Μέρα βινυλίου. Πάνω από 400 κυκλοφορίες σε περιορισμένα αντίτυπα είναι έτοιμες να διοχετευτούν στα ανεξάρτητα δισκοπωλεία όλου του κόσμου για τη Record Store Day που κλείνει τα 10 της χρόνια.
Όλα καλά μέχρι εδώ για ένα φορμάτ που σταθερά εδώ και χρόνια βελτιώνει τη δυναμική του σε μια αναιμική στην ουσία μουσική αγορά. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αετονύχηδες έμποροι με την μάσκα του συλλέκτη παίζουν παιχνίδια χρηματιστηρίου στις αγορές του discogs και του ebay μοσχοπουλώντας σε μεταγενέστερο χρόνο ως συλλεκτικά τα βινύλια που αποκτούν σε ποσότητες καθαρά σαν εμπόρευμα. Συχνά είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσεις την μία και μοναδική συλλεκτική έκδοση που σε ενδιαφέρει διαλέγοντας τελικά 1-2 κομμάτια από μια ελάχιστη γκάμα επιλογών που φτάνει στην πόλη σου από τις εκατοντάδες κυκλοφορίες που κόβονται για τη μέρα αυτή. Άλλες εντελώς περιττές όπως για παράδειγμα το This is Acting (Spotify Sessions) της Sia ή το Live At THe Royal Albert Hall της Emeli Sande και άλλες πραγματικά αξιόλογες με ακυκλοφόρητο ενίοτε υλικό.
Ηφετινή Record Store Day για παράδειγμα θα έχει στην ιστορία της για πρώτη φορά σε βινύλιο το Acoustic Hits (μαζί με picture disc του Greatest Hits) των Cure που κυκλοφορούσε μόνο σε CD bonus στο Greatest Hits του 2001. Ή το επτάρι The Boy With The Thorn In His Side των Smiths με τον ηθοποιό Άλμπερτ Φίνεϊ στο εξώφυλλο που θα κυκλοφορήσει σε 12.000 αντίτυπα και λογικά θα φτάσει και στην Αθήνα. Μουσικοί που έφυγαν το 2016 όπως οι Bowie, Prince και Sharon Jones έχουν την τιμητική τους με special, demo ή επττάιντσες κυκλοφορίες με το ακυκλοφόρητο τριπλό βινύλιο του David Bowie Cracked Actor (Live, Los Angeles, ’74) και το BOWPROMO που είχε κυκλοφορήσει σε περιορισμένα αντίτυπα το 1971 με διαφορετικές εκδοχές κομματιών από το Hunky Dory να ξεχωρίζουν.
Άλλες κυκλοφορίες με πραγματικό νόημα είναι το νέο τραγούδι (You Can’t Stop What’s Coming) του υπέροχου στιχουργού Matt Johnson των The The μετά από 15 χρόνια. Το ακυκλοφόρητο soundtrack της ταινίας Ciao! Manhattan των David Weisman και John Palmer με την Edie Sedgwick. To εξαντλημένο soundtrack της ταινίας Cobra Verde του Χέρτσογκ από τους Popol Vuh. Το διάφανο βινύλιο του τέταρτου άλμπουμ Short Stories For Pauline των Durutti Column από την Factory Benelux σε 500 πιθανότατα άφαντες κόπιες. Το remix του Βurial στο κλασικό Inner City Life του Goldie. Το soundtrack του Βlade Runner από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου σε Picture Disc για τα 35α γενέθλια της ταινίας του Ridley Scott σε 7500 κόποιες. To EP με 7 ακυκλοφόρητα κομμάτια από το soundtrack του Valerie And Her Week Of Wonders στην Finders Keepers. Το δεκάρι με τα singles του krautock πρότζεκτ μελών των Kraftwerk και Neu!, La Dusseldorf. Η συλλογή Insane Times με επιλογές από πανάκριβα σήμερα βινύλια από την βρετανική ψυχεδέλεια των 60s. H μουσική του Τhelonious Monk από το 1959 για το Liasions Dangereuses του Ροζέ Βαντίμ που όμως δεν χρησιμοποιήθηκε τελικά στην ταινία κυκλοφορεί σε διπλό βινύλιο μαζί με αρχειακό υλικό. Το ηλεκτρονικό soundtrack του τζαζίστα Gil Melle για την sci-fi ταινία Τhe Andromeda Strain του 1971 σε 1500 αντίτυπα από την Jackpot Records. To άλμπουμ του Arthur Verocai με τίτλο το όνομά του και mastering στα στούντιο Abbey Road του Λονδίνου σε 1000 κόπιες.
Η λίστα είναι τεράστια πειλαμβάνοντας κυκλοφορίες μουσικών από μια ευρεία γκάμα όπως οι Bill Evans, Elvis, Fall, Goblin, Goat, Goldie, Grateful Dead, Hudson Mohawke, Iggy Pop, Jaco Pastorius, Johnny Cash, Kate Tempest, Kevin Ayers, Lindstrøm, Link Wray, Magazine, Marc Bolan & T. Rex, Marcos Valle, Marianne Faithful, Midlake, Motörhead, Neil Young, Nico, Nikki Sudden, Patti Smith, Paul McCartney, Pink Floyd, Pretty Things, Procol Harum, Raincoats, Ramones, Residents, Sex Pistols, Stevie Nicks, Stooges, Sun Ra, Suuns, Television Personalities...
Όπως και να έχει με δεδομένο ότι το σπορ είναι ακριβό το βινύλιο δεν θα πάψει να ιντριγκάρει τους πραγματικούς λάτρεις της μουσικής. Βρείτε όλες τις πληροφορίες για τις ειδικές εκδηλώσεις στην Αθήνα και μερικές πραγματικά μουσικόφιλες επανακυκλοφορίες μαζί με μια πλήρη λίστα των δισκοπωλείων στο αφιέρωμα του Μάκη Μήλατου.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
