Κάπου ανάμεσα σε Διδώ και Ετεοκλή, βροχερό βράδυ Τετάρτης, η Billie και οι Supernatural έδωσαν μουσικό ραντεβού με την Αθήνα. Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, στο Faust Bar-Theatre-Arts. Κάπου ανάμεσα σε jazz hop, rhythm n blues, soul και ρεμπέτικο. «Στίχοι και μουσικές που θα σας ταξιδέψουν ανάμεσα σε μια πόλη που ουρλιάζει τα βράδια, μέχρι τα απογεύματα της άνοιξης που μοσχοβολούν οι νεραντζιές» υποσχόταν το event και δεν έπεσε έξω.
Ο κόσμος είχε γεμίσει το main stage μέχρι επάνω ενώ η Billie με την φοβερή της διάθεση, λικνίζονταν στην σκηνή. Εκρηκτική αλλά και ευαίσθητη. Σαν κυρία, όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι της, ούρλιαξε, τραγούδησε, έκανε πλάκα, διασκεύασε άλλα γνωστά αλλά και «άγνωστα» με την τρομερή φωνή της όπως το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» του Μπάμπη Γκολέ. Όπως το «Μέσα μου είμαι μόνος» της θρυλικής πανκ μπάντας Χάσμα. Όπως το «Diggin’» της Kovacs. Kαι κάποια στιγμή φώναξε και τον Νικήτα Κλιντ να τα πούνε και μαζί. «My man my gun and I», μπαμ, μπαμ, σαν να ήταν Κρητικιά.
Γιώργος Κάστανος στο σαξόφωνο, Γιώργος Καπής στην κιθάρα, Γιάννης Καρυδογιάννης στο μπάσο, Κώστας Γοντικάκης στα τύμπανα, κορίτσια και αγόρια στα backing vocals, θεατές που αποφάσισαν να στηρίξουν έμπρακτα μια ανεξάρτητη τύπισσα, την Βασιλική Μαλλή που δεν μασάει τα λόγια της. Πάνω στη σκηνή τρικούβερτο γλέντι, κάτω σωστός χαμός, με τον κόσμο να φτιάχνεται στους ρυθμούς της και να βγαίνει έξω μόνο για τσιγάρο. Επόμενη στάση της Billie με τους Supernatural στους Αμπελόκηπους, κυρίες και κύριοι, την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, στο Metropolis Cafe.
Αποκλειστικές εικόνες από το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο υποδομής στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο, έπειτα από δεκαετίες, παραδίδεται
15°
