H πρώτη ερώτηση είναι «θα έρθει»; Η δεύτερη «αν έρθει θα ανέβει και στη σκηνή»; H τρίτη «αν ανέβει θα θυµάται τι παίζει γενικότερα»; H τέταρτη «θα σταµατήσει η λέξη cancel να είναι η αγαπηµένη της»; H 27χρονη τραγουδίστρια είναι από εκείνες τις ελάχιστες περιπτώσεις του «πριν» και «µετά». Αµέσως µετά τις εκπληκτικές της µουσικές δουλειές “Frank” και “Back to Black” µε µια εξαιρετική φωνή, ορδές από wannabe Αmies πάσχιζαν να τη διαδεχτούν στο µουσικό θρόνο της retro-soul σκηνής που αναβίωσε. Μία είναι, όµως, η Amy και θα είναι στην Αθήνα στις 22/6 στο Ejekt Festival µαζί µε Moby και Vaccines σε µία όχι ακριβώς οµοιογενή µουσική βραδιά.
Marianne Faithfull και Alain Delon, από την cult ταινία “Girl on a Motorcycle” του 1968
Marianne Faithfull (experience)
64χρονη ηρωίδα ξεπερνά µια σειρά από δυσάρεστα πράγµατα που συνδέονται άµεσα µε το καταχρηστικό τρίπτυχο sex και drugs και rock’n’roll. Ένα σχοινοβατικό πέρασµα από τον κυνισµό στην ευαισθησία και από την εξέλιξη στην ανακύκλωση, µε µία από τις πιο χαρακτηριστικές καπνισµένες φωνές στην ιστορία της µουσικής. Στις 7/6 θα είναι στο Θέατρο Λυκαβηττού. Μουσικά βρίσκεται στα καλύτερά της, µε τις ιδανικές διασκευές σε Billie Holiday και Decemberists από το “Easy Come, Easy Go”, χώρια το ολοκαίνουργιο “Horses and High Heels”, µε τη συµµετοχή του Lou Reed, που ζει µαζί µε τη Laurie η οποία εµφανίζεται µια µέρα µετά στο Γουδή, βλέπε πιο πάνω.
Η µινιµαλιστική φωνητική επανάληψη στο “O Superman” τo 1982 σηµάδεψε την ιστορία της electronica. Ambient, αλλά και electro. Μinimal, αλλά και art rock. Avant guard περσόνα µε µονοµανίες και ιδιοτροπίες σε ισόποση δόση. To τελευταίο πράγµα που θέλεις θα ήταν να οργανώνεις την performance. Αλλά το πρώτο, είναι να είσαι από κάτω την ώρα που θα έχει τα πάντα έτοιµα µε ακρίβεια στη σκηνή. Η Laurie Anderson θα παρουσιάζει στις 8/6 το “Delusion” µε συνδυασµό βιολιού, ηλεκτρονικού κουκλοθέατρου, µουσικής και εικαστικών στο θέατρο Badminton.
Oταν συνομιλείς με τον Γιώργο Γούση, λίγο μπερδεύεσαι. Τώρα αυτός είναι λόου προφάιλ ή σνομπ; Συνεσταλμένος, ευγενικός, εσωστρεφής ή αλλόκοτος; Όλα αυτά μαζί (συν το ταλαντούχος, που δεν μπαίνει σε συζήτηση); Και μετά έρχεται το εισαγωγικό σημείωμα των «Αθώων εποχών», γραμμένο σε πολυτονικό από τον αρχιτέκτονα - εκπαιδευτικό - «δάσκαλό» του Γιώργο Ξανθόπουλο, που αναφέρει κατά λέξη: «Ένας νέος με βαθύ βλέμμα, σιωπηλή σοφία, με χέρια που δούλευαν μεθοδικά, σταθερά, ακατάπαυστα, μετρώντας, χαράσσοντας, σχεδιάζοντας». Αυτός, λοιπόν, είναι ένας από τους σημαντικότερους νέους Έλληνες καλλιτέχνες της κόμικ σκηνής. Και οι ιστορίες από τις «Αθώες εποχές» είναι μια συρραφή όσων κόμικ έχει κάνει τα τελευταία 4 χρόνια (κι έχουν δημοσιευθεί από το «9», και την ATHENS VOICE μέχρι τις εκδόσεις της Image Comics), συν μια καινούργια ιστορία που παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Η χορταστική αυτή έκδοση, όπως λέει, «κλείνει ένα δύσκολο κύκλο δημιουργίας, τον πρώτο», ενώ ο ίδιος δεν έχει κλείσει τα 25. Μείνετε συντονισμένοι με την A.V., οι νέοι Έλληνες κομίστες «γράφουν» εδώ… - Π.Μ.
Ιστορίες από τις Αθώες Εποχές, εκδόσεις ΚΨΜ, shyborg.blogspot.com
O παππούς Στέφανος ήταν κοντρόλ-φρικ (φωτό του 1973). Στη θεία Δέσποινα άρεσε να ποζάρει σαν μοντέλο (φωτό του 1962). Ο εγγονο-ανιψιός τους, ο Σωτήρης Τρέχας, τους πήρε και τους έκανε μπλουζάκι, το 2011.
Ο Σωτήρης Τρέχας είναι ο Dreamer. Ονειρευόταν ένα t-shirt που θα διηγείται τη ζωή του και της οικογένειάς του, σαν pop ιστορία. «Είχα βαρεθεί τα μπλουζάκια του εμπορίου. Ήθελα κάτι πιο ποπ, πιο δημιουργικό για μένα και την παρέα μου. Έπεσα πάνω σε ένα κουτί με παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και έτσι γεννήθηκε η ιδέα αυτής της συλλογής. Κάποιους θείους και θείες τούς έχω προλάβει. Κάποιους άλλους, όχι. Η πιο παλιά φωτογραφία που έγινε στάμπα είναι του 1924. Για τους παλιούς, είχα την γιαγιά να διηγείται ιστορίες και εγώ να βάζω τη φαντασία μου. Η μόνη που αντέδρασε στην αρχή ήταν η μαμά. «Θα τρίζουν τα κόκαλά τους» μου είπε. «Μέχρι που είδε τα μπλουζάκια».
Ο Dreamer - Τρέχας («δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες») αγαπάει πολύ τη φωτογραφία, κάποτε ζωγράφιζε αλλά το έκοψε γιατί κουραζόταν πολύ και μόλις σχεδίασε κάτι δημιουργικά για το Athens Video Art Festival για τον επόμενο μήνα στην Τεχνόπολη. Παράλληλα μαζεύει έργα για την πρώτη του ατομική έκθεση.
Meet the Dreamer και τα μπλουζάκια του στο e-shop του www.thedreamer.gr
- Λ.Χ.
Ο μικρός θείος Γιώργος, ο αδερφός του θείος Λευτέρης και ο μεγάλος θείος Γιώργος. Φωτό του 1968.
Στη θεία Δέσποινα πάντα άρεσε να ποζάρει. Φωτό του 1962.
Ο παππούς Στέφανος έκανε κουμάντο σε όλους.
Schoolwave Festival
πρώτη ώρα, heavy metal
Tο διήμερο 18-19/4 ολοκληρώθηκαν οι ακροάσεις. 65 μπάντες από όλη την Ελλάδα έφτασαν στο στούντιο Sierra της Μεσογείων κι έπαιξαν μπροστά στην επιτροπή των «σοφών». Ο Φοίβος Δεληβοριάς, το νέο πρόσωπο της κριτικής επιτροπής, μοιράστηκε με την A.V. τις εντυπώσεις του… «Είχε πολλή πλάκα, παρότι ήμουν ο πιο ψαρωμένος μέχρι να καταλάβω τη δική μου διαδικασία αξιολόγησης. Είναι κάπως απογοητευτική η παλιομοδίτικη ομοιογένεια στον ήχο που διαλέγουν οι μπάντες. Φυσιολογικά σκληρός και προς το metal, αλλά παράδοξα στραμμένος στο ’80 ή και πιο παλιά. Αυτό ευνοεί τους πραγματικά ταλαντούχους, βγάζουν μάτι. Ωστόσο, είναι πολύ υψηλό το παικτικό επίπεδο των πιτσιρικάδων. Και σ’ αυτό έχει βοηθήσει πολύ το Schoolwave. Είδα απίστευτους, για την ηλικία τους, μπασίστες και ντράμερ. Στιχουργικά, η ατμόσφαιρα της κρίσης βγαίνει – τα παιδιά δεν είναι στον κόσμο τους, γράφουν στίχους για τον Δεκέμβρη, μέχρι και τραγούδι με τίτλο «Κακλαmoney» ακούσαμε…»
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
16°
