοχικό δίσκο που ετοιμάζει εδώ και καιρό.
Λίγες μέρες μετά τις δύο sold out μουσικές παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο Νίκος Πορτοκάλογλου παρουσιάζει το πρώτο δείγμα δουλειάς, το «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος», ένα φρέσκο και δυναμικό τραγούδι που συνδυάζει με τον μοναδικό τρόπο του τραγουδοποιού το μπουζούκι με τα βαλκανικά πνευστά και τον ρυθμό της ρέγκε. Με την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής να συνοδεύεται από την προσωπική γραφή του στους στίχους.
«Έχω πολύ μεγάλη χαρά που συναντιέμαι ξανά με τον παλιό μου παραγωγό, τον Χρυσόστομο Μουράτογλου, με τον οποίο δουλεύαμε 12 χρόνια και κάναμε κάποιους από τους καλύτερους προσωπικούς μου δίσκους μαζί: “Τα καράβια μου καίω”, “Άσωτος υιός”, “Παιχνίδια με τον διάβολο”, “Βαλκανιζατέρ”, “Μπραζιλέρο” και τη “Δίψα”. Είναι μουσικός, ηχολήπτης και παραγωγός – μια σπάνια περίπτωση που συνδυάζει αυτά τα τρία και χαίρομαι πάρα πολύ που ξαναβρεθήκαμε μετά από 20 χρόνια»εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα ο Νίκος Πορτοκάλογλου στην Athens Voice.
«Υπάρχουν ωραίες συμμετοχές, υπάρχουν αρκετά ντουέτα, κάποιες φωνές από νέα παιδιά που ήρθαν στην εκπομπή και μου άρεσαν ιδιαίτερα, έχουμε κάνει ντουέτα με την Ιουλία Καραπατάκη, τη Νεφέλη Φασούλη, τη Βίκυ Καρατζόγλου, ένα φωνητικό γκρουπ που συμμετέχει, οι String Demons, που παίζουν τσέλο και βιολί σε κάποια κομμάτια και η δική μου μπάντα βέβαια – εννοώ την μπάντα που έχω στις συναυλίες μου» σημείωσε αποκαλύπτοντας περισσότερα για τον νέο του δίσκο.
«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος»
Πάλι μόνο μου μ’ αφήνεις, πάλι εδώ με παρατάς
Ό,τι ζήσαμε το σβήνεις, ό,τι είχαμε πετάς
Φεύγεις πάλι για ταξίδι
Κι ούτε καν με χαιρετάς
Μα υπάρχει πάντα κάτι που ξεχνάς
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
Δεν υπάρχει άλλος κόσμος
Δεν υπάρχει πια γωνιά για να κρυφτείς
Τ’ όνομά μου αν ξεχάσεις
Δε θα βρεις όπου κι αν φτάσεις
Τίποτα να θυμηθείς, με τίποτα να θυμηθείς
Πάλι γέφυρες γκρεμίζεις και σαν ξένο με κοιτάς
Μια ζωή θα με χωρίζεις και σε μένα θα γυρνάς
Φεύγεις πάλι για ταξίδι
Κι ούτε καν με χαιρετάς
Μα υπάρχει πάντα κάτι που ξεχνάς
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
Δεν υπάρχει άλλος κόσμος
Δεν υπάρχει πια γωνιά για να κρυφτείς
Τ’ όνομά μου αν ξεχάσεις
Δε θα βρεις όπου κι αν φτάσεις
Τίποτα να θυμηθείς, με τίποτα να θυμηθείς
Αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την κλειστοφοβική φωτογραφία και τον απόκοσμο ήχο, δημιουργούν μια στιβαρή ατμόσφαιρα απειλής, που πηγάζει από το σκοτεινό δάσος
17°
