Ο Thurston Moore γράφει πλέον την προσωπική του ιστορία. Με το πρόσφατο άλμπουμ «Rock ’n Roll Consciousness», 3 χρόνια μετά το πρώτο σόλο «The Best Day», που δημιούργησε με τρεις μουσικούς, με ένα υπεργκρούπ στα αλήθεια να τον συνοδεύει. Μιλάμε για την μπασίστρια των Μy Bloody Valentine, Debbie Googe, τoν από πάντα συντονισμένο ντράμερ των Sonic Youth, Steve Shelley, και τον κιθαρίστα των Chrome Hoof, James Sedwards. Λίγο πριν τη συμμετοχή του στο πρώτο Fraternity of Sound Festival, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από τις 26 ως τις 29 Οκτωβρίου, η ψυχή των Sonic Youth μιλά από το Κολοράντο εν μέσω της αμερικανικής περιοδείας του για τη μετα-Sonic Youth εποχή, τον Iggy Pop, τους Suicide και τα σταυρόλεξα των «New York Times»…
»Ξεκινήσαμε την περιοδεία από ένα μεγάλο φεστιβάλ Desert Daze στην Καλιφόρνια μαζί με Iggy Pop, Τerry Riley, Spiritualized, John Cale. Θα πετάξουμε πίσω στην Αγγλία και μετά ερχόμαστε στην Αθήνα πριν πάμε στη Γερμανία. Ο Iggy είναι πάντα φανταστικός και τρελαίνει το κοινό. Έπαιξε τραγούδια των Stooges. Kάποια στιγμή παίζει το «I’m Sick Of You», ένα φοβερό κομμάτι που έβγαλαν σε επτάιντσο στα τέλη των 70s σε μια μικρή εταιρεία που λεγόταν Bomp. Δεν τον είχα ξαναδεί να το παίζει Live. Tι άσο έβγαλε από το μανίκι, σκέφτηκα. Μου φάνηκε πολύ κουλ. Παίζει κομμάτια των Stooges μαζί με τραγούδια από το «Lust for life» και το «Ιdiot». Στα 70 του είναι ένα καταπληκτικός περφόρμερ. To καλύτερο live που είδα ήταν η Hope Sandoval, πραγματικά υπέροχη, και μου άρεσε πολύ και το γκρουπ The Μake-up από την Ουάσινγκτον.
»Μπορεί να ακούσει διακρίνει τον ήχο των Sonic Youth και στα δικά μου άλμπουμ. Πολλά από τα τραγούδια προήλθαν από κιθαριστικές μου ιδέες που έφερα στο στούντιο. Είναι κάτι που ποτέ δεν έκρυψα ή προσπάθησα να αλλάξω. Με χαρακτηρίζει. Είναι ο ήχος μου. Δεν θα ακουστεί ποτέ βέβαια το ίδιο με τον ήχο των Sonic Youth γιατί ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας 4 μοναδικών ανθρώπων με δημοκρατικό τρόπο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν συλλογικό. Κανείς από μας δεν θα ζητήσει προσωπικό credit για τα τραγούδια αυτά.
»Αφήνω την καρδιά μου να με οδηγεί στις συναυλίες. Υπάρχουν 3-4 κομματια που μένουν ανοιχτά σε αυτοσχεδιασμούς. Τη μια βραδιά μπορεί να είναι ήρεμα και την άλλη χαοτικά. Εξαρτάται από τη διάθεση, το κοινό, την αρχιτεκτονική, το φεγγάρι, τα βιβλία που διαβάζεις…
»Αυτή την εποχή έχω ξεκινήσει ένα καινούργιο βιβλίο για την Πάτι Σμιθ που λέγεται «Devotion». Πολύ ωραίο βιβλίο για τη δημιουργική διαδικασία. Διαβάστε το.
»Στις περιοδείες παίρνω τους «Νew York Τimes» για να λύνω το σταυρόλεξο το οποίο γίνεται σταδιακά και πιο δύσκολο μέσα στην εβδομαδα. Περνώ πολλές ώρες για να το κοιτάω μόνο προσπαθώντας να βρω την άκρη. Με έναν τρόπο τα σταυρόλεξα μοιάζουν με το γράψιμο των τραγουδιών. Υπάρχουν σύνδεσμοι στη γλώσσα και στη δομή. Μου θυμίζει τη σύνθεση στη μουσική. Θέλω να γράψω ένα βιβλίο με σταυρόλεξα ποιήματα.
»Την εποχή του «Best Day» δεν ήμασταν καν ακόμη γκρουπ, γνωριζόμασταν σιγά-σιγά, παίξαμε πρώτη φορά στο στούντιο. Αμέσως όμως διέκρινα τη μαγεία. Το «Rock ’n Roll Consciousness» έρχεται μετά από ενάμιση χρόνο που παίζουμε μαζί live. Θα κάνουμε ένα καινούργιο άλμπουμ αμέσως μετά τα τέλη της χρονιάς. Ανυπομονώ γιατί θα παίξω πολύ με 12χορδες κιθάρες σε αυτό. Θα είναι το πιο δυνατό.
»Παίζουμε πάρα πολύ καλά μαζί. Αυτή τη φορά θα παίξουμε περισσότερο τα καινούργια και δυο τρία κομμάτια από το «Best Day» και ίσως ένα δύο τραγούδια από το άλμπουμ που έκανα το 1995 «Psychic Hearts».
» Η δεκαετία του ’70 αλλά και του ’80 στη Νέα Υόρκη ήταν η τελευταία περίοδος που μπορούσες να ζεις μεν φτωχικά αλλά να μπορείς να έχεις ένα δημιουργικό τρόπο ζωής. Δεν μπορείς να το κάνεις σήμερα γιατί πλέον είναι υπερβολικά ακριβή. Λόγω ίντερνετ μπορείς πλέον να δημιουργείς από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Μου αρέσει να ταξιδεύω και να διασχίζω τα σύνορα παρατηρώντας διαφορετικές παραδόσεις ανά χώρα ή περιοχή. Με τις προσμείξεις και τις νέες ιδέες που προσφέρουν οι πρόσφυγες από τόπο σε τόπο. Δεν μπορείς να δημιουργείς τείχη δαιμονοποιώντας αυτούς τους λιγότερο τυχερούς ανθρώπους, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πάντα θα το πολεμάω. Η δυνατότητα να ταξιδεύω στον κόσμο παίζοντας μουσική είναι για μένα τιμή και προνόμιο. Την ίδια στιγμή δεν θα έλεγα όχι στο να μπορούσα να κρυφτώ σε ένα βουνό για ένα χρόνο.
»Για τους Suicide. Ένα από τα πρώτα γκρουπ που είδα στη Ν. Υόρκη. Λόγω ονόματος νόμιζα ότι θα παίζουν hard rock. Tελικά είδα δύο superfreaks στη σκηνή. Με έναν τρόπο ήταν ιδανική εισαγωγή στη φύση της πόλης αυτής. Γίναμε φίλοι με τον Alan Vega στα τέλη των 70s, όταν ήμουν στους Coachmen. Παίζαμε μαζί στα loft spaces. Ήταν πάντα υποστηρικτός. Με προέτρεπε να γράψω ένα άλμπουμ. Μην παίζεις τριγύρω μόνο, πρέπει να ηχογραφήσεις τις ιδέες σου. Δεν κρατήσαμε στενή σχέση τα τελευταία χρόνια, παρά μόνο όταν διασταυρωνόμασταν κατά καιρούς. Στενοχωρήθηκα όταν έφυγε από τη ζωή.
Info: Οι Thurston Moore Group είναι headliner στην τρίτη μέρα (29/10) του Fraternity of Sound μαζί με τους Ben Frost, Zonal, Drew McDowall και Αfformance. Fuzz, Πατρ. Ιωακείμ 1, Ταύρος. Είσοδος: €37 (Τετραήμερο: €95) Προπώληση Syd Records, Rhythm Records, Sound Effect, Le Disque Noir, 11876, Reload Stores, Media Markt, Seven Spots, Ευριπίδης και viva.gr. Στις 29/10.
Το πλήρες πρόγραμμα του τετραημέρου Fraternity of Sound Festival, 26-29 Οκτωβρίου στο Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209, Ταύρος, Αθήνα) και στο νέο χώρο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, πρώην Kookoo)
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
