Δεν είναι πως το ηχητικό περιβάλλον στο οποίο σε προσκαλούν ο Σεραφείμ και η Αγγελική Τσοτσώνη είναι πρωτόγνωρο, αλλά η οικειότητα που αισθάνεσαι καθώς βουτάς στον «ωκεανό» τους, κάνει την πλεύση σχεδόν ανακουφιστική. Συχνά έχουμε την αίσθηση πως χρεωνόμαστε με πολύ χαμένο χρόνο για την ακρόαση κυκλοφοριών που ανακυκλώνουν ανέμπνευστα όλα όσα γνωρίζουμε σε βαθμό κορεσμού. Το να δέχεσαι νέο υλικό από παλιούς γνώριμους, που διευρύνουν ολοένα τα πεδία της ηχητικής τους δράσης, είναι αληθινό δώρο.
Ο Σεραφείμ Τσοτσώνης, συνθέτης και παραγωγός δούλεψε εδώ μαζί με την αδελφή του, Αγγελική που είναι και ζωγράφος, για να μας δώσουν ένα αληθινό κομψοτέχνημα, που θα το αδικούσαμε αν το περιγράφαμε με βάση συγκεκριμένες αναγωγές. Ηλεκτρονική, ονειρική ατμόσφαιρα, αιθέρια όσο και συμπαγή γυναικεία φωνητικά, ξέρεις πως βουτάς σε νερό που κυλάει γλυκά πάνω σου, τα στοιχεία της φύσης έχουν ενσωματωθεί σαν αναπόσπαστα κομμάτια ενός οργανικού συνόλου.
Οι Ocean Hope έχουν ήδη μια τριετία σχεδόν πίσω τους ως όχημα που κινείται παράλληλα με τις προσωπικές δουλειές του καθενός και όσο γι’ αυτό, ο Σεραφείμ, υπερδραστήριος όπως πάντα, δουλεύει και με άλλα projects στο μεσοδιάστημα των οποίων κάναμε αυτήν την κουβέντα.
Τι γεύση αφήνει η επόμενη μέρα της σύμπραξής σας με τον Ιάκωβο Παυλόπουλο και τους Reggetiko Proj στην τελετή έναρξης της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής στο Μουσείο Μαστίχας Χίου;
Θα έλεγα ότι ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει ήταν μαγικά πάνω στο βουνό, ο κόσμος το χάρηκε πολύ και ήταν ζεστός μαζί μας. Ο χώρος, η ατμόσφαιρα, η φιλοξενία και η διοργάνωση, όλα μοναδικά. Οι Reggetiko Proj είναι εξαιρετικοί μουσικοί με ωραίο ήχο. Με τον Ιάκωβο συνεργαζόμαστε τα τελευταία χρόνια, είναι απ’ τους λίγους ανθρώπους που εκτιμώ τόσο σαν προσωπικότητα όσο και σαν μουσικό.
Οι συνεργασίες μεταξύ φαινομενικά ετερόκλητων μουσικών δημιουργούν τελικά μια νέα γλώσσα; Κι αν όντως ισχύει αυτό, το ερώτημα που ακολουθεί είναι αν υπάρχει ακροατήριο στη χώρα μας, ικανό να στηρίξει και να βοηθήσει να αναπτυχθεί μια τέτοια προσπάθεια.
Ναι φυσικά, είναι πολύ δημιουργικό να έρχεσαι κοντά με μουσικούς από διαφορετικά στυλ, να «τζαμάρεις» και να μαθαίνεις καινούρια πράγματα, η μουσική επικοινωνία είναι σαν να γνωρίζεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, είναι και αυτή μια σχέση και τις περισσότερες φορές βγαίνουν πράγματα που μπορεί να μην τα είχες φανταστεί.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το κοινό είναι μικρό αλλά «δυνατό», σιγά - σιγά όμως μεγαλώνει διότι απ’ τη μια βγαίνουν εξαιρετικές δουλειές και απ’ την άλλη οι άνθρωποι αρχίζουν να ψάχνουν αυτό το διαφορετικό που θα τους ξυπνήσει, θα τους συγκινήσει. Είμαι θετικός ως προς αυτό.
Πάντα μ’ ενδιέφερε ν’ αγγίζω τους απλούς ανθρώπους εκείνους που μου λένε «μας ταξίδεψες», αυτό μόνο μου φτάνει, αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί ήταν πάντα δίπλα μου, έχουν καρδιά και συναισθήματα που ακόμα λειτουργούν. Οι δήθεν ψαγμένοι και οι «ξερόλες» δεν έχουν να μου πουν τίποτα, πολλή ανάλυση ρε παιδί μου, χάσανε την ουσία. Είναι σαν τις σημαδούρες στη θάλασσα.
Αυτό που συμβαίνει (και) στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, πώς βλέπεις να καταγράφεται στην καλλιτεχνική δημιουργία;
Προσωπικά πιστεύω πως πάντα υπήρχαν δυσκολίες, όταν όμως μαθαίνεις να ζεις στα δύσκολα δεν σε φοβίζει τίποτα και κανένας. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται πολύ δουλειά και αγάπη και πάντα να σκέφτεσαι με την καρδιά, τότε σίγουρα κάτι θα συμβεί... μικρό, μεγάλο δεν έχει σημασία. Η Ελλάδα είναι ένας μαγικός τόπος που πάντα είχε και έχει υπέροχους ανθρώπους με πίστη και όραμα που προσπαθούν μέχρι το τέλος και όχι μόνο στις τέχνες. Απ’ τις δυσκολίες βγαίνουν τα πιο όμορφα πράγματα.
Να έρθουμε στο πρόσφατο side project σου, τους Ocean Hope, στο οποίο συνεργάζεσαι με την αδελφή σου, Αγγελική. Πώς δημιουργήθηκε η ιδέα; Δεν μπορώ να αποφύγω την εικόνα ενός εφηβικού δωματίου όπου η μουσική κυριαρχούσε και τα βινύλια ανταλλάσσονταν με ενθουσιασμό! Πέφτω μέσα;
Από μικρά παιδιά θυμάμαι που μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο με την αδερφή μου, όπου είχαμε ένα ηχοσύστημα, ένα tape recorder, ένα μικρόφωνο, ένα πικάπ, πολλά βινύλια απ’ τους γονείς μας κι ένα Yamaha synth. Εγώ έπαιζα πλήκτρα κι εκείνη έπαιρνε το μικρόφωνο και τραγουδούσε. Έπειτα, μεγάλοι πια, συνεργαστήκαμε πολλές φορές στους προσωπικούς μου δίσκους. Το τελευταίο μας project, οι Ocean Hope είναι η συνέχεια, η εξέλιξη αυτής της πρώτης παιδικής μας εμπειρίας. Πιθανότατα μπορείς να διακρίνεις στη μουσική μας έναν απόηχο που έρχεται από εκείνο το δωμάτιο μας.
Ωστόσο πάντα αναρωτιόμουν για την ανάγκη των καλλιτεχνών να δημιουργούν παράλληλα σχήματα, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουν τη δραστηριότητα του βασικού τους οχήματος. Εσύ πώς το καταφέρνεις;
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος που εναλλάσσεται συνεχώς, γεμάτος προκλήσεις - προσκλήσεις, ταξίδια που δεν γνωρίζεις που θα σε οδηγήσουν. Από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική, από μικρός δηλαδή, την προσέγγισα μέσα από πειραματισμούς και εγχειρήματα. Από τότε και μέχρι σήμερα αυτό το πλησίασμα είναι τόσο διαφορετικό. Από αυτή τη διαδικασία προκύπτει και η ανάγκη για συνεργασίες, για παράλληλα σχήματα, για παντρέματα κόσμων, οπτικών, ακουσμάτων. Η μουσική γεννά και πλάθεται αδιάκοπα. Ποτέ δεν έχω νοιώσει πως υπάρχει σαν κάτι στατικό και απυρόβλητο. Σέβομαι την πολυπλοκότητά της, τις εναλλαγές της, τις διαφορετικές προσεγγίσεις και οι συνεργασίες πολλαπλασιάζουν αυτές τις ανακαλύψεις. Πάντα έχεις κάτι καλό να πάρεις ακόμα κι αν όλα δεν προκύπτουν όπως τα φαντάζεσαι εξ αρχής.
Δουλέψατε το «Rolling Days» στην Κόρινθο. Αυτή η συνθήκη, εκτός αστικού τοπίου, πόσο επηρέασε την ηχογράφηση;
Δουλέψαμε το πρώτο μας album σ’ ένα παραθαλάσσιο χωριό έξω απ’ την Κόρινθο, την Νεράντζα, στο στούντιο της Αγγελικής. Ο τόπος αυτός έχει μια ηρεμία, όταν κοιτάζεις έξω από το παράθυρο νομίζεις ότι είσαι μέσα σε καράβι. Επίσης είναι το μέρος που μεγαλώσαμε, περνούσαμε κυρίως όλα τα καλοκαίρια μας εκεί, ίσως αυτό να επηρεάζει περισσότερο μ’ έναν ανεξήγητο τρόπο, είναι ένας τόπος που κουβαλάμε μέσα μας.
Η μουσική και οι στίχοι γράφτηκαν από κοινού;
Τα περισσότερα τραγούδια τα έγραψε η Αγγελική και στίχους και μουσική και κάποια μαζί. Κυρίως έκανα την παραγωγή και τις ενορχηστρώσεις των κομματιών. Αμέτρητες ώρες δουλειάς για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα που είχαμε φανταστεί. Πολλούς πειραματισμούς στις ηχογραφήσεις στα όργανα και real time φωνητικά για να μην χαθεί η ζεστασιά και η δυναμική της φωνής. Αυτό που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και οι δυο μας όταν γράφαμε το «Rolling Days» είναι τα «τζαμαρίσματα» μεταξύ μας και τις στιγμές που καθόμασταν αργά το βράδυ στο στούντιο, ακούγοντας το αποτέλεσμα μέχρι που αποκοιμιόμασταν έτσι.
Για εμάς που δεν μπορέσαμε να σε ακούσουμε στο πρόσφατο live, θα υπάρξει κάποια ευκαιρία στην Αθήνα;
Έχουν προγραμματιστεί εμφανίσεις στο Μιλάνο, στη Φρανκφούρτη και στην Αθήνα τον ερχόμενο Νοέμβρη.
Το επόμενο project σου είναι ήδη στα σκαριά, σωστά; Θα μας δώσεις μια ιδέα;
Αυτή την περίοδο όντως ηχογραφώ το νέο μου δίσκο. Πειραματίζομαι με νέες φόρμες, με ηλεκτρονικά και φυσικά όργανα, με λίγα φωνητικά. Ακόμα όλα είναι σε διαδικασία… εξέλιξης. Παράλληλα γράφουμε με την Αγγελική νέα κομμάτια για Ocean Hope και ετοιμαζόμαστε για τα live μας.
