Ο Κανών μιλάει στην Athens Voice για «Μια Φυσιολογική Ζωή»

Ήταν οι πρώτες μέρες της νέας χρονιάς, αυτής της νέας δεκαετίας, λίγο ξέραμε τι επρόκειτο να επακολουθήσει και πως θα άλλαζε η ζωή μας λίγες εβδομάδες αργότερα. Τηλεφώνησα στον καλό μου φίλο DJ και παραγωγό, Σεραφείμ aka GoldenChild, γνωστή φιγούρα στους Αμπελόκηπους και στους ραπ κύκλους: «Σέρα, θέλω να μιλήσω με τον Κανών από τους RNS μπορείς να του δώσεις ένα heads up πριν επικοινωνήσω;». Λίγες μέρες αργότερα έχοντας τελειώσει την ηχογράφηση της εκπομπής άρχισα να ανηφορίζω από την Athens Voice και να μπαίνω βαθιά στην παλιά μου γειτονιά, στα Εξάρχεια. Λίγα είχαν αλλάξει, το δισκάδικο του Θανάση εκεί, το ιδιωτικό γκαράζ στην Ζωοδόχου Πηγής, το τυπογραφείο. Όλα τόσο γνώριμα και φιλόξενα. Την ίδια ατμόσφαιρα συνάντησα και στο Studio X, στο οποίο με υποδέχθηκαν ο Κανών και ο παραγωγός του ο Plug. Γρήγορα κατάλαβα ότι ήξεραν για Black Athena (o Plug μου είπε ότι έχει ακούσει την εκπομπή στον Athens Voice 102.5) και ότι δεν είμαι κάποιος άσχετος, που δεν έχει ιδέα από την κουλτούρα και πήγε εκεί να τους πουλήσει φούμαρα. Μιλήσαμε για δίσκους, παλιά breaks, Trap, Griselda, soundtracks από Ιταλικές ταινίες τρόμου και άλλα πολλά. «Τώρα τελειώνουμε τον καινούργιο δίσκο, θέλεις να ακούσεις;», «Εννοείται!» απάντησα. O Plug πάτησε play στο κομμάτι που τελικά ονομάστηκε «Φαγητό», ένα αργόσυρτο βαρύ beat, με ένα απίστευτο sample, μετά έβαλε το ‘Rule #4080’, το «Βασίλης Στεφανάκος». Περίμενα ότι θα άκουγα κάτι καλό, αλλά όχι τόσο καλό! Το «Μια Φυσιολογική Ζωή» κυκλοφόρησε Παρασκευή και 13 του Μάρτη που μας πέρασε και είναι από τα καλύτερα άλμπουμ ελληνικού ραπ που έχω ακούσει. Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να στείλω ερωτήσεις στον Κανών και να κάνουμε τη συνάντησή μας συνέντευξη για την Athens Voice.

Πώς βιώνεις αυτό που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες; Πόσο αλλάζει τη ζωή ενός μουσικού που έτσι και αλλιώς είναι συνηθισμένος να μένει κλεισμένος σε ένα στούντιο για ώρες ή και μέρες ακόμη;
Είναι πολύ θλιβερό αυτό που ζούμε. Θέλουνε τις ελευθερίες μας και τις παίρνουνε λίγο-λίγο με κάθε νέο μέτρο. Η οικονομία καταρρέει σιγά-σιγά σε παγκόσμιο επίπεδο και κανείς δε ξέρει σε τι φάση θα είμαστε μετά από όλη αυτή τη κατάσταση. Το σίγουρο είναι ότι μετά από όλο αυτό, θα ζούμε σε έναν άλλο κόσμο από αυτόν που ξέραμε μέχρι τώρα. Όσο για μένα προσωπικά, προσπαθώ να μπαλανσάρω το μίσος μου και να αγαπάω περισσότερο, να μην αφήνω το φόβο να με ελέγχει και να είμαι όσο πιο δημιουργικός μπορώ. Γενικά, είμαστε εκπαιδευμένοι στο να κλεινόμαστε στο στούντιο και να τελειοποιούμε την τέχνη μας. Και εγώ και ο Plug, όταν είμαστε στο στούντιο δουλεύουμε σαν τα άλογα. Απλά, στη φάση που είμαστε τώρα, ο Plug έχει αποκλειστεί εκτός Αθηνών και εγώ για να πάω στο στούντιο πρέπει να γράφω σε χαρτιά ότι βγαίνω για άσκηση ή ότι πάω στο σούπερ μάρκετ. Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει. Δεν θέλω να είμαι καχύποπτος ούτε να σκέφτομαι τις θεωρίες συνωμοσίας αλλά σίγουρα κάτι βρωμάει εδώ. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι ότι ζούμε στην εποχή που δεν ξέρεις τι να πιστέψεις!

Σε μια πρόσφατη ανάρτησή σου στο Instagram καλείς τον κόσμο να διαβάσει το κλασικό μυθιστόρημα του George Orwell, 1984, λέγοντας πως είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Στην ίδια ανάρτηση προτείνεις το επίσης κλασσικό «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» του Huxley.
Ναι, τα θεωρώ και τα δύο εξίσου σημαντικά και πιστεύω ότι συγκαταλέγονται στη λίστα με τα βιβλία αυτά που όλοι μας θα πρέπει να έχουμε διαβάσει τουλάχιστον από μία φορά το καθένα. Παρόλο που τα σκεπτικά των συγγραφέων είναι σχεδόν αντίθετα, αυτά τα βιβλία έχουν ένα κοινό στοιχείο. Και στις δύο των περιπτώσεων μιλάμε για τον απόλυτο έλεγχο. Έλεγχος της ελευθερίας της σκέψης και της βούλησης. Από τη μία, ο George Orwell, ο οποίος ήτανε και μαθητής του Aldous Huxley στο κολλέγιο, περιγράφει ένα κόσμο που η ελίτ κυβερνά το κόσμο με τη βία. Από την άλλη, ο Aldous Huxley περιγράφει ένα κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι αγάπανε τον εχθρό τους και τους αρέσει να είναι σκλάβοι. Μάλιστα, σε μια ομιλία που έδωσε λίγο πριν το θάνατό του, παραδέχτηκε ότι το ΘΚΚ δεν βασίστηκε στην φαντασία του αλλά στα πραγματικά σχέδια της ελίτ. Μη ξεχνάμε επίσης, ότι ο Aldous Huxley ήτανε αδερφός του αμετανόητου ευγονιστή Julian Huxley, ο οποίος ήταν και ο πρώτος διευθυντής της UNESCO και υποστήριζε την ιδέα για μία παγκόσμια κυβέρνηση. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Aldous ήξερε την ατζέντα εκ των έσω. Ουσιαστικά, πιστεύω ότι προσπάθησε με τον τρόπο του να μας προειδοποιήσει για αυτά που έρχονται. Όπως ακριβώς έκανε και ο Prodigy με το τελευταίο του album “Hegelian Dialectic”, που για μένα είναι το πιο επικίνδυνο album όλων των εποχών. Νομίζω πάντως ότι στη φάση που είμαστε τώρα, βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα σε 1984 και ΘΚΚ με το ζύγι να γέρνει μάλλον λίγο περισσότερο προς το δεύτερο.

Για κάποιον που δεν ξέρει το βιογραφικό των RNS και το δικό σου, πώς θα περιέγραφες αυτό που κάνετε και πρεσβεύετε;
Reality rap, dusty breaks και βρώμικες λούπες. Αυτό κάνουμε. Ό,τι πιο grimey παίζει εκεί έξω. Δεν προσπαθώ να κάνω hits. Έχω κομμάτια με τεράστια κουπλέ και άλλα που δεν έχουν ούτε καν ρεφραίν. Συν, όλοι αυτοί που εκπροσωπούμε έχουνε ζήσει δρόμο. Όλο το fan base μας είναι στη γειτονιά. Έχουμε τη πρώτη γραμμή του πολέμου. Όλες τις γειτονιές της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα. Γειτονιές στη Θεσσαλονίκη, στη Κρήτη, στη Καλαμάτα και σε όλη τη χώρα που σέβονται και αγαπάνε αυτό που κάνουμε. Αυτή είναι η δικιά μας λωρίδα. Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς και τώρα που η πλειοψηφία των rappers εδώ, κάνει μόνο «κοινωνικό» ή μόνο «εμπορικό» νομίζω είναι ξεκάθαρο αυτό. Όσο κι αν ακούγεται κλισέ, το κρατάμε αληθινό.

Είχα μια συζήτηση πριν λίγο καιρό με τον Τάκι Τσαν και μου έλεγε για το πως θεωρείστε ένα από τα σκληρότερα crews στο ελληνικό ραπ, γιατί θεωρείς ότι υπάρχει αυτή η άποψη για εσάς στη σκηνή;
Ο Τάκης με ξέρει από παιδάκι και ξέρει την ιστορία μου και την ιστορία των RNS γενικότερα. Είχαμε όλοι μας μία πολύ άγρια εφηβεία, ξέρει ποιοι είμαστε και εκτός από τον Τάκη γενικά έχουν ακουστεί από ‘δω κι από ‘κει τόσα πολλά για μας, που ο κόσμος έχει σχηματίσει αυτή την άποψη, η οποία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Έχουν γίνει τόσα πολλά σκηνικά όλα αυτά τα χρόνια που θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να χωρέσουν όλα μέσα. Όλες αυτές οι παράνομες δραστηριότητες, που έχουμε ανά καιρούς αναφέρει και κάποιες από αυτές σε κομμάτια, δεν είναι τίποτα φτιαχτό, όλα είναι γεγονότα. Έχουμε έρθει τόσες φορές αντιμέτωποι με τον νόμο και ο κόσμος το ξέρει αυτό, δεν είναι κάτι που μπορείς να το επινοήσεις. Οπότε, ο Τάκης ξέρει τι λέει. Από μουσικής πλευράς τώρα αν το δεις, σίγουρα νομίζω ότι έχουμε τον πιο σκληρό ήχο απ’ όλους και μάλλον έχουμε πει και τις περισσότερες χοντράδες!

Το εξώφυλλο του νέου δίσκου είναι έργο του Ral Duke του καλλιτέχνη που έχει σχεδιάσει εξώφυλλα για ιερά τέρατα του ραπ όπως Ghostface Killah, Alchemist και βέβαια εξώφυλλα για την Griselda και τους Westside Gunn, Conway The Machine, Benny The Butcher κλπ. Γιατί τον επιλέξατε και πώς προέκυψε η συνεργασία;
Μιλάω με κόσμο από το εξωτερικό και ο Ral Duke είναι ένας από αυτούς. Μου αρέσει πολύ το style του, κάνει τα πιο controversial εξώφυλλα που έχω δει, και ήθελα να δώσω αυτό το flavor στο δικό μου κόσμο εδώ. Έτσι κι αλλιώς θεωρώ ότι το ΜΦΖ είναι εξίσου αμφιλεγόμενο μουσικά και στιχουργικά. Ή που θα σου αρέσει πάρα πολύ ή καθόλου!

Ανέκαθεν το artwork ενός δίσκου έπαιζε μεγάλο ρόλο σε μια κυκλοφορία, είναι κατά κάποιο τρόπο η οπτική σφραγίδα του. Στο «Μια Φυσιολογική Ζωή» ο Ral Duke νομίζω πετυχαίνει ακριβώς αυτό, δίνει το vibe των RNS, του Κανών, πάντα μέσα από το δικό του πρίσμα.
Κοίτα, κάτω από όλο αυτό το εξώφυλλο υπάρχει κάτι πιο βαθύ. Από τη μία, είναι η φωτογραφία από την ταινία “Pusher” του 1996, στην σκηνή την οποία ο πρωταγωνιστής μπαίνει στο γυμναστήριο που είναι ο μαλλιάς και τον κάνει μεροκάματο. Διάλεξα τη σκηνή αυτή γιατί είναι μία από τις αγαπημένες μου. Από την άλλη, μέσα στο κεφάλι του μαλλιά βλέπεις μπάτσους που καίγονται. Το ήθελα αυτό, πρώτον γιατί είναι μια φωτογραφία από την Αθήνα και δεύτερον γιατί οι μπάτσοι είναι «ακόλουθοι διαταγών», όπως είναι και οι στρατιώτες φυσικά. Ένας «ακόλουθος διαταγών», είναι εξ ορισμού, ένα άτομο που κάνει ό,τι τον διατάζουν και που έχει παραιτηθεί από την ελεύθερη βούληση και την προσωπική του ευθύνη για να επιλέξει τις δικές του πράξεις με βάση τον σωστό προσδιορισμό της ηθικής ή της ανηθικότητας μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Συνεπώς, απλώς ενεργούν με βάση το τι τους είπε κάποιος άλλος χωρίς να κάνουν συνειδητές κρίσεις σχετικά με το αν η συμπεριφορά αυτή είναι ηθικά σωστή ή ηθικά λάθος. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που διατηρούν το σύστημα της σκλαβιάς στη θέση του. Ούτε η κυρίαρχη τάξη, ούτε τα αφεντικά, ούτε η λεγόμενη «ελίτ», το 1% του πληθυσμού δηλαδή που παίρνει αποφάσεις για εμάς το υπόλοιπο 99%. Χωρίς αυτούς, η «ελίτ» θα κατέληγε στα σκουπίδια. Οι άνθρωποι που κρατούν το σύστημα της σκλαβιάς είναι αυτοί που ακολουθούν διαταγές. Άρα, αν το αποσυμβολίσεις όλο αυτό είναι κάτι σε φάση «σκοτώνουμε τις ιδέες σας, όλα όσα πιστεύετε, όλα αυτά που μας φέραν εδώ» ή αλλιώς «σκότωσε τον μπάτσο που κρύβεις μέσα σου».

Μόλις τώρα συνειδητοποιώ και την αντίθεση του τίτλου του άλμπουμ με το εξώφυλλο. Γιατί ονομάσατε το άλμπουμ «Μια Φυσιολογική Ζωή»;
Ήθελα κάτι που να κάνει contrast με το περιεχόμενο του δίσκου γιατί μου αρέσουν οι αντιθέσεις. Η ίδια η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα που όλες οι κυβερνήσεις υποτίθεται παίρνουν όλα αυτά τα μέτρα γιατί νοιάζονται για την υγεία του κόσμου, ενώ στην ουσία φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι όλα γίνονται για τον έλεγχο. Εκτός αυτού, όταν είδαμε ότι και το βιβλίο του Παλαιοκώστα έχει τον ίδιο τίτλο με αυτόν που σκεφτόμασταν, ε, τότε είπαμε αυτό είναι!

Οι αναφορές σε cult φυσιογνωμίες (πραγματικές ή μη) από τον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος (Pablo Escobar, Al Capone, Bumpy Johnson, Tony Soprano) είναι πάγια εμμονή στο αμερικάνικο ραπ. Στο νέο άλμπουμ υπάρχουν αναφορές τόσο σε τέτοιες cult φιγούρες από το εξωτερικό (βλέπε Marlo Stanfield), όσο και από την Ελλάδα (Βασίλης Στεφανάκος, Βασίλης Παλαιοκώστας), ποιες είναι οι ρίζες αυτής της πρακτικής στο ελληνικό ραπ, ή τουλάχιστον στα δικά σας κομμάτια;
Οι rappers κάνουν τέτοιες αναφορές ο καθένας για δικούς του λόγους. Εγώ προσωπικά, το έκανα αυτό για την κουλτούρα όπως λέει και ο West Side Gunn. Το κάνω αυτό για τους OGs που έχουμε εδώ. Κάποιος πρέπει να μιλήσει για αυτούς τους ανθρώπους. Όπως μίλησα και για τον Γιάννη Αϊδινιώτη, ο οποίος ήταν δάσκαλος μου στη πυγμαχία και είναι και παιδικός φίλος του πατέρα μου από τη γειτονιά. Ειδικά για τον Βασίλη Παλαιοκώστα, τι να πει κανείς; Ο άνθρωπος τους έχει νικήσει, τους γάμησε! Όσο για τον Βασίλη Στεφανάκο, ο άνθρωπος είχε πολιτική άποψη για όλα αυτά που συμβαίνουν. Το ομώνυμο κομμάτι στο δίσκο μου αποτελεί φόρο τιμής και ο λόγος που έκανα αναφορά σε αυτούς τους ανθρώπους είναι γιατί έχουν όλοι τον σεβασμό στο κύκλο των παρανόμων. Παρ’ όλες τις διαφορές, όλοι έχουν κάτι κοινό και αυτό είναι ότι θέλουνε να νικάνε. Κανείς δεν το έβαλε κάτω ποτέ. Ήθελα να δώσω αυτό το feeling στο κόσμο μου από τη δικιά μου οπτική γωνία όμως. Στη τελική, όλοι όσοι ραπάρουν έχουν γίνει Tony Montana και Pablo Escobar! Δεν μπορώ να λέω τα ίδια που λένε όλοι, όπως δεν μπορώ να φοράω τα ίδια ρούχα και τα ίδια παπούτσια που φοράνε όλοι. Ο Conway το διατυπώνει πολύ έξυπνα όλο αυτό σε ένα στίχοι του που λέει “In a rap game full of Tonys I’m Sosa”.

Τα αγαπημένα μου tracks από το άλμπουμ είναι το ‘Rule #4080’ και το «Φαγητό», είναι δύο από τα tracks που μου παίξατε όταν ήρθα να σας δω στο στούντιο. Πες μου λίγο για αυτά.
Θα σου πω, μετά το «Ο Διάβολος σε Θέλει» ένιωθα ότι δεν είχα ανοιχτεί πολύ στον κόσμο. Ήθελα να μάθουν περισσότερα για μένα και έτσι έγραψα το «Βίος και Αλητεία» που είναι πιο προσωπικό. Μετά το «Βίος» ένιωθα ότι δεν έχω δείξει στο κόσμο την αίσθηση του χιούμορ που έχω, οπότε ήταν ένα στοιχείο που ήθελα να υπάρχει μέσα στο ΜΦΖ και νομίζω το “Rule #4080” είναι το αποκορύφωμα αυτής της φάσης. «Προσπάθησα να γράψω κάτι ερωτικό; Προσπάθησα να το κάνω πιο εμπορικό;» Χαχά! Όπως όλοι ξέρουν ποτέ δεν έχω προσπαθήσει να το κάνω αυτό, οπότε το να λέω εγώ κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό και με όλα τα υπόλοιπα, ε, είναι πολύ μεγάλο τρολ και χαίρομαι όταν βλέπω τις αστείες εκφράσεις στα πρόσωπα αυτών που το ακούνε για πρώτη φορά! Θεματολογικά αν το δεις είναι απλά η δικιά μου οπτική γωνία για το πώς βλέπω τη φάση. Το ότι οι περισσότεροι διαλέγουν να πατάνε πλέον trap style beats με 808 επειδή αυτό είναι τώρα στη μόδα ή επειδή φοβούνται μη τους πουν κομπλεξικούς, ενώ εγώ προτιμάω να κάνω αυτό που μου αρέσει. Δεν έχω πρόβλημα με το trap και με τον νέο ήχο γενικά και νομίζω το έδειξα αυτό και με τη συμμετοχή μου στο κομμάτι «Αλήθεια» με Inka και Styl Mo που είναι ξεκάθαρα ένα πολύ φρέσκο beat αυτό του Jessy. Μου άρεσε. Όταν κάτι είναι καλό, είναι καλό να μπορούμε και να το αναγνωρίζουμε. Όπως αναγνωρίζω π.χ. ότι ο Mad Clip και ο Skive είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουνε, δεν είμαι κολλημένος. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι η καρεκλιά και το δήθεν, τα κακά beats και οι κακοί στίχοι, άσχετα αν είναι Rap ή Trap. Παρόλα αυτά, επειδή υπάρχουν πολλοί καλοθελητές, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν ανοίγω κανένα πόλεμο μεταξύ Rap και Trap. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι στη Trap σκηνή και άλλοι τόσοι ατάλαντοι στη Rap. Συμβαίνουν τόσα πράγματα στο κόσμο που είναι γελοίο να μπει κανείς σε αυτό το τριπάκι. Έτσι κι αλλιώς ο εχθρός μας δεν είναι κάποιος που κάνει άλλο είδος μουσικής. Ο εχθρός μας είναι το σύστημα και θα έπρεπε να μαστε όλοι ενωμένοι, πράγμα που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο. Όσο για το «Φαγητό», για μένα είναι σαν συνέχεια του ‘Gomorrah EP’ και είναι και αυτό ένα κομμάτι που έχει χιούμορ κατά κάποιο τρόπο. Τουλάχιστον για μας, όταν ο Άκης είπε την ατάκα «σπρώχνω κόκα» όλοι όσοι ήμασταν στο στούντιο πεθάναμε απ’ τα γέλια. Με λίγα λόγια αυτό που θέλαμε να πούμε είναι ότι η μουσική μας είναι ντόπα, έχουμε το καλύτερο προϊόν στους δρόμους, περπατάμε στη δικιά μας λωρίδα και δεν γουστάρουμε να βλέπουμε άλλους εδώ. Κάντε κάτι δικό σας.

Για το «Φαγητό» συγκεκριμένα δεχθήκατε κριτική για το ότι χρησιμοποιήσατε το ίδιο sample με τον Alchemist. Για μένα τέτοιου είδους κριτική μοιάζει τουλάχιστον παιδική, αφού για όποιον ακουει μαύρη μουσική γνωρίζει ότι ‘versioning’ είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της, από τα block parties στη Νέα Υόρκη στα 70s και τα 80s μέχρι το Soundsystem Culture στη Τζαμάικα και το Λονδίνο από τα 60s μέχρι και σήμερα. Πώς το βλέπεις εσύ;
Ναι, ok, ο καθένας θα πει τη μαλακία του. Τα beats που έκανε ο Plug στο ΜΦΖ γαμάνε! Ο δίσκος γάμησε και παραμιλάνε. Είν’ αστείο να το συζητήσουμε. Και ο Daringer έχει πάρει samples που τα έχει χρησιμοποιήσει ο Alchemist και ο Alchemist έχει πάρει samples που τα έχει χρησιμοποιήσει ο RZA. Και; Τι να λέει;

Τι έρχεται για τους RNS το ερχόμενο διάστημα; Έχετε μουσική στο συρτάρι που σκέφτεστε να κυκλοφορήσετε στο διάστημα της καραντίνας;
Το μόνο σίγουρο μέχρι στιγμής από εμένα είναι το feat μου μαζί με Conway the Machine και Benny the Butcher στη συλλογή του DJ D-Cypha που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο από KNKUC και όταν επιστρέψει Αθήνα ο Plug σίγουρα θέλω να κάνω άλλο ένα project μαζί του. Εκτός αυτών, έχουμε αρκετό υλικό σαν RNS όλοι μαζί αλλά και solo και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε studio όσο μπορούμε όπως είναι η φάση τώρα, οπότε κάτι θα σκάσει.