Το ήμισυ των θρυλικών αρτ ρόκερ Ρίτα Μιτσούκο, agent provocateur, γαλλικό συνώνυμο του cool, ηρωίδα του Γκοντάρ, extravaganza. Η γεννημένη στις 18 Οκτωβρίου του 1957 ηθοποιός, τραγουδίστρια, χορογράφος και χορεύτρια ανακάτεψε για τα καλά το μουσικό κόσμο των αρχών της δεκαετίας του ’80, μαζί με τον Fred Chichin, με τον γκροτέσκο ζανπολγκοτιεδισμό των Ρίτα Μιτσούκο. Μαζί με την Πορτογαλίδα Μaria De Medeiros, που θυμάσαι από το “Ηenri & June”, και τον ερμηνευτή Mauro Gioia θα συνθέσουν το πολυαναμενόμενο μουσικό αφιέρωμα για τα 30 χρόνια από το θάνατο του Νίνο Ρότα στο Μέγαρο Μουσικής. Μετά από το ακαριαίο sold out της Παρασκευής 6/2, προστίθεται άλλη μια μέρα στις 7/2. Δες τι είπε στην Athens Voice.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Mauro Gioia και Maria De Medeiros; Ήταν ένα ραντεβού στα τυφλά που αποδείχτηκε ένα από τα καλύτερα της ζωής μου. Μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω μετά το θάνατο του Fred.
Πώς θα περιέγραφες τη Medeiros με 2-3 λέξεις; Συναισθηματική φωνή, ντίβα στη σκηνή, κυρία υψηλής ποιότητας.
Πότε ήσουν πιο ευτυχισμένη; Όταν ήμουν έφηβη. Μυαλό και σώμα γεμάτο ενέργεια και δημιουργικότητα.
Η πιο έντονη ανάμνησή σου από την περίοδο των Rita Mitsouko; H συνεργασία μου με τους Sparks στην Αμερική. (Από ένα εξώφυλλό τους πήραν, άλλωστε, και το όνομά τους)
Πόσο βελούδινο μπορεί να είναι το υπόγειο; Όχι περισσότερο από τους φανταστικούς Velvet Underground, όχι λιγότερο από τον Andy Warhol και την καλλιτεχνική σκηνή της Αμερικής.
Πόσο διαφέρει το σημερινό underground από εκείνο του πρόσφατου παρελθόντος; Προσποιούμαστε ότι ζούμε πάνω από τη γη, αλλά η αλήθεια είναι ότι ζούμε στον πάτο της! Η διαφορά είναι ότι μας λείπουν τα όπλα για να πολεμήσουμε για το δικαίωμά μας να ζούμε.
Tα raison d’ être; Nα είμαι ευτυχισμένη με τη ζωή μου. Πάντα ήταν και συνεχίζει να είναι γεμάτη εμπειρίες.
Ιδανική εικόνα του Παραδείσου; Nα συναντηθώ ξανά με τον Fred Chichin και να τραγουδάω μαζί του για πάντα.
Πώς προτιμάς να τον θυμάσαι; Eίναι η ζωή μου. Είναι παντού. Μου έδωσε τη μουσική μου ταυτότητα.
Με ποιο φελινικό φιλμ συνδέεσαι περισσότερο; Σίγουρα με το “La Strada” [O Δρόμος]. Το έχω συνδέσει με την παιδική μου ηλικία.
Και με ποια μελωδία του Ρότα; Το “Le Grand Chemin” από την ίδια ταινία.
Πόσο γλυκιά είναι η ζωή; Λιγότερο από όσο περίμενα.
Τι ονειρεύεσαι πιο συχνά; Eκείνους που μου λείπουν περισσότερο. Να τραγουδώ δίπλα στον Fred, να ζωγραφίζω με τον πατέρα μου, να μαγειρεύω με τη μητέρα μου. Όλους όσοι με άφησαν νωρίς.
Ποιο είναι το πιο ερωτικό πράγμα που έχεις κάνει ποτέ; Ότι χόρεψα τις δυνατές χορογραφίες της Marcia Moretto. (Χορογράφος από την Αργεντινή που πέθανε το ’81 σε ηλικία 32 ετών. Γι’ αυτήν ήταν γραμμένη η μεγαλύτερη επιτυχία των Μitsuko “Μarcia Baila”)
Πες μου κάτι που δεν είναι γνωστό για σένα. Ζωγραφίζω πολύ. Έχω πολλούς πίνακες από τότε που ήμουν μικρή. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω αρχίσει να ζωγραφίζω ξανά. Με βοηθά να μη σκέφτομαι τους ανθρώπους που μου λείπουν.
Αγαπημένος σου λογοτεχνικός κόσμος; O κόσμος του μικρού πρίγκιπα του Εξιπερί.
Το πιο τρελό σου όνειρο; Μια οικογένεια με πολλά παιδιά, την οποία ποτέ δεν πέτυχα.
25°
