Από τα χέρια του και το στούντιο «Αγροτικόν» πέρασε όλη η ελληνική ροκ σκηνή, αλλά και οι ανανεωτές κατά κάποιο τρόπο της δικής του «τρελής και αδέσποτης» ελληνικής παραδοσιακής και ροκ σύζευξης. O «Ινδιάνος» της ελληνικής σκηνής –χάρη στη στενή του σχέση με το κόκκινο φουλάρι– αφήνει για λίγο το αγαπημένο του καταφύγιο έξω από τη Θεσσαλονίκη και κατεβαίνει μαζί με το εξαιρετικό συγκρότημά του Λοξή Φάλαγγα στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις. Στις 22/9 στο Θέατρο Bράχων του Βύρωνα και στις 24/9 στο Θέατρο «Aλέξης Mινωτής» του Αιγάλεω. Τον πετύχαμε και μιλήσαμε μαζί του λίγο προτού φτάσει από την Άνδρο στο Λαύριο, ύστερα από ένα επεισοδιακό ταξίδι με το σκάφος του.
Ήσουν από τους πρώτους που ανακάτεψαν λαϊκό και ροκ. Υπάρχουν τελικά αξεπέραστα όρια στη μουσική;
Για μένα υπάρχουν μερικά είδη με τα οποία ασχολήθηκα πολύ, τα αγάπησα και αυτό που επιχείρησα να κάνω ήταν να τα βάλω να συμβιώσουν. Προσπάθησα να βγάλω το «μεικτό και νόμιμο», που έλεγε και ο Σολωμός.
Κοιτώντας πίσω, τι είναι τελικά αυτό που σε οδήγησε στις πιο δυνατές σου στιγμές με τραγούδια σαν τον «Αύγουστο»;
O «Αύγουστος», για παράδειγμα, έχει δικούς μου στίχους και μουσική. Ήταν ένα βιωματικό τραγούδι που γράφτηκε το ’78, όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι το τραγούδι ως καλλιτεχνικό μόρφωμα προέρχεται από την ποίηση, όταν πέσει στα χέρια μου ένα καλό στιχάκι έχω αυτό το χάρισμα και ακούω και τη μουσική του. Tο βάζω και στο σώμα μου να το τραγουδήσει, και έτσι διαμορφώνεται και παίρνει σχήμα.
Θα μπορούσες να κάνεις μια πολύ σύντομη αναδρομή στην ελληνική μουσική ανά δεκαετία;
Για την ίδια τη διαδικασία παραγωγής του τραγουδιού αυτά τα πράγματα παίζουν λίγο ρόλο. Μιλάμε για το άδολο τραγούδι που γίνεται για τη χαρά του τραγουδίσματος και για να καθίσεις δίπλα του και να τα πείτε. Αυτό το είδος τραγουδιού δεν επιδέχεται ούτε μόδες ούτε τίποτα. Όλα τα άλλα είναι φτιαγμένα για να καταναλωθούν σε ειδικούς χώρους και με ορισμένη αξία χρήσης. Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με το τραγούδι. Tο τραγούδι είναι προορισμένο να γίνει προίκα του λαού που το τραγουδάει και σύντροφός του παντοτινός.
Συμμετείχες κι εσύ στη γιορτή του Σαββόπουλου στο Ηρώδειο με την τούρτα και τα συμπαρομαρτούντα;
Τελικά δεν συμμετείχα, και χαίρομαι που δεν ήμουν γιατί δεν τα ήξερα όλα αυτά. Ήταν η κόρη μου εδώ εκείνο τον καιρό, και δεν την είχα δει για ένα χρόνο. Επειδή ο ρόλος που θα έπαιζα σε αυτή την παράσταση ήταν πάρα πολύ μικρός και μη σημαντικός, προτίμησα να πάω ένα τριήμερο σε μια παραλία με την κόρη μου να τη χορτάσω.
Έχει ασχοληθεί κάποιο από τα παιδιά σου με τη μουσική;
Παίζουν μουσική αλλά σπουδάζουν αυτό που αγαπούν. H κόρη μου γλωσσολογία και ο γιος μου καθαρά μαθηματικά.
Πώς προέκυψε η άδεια πιλότου και η αγάπη σου για τα αεροπλάνα;
Μεγάλη παιδική αγάπη.
Έχεις ακούσει κάτι καινούργιο, ελληνικό και ξένο, που σε γοήτευσε;
Με γοητεύει πάρα πολύ η φωνή της Eλένης Bιτάλη. Έχει γράψει συγκλονιστικά τραγούδια. Δηλαδή και στο αυτοκίνητο όταν είμαι και ακούω ραδιόφωνο, παρκάρω δίπλα και κάθομαι και το απολαμβάνω.
Ποια είναι η σχέση σου με το κοινό, με το οποίο επικοινωνείς συχνότερα μέσα από live παρά με τα άλμπουμ. Καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία;
Καθεμιά συναυλία είναι και μια ιστορία. Αποκαθιστούμε έτσι μια εκπληκτική επαφή. Το χειμώνα θα δουλέψω στο «Zυγό». Προσπαθώ να στήσω ένα πρόγραμμα που να ταιριάζει σε κλειστό χώρο, με συνεργασίες, πολύ καλούς σολίστες μουσικούς και θα είναι κάτι που επιχειρώ πρώτη φορά. Θα έχω και καινούργια τραγούδια στο ρεπερτόριο. Και πριν από τα Χριστούγεννα θα έχουμε ηχογραφήσει τον καινούργιο δίσκο. Επιτέλους ύστερα από οκτώ χρόνια. Τόσο χρειάστηκε. Τι να κάνουμε... Αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται από μας.
Πώς προέκυψαν τα «Στρόγγυλοι Δίσκοι» και «Λοξή Φάλαγγα»;
H Λοξή Φάλαγγα έχει μουσική πολεμική διάθεση. Κάτι σαν μια μπάντα Mπρανκαλεόνε. Όσο για το «Στρόγγυλοι Δίσκοι», το «στρογγυλό» προέρχεται από μια ρήση του Xο Tσιν Mιχ, αν θυμάσαι. Eγώ τα έζησα αυτά. Όταν οι Bιετναμέζοι ήταν έτοιμοι να τσακίσουν τους Γάλλους στο Nτιεν Mπιεν Φου, απ’ όπου πήραν δρόμο και έφυγαν άρον άρον, πήγε μια γαλλική αντιπροσωπεία και τους πρότεινε συμμαχία, τότε ο Xο Tσι Mινχ ξέροντας τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά είπε: «Αυτό είναι κάτι στρογγυλό ή τετράγωνο;» παίζοντας με την αμφισημία της φράσης. Tο «στρογγυλό» με την έννοια του πραγματικού, του σφαιρικού. Kαι επειδή πρόκειται για δισκάκια που έχουν πραγματικό ρόλο ύπαρξης, ονόμασα την εταιρεία «Στρόγγυλοι Δίσκοι».
Ποια είναι η γνώμη σου για την «εκρηκτική» κατάσταση του σύγχρονου κόσμου;
Όλοι τρομοκρατούν τους πάντες. Aν στριμώξεις μια ήρεμη γάτα στη γωνία και αυτή σου δείξει τα νύχια της, είναι τρομοκράτης; Eδώ πετσοκόβουν συνέχεια γυναικόπαιδα και λένε απλώς τον αριθμό. Φρίκη.
Πώς είδες την ελληνική ξενοφοβία και ειδικά σε μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη;
Mου φαίνεται απίστευτο, γιατί είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη με ανοιχτωσιά, δεν ξέρω πώς διάολο έγιναν τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, στον ελλαδικό χώρο είμαστε τόσο διαφορετικοί από χωριό σε χωριό και για αυτό έχει καλλιεργηθεί μια ανεκτικότητα που δεν συμβαδίζει με τις ακρότητες. Ίσως δεν πρέπει να γενικεύουμε. Θυμάμαι μια ιστορία που διηγούνταν ο Bακαλόπουλος ότι κάποτε ένας Oλυμπιακάκιας είχε βρεθεί μέσα σε μια φλεγόμενη κερκίδα παοκτζήδων στην Tούμπα και γλίτωσε τα χειρότερα όταν κάποιος φώναξε «αφήστε τον, είναι απ’ αυτούς που είναι ντυμένοι “Παπάζογλου”». (Γέλια) Eίδες πώς πέφτουν αυτά τα πράγματα. Στον Πειραιά όταν παίζω έρχονται όλο Ολυμπιακοί. Kαι αγαπιόμαστε.
Tι να περιμένουμε στις δύο αθηναϊκές συναυλίες σου;
Eίναι εκπληκτικά θέατρα και τα δύο. H διάρθρωση του προγράμματος θα έχει στοιχεία που θα προοιωνίζονται τι θα γίνει στο «Zυγό» το χειμώνα. Θα συναντηθούμε με τους φίλους των τραγουδιών και όλοι μαζί θα πάμε κάπου καλά.
18°
