Ο Elton John έδωσε στην pop/rock ό,τι έδιναν, σχεδόν ταυτόχρονα, και οι Queen στο hard rock: Υπερθέαμα. Glam. Drama. Συναίσθημα. Και αγάπη για τον κινηματογράφο. Έκανε το πιάνο του διαστημόπλοιο, του έδωσε όγκο και δυνατό ήχο, το έκανε πρωταγωνιστή και ο ίδιος οδήγησε το κοινό σε συναυλίες που έμοιαζαν με pop όπερες του διαστήματος.
Ένα πλάσμα με φτερά και κοστούμια τσίρκου, ανεβασμένο επάνω σε τεράστιους κοθόρνους και πάντα φορώντας τα πιο εξωφρενικά γυαλιά που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ντυμένος σαν διαγαλαξιακός κλόουν, αλλά παίζοντας κομμάτια που έσταζαν συναίσθημα, μοναξιά, λυρισμό - και όταν ερχόταν η κατάλληλη στιγμή αγρίευε, ανέβαινε με τις πλατφόρμες επάνω στα πλήκτρα, απογείωνε σε διασκεδαστικό rock τη συναυλία. The bitch is back. Saturday night's allright for fighting. Αλλά και Goodbye Yellow Brick Road. Rocketman.
Τα 70s ήταν τα χρυσά του χρόνια. Τα 80s ήταν η «πρόστυχα πλούσια» περίοδός του.
Τα 90s ήταν η επανάκαμψη με τα κομμάτια που γίνονταν, με την ευαισθησία τους, παγκόσμια χιτς. Don't let the sun go down on me. Candle in the wind. Τα 00s ήταν η εποχή των καμένων εγκεφαλικών κυττάρων, τα μεγαλειώδη ξεσπάσματα θυμού και οι κόντρες με ονόματα της μουσικής, οι επανασυνδέσεις, οι συμφιλιώσεις - και πρώτα απ'όλα με τον εαυτό του. Βγήκε από την ντουλάπα του, παντρεύτηκε τον άντρα που αγαπούσε, ηρέμησε, έγινε υπέρλαμπρο άστρο, τώρα δίνει τις ευλογίες του, κάνει παγκόσμια αποχειρετιστήρια τουρνέ, δίνει τα τραγούδια του να τα διασκευάσουν νεότεροι. Απολαμβάνει την «Παποσύνη» του.
Κάπως έτσι και σαφώς με τη δική του άγρυπνη επίβλεψη, ήρθε (έρχεται) και η ταινία «Rocketman» η ζωή του όπως ο ίδιος επιτρέπει να τη μάθουμε. Η παραγωγή δηλώνει ότι πρόκειται για την «χωρίς λογοκρισία ανθρώπινη ιστορία του Σερ Έλτον Τζον για τη διαδρομή του προς την κορυφή, σε ένα επικό μιούζικαλ που βασίζεται σε μια αληθινή φαντασίωση».
Πρωταγωνιστεί το νέο wiz kid των Βρετανών, ο σέξι και τόσο κομψός α λα Saville Row, Τάρον Έγκερτον (καλή επιλογή, Έλτον) σε μία τέλεια μεταμφίεσή του σε Elton John. Μαζί του οι Τζέιμι Μπελ, Ρίτσαρντ Μάντεν και Μπράις Ντάλας Χάουαρντ. Η σκηνοθεσία είναι του Ντέξτερ Φλέτσερ. Μέχρι στιγμής, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δούμε τις πρώτες φωτογραφίες από το φιλμ και το πρώτο τρέιλερ.
Τα υπόλοιπα από 30 Μαΐου που βγαίνει το φιλμ στις ελληνικές αίθουσες.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
