Ο σαξοφωνίστας και συνθέτης Δημήτρης Τσάκας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1970. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ξεκίνησε να παίζει κλασική κιθάρα σε ηλικία οκτώ ετών. Το 1991 ξεκίνησε να παίζει Άλτο σαξόφωνο και μετά από 2 χρόνια κέρδισε υποτροφία για το Berklee College Of Music στη Βοστώνη. Με την επάνοδό του στην Ελλάδα συνέπραξε με πολλούς γνωστούς Έλληνες jazz μουσικούς όπως οι Τάκης Πατερέλης, Γιώργος Κοντραφούρης, Γιώργος Τρανταλίδης, Γιώτης Σαμαράς ενώ για ένα χρόνο ήταν μέλος του group ΙΑΣΙΣ με τους Κώστα Μπαλταζάνη και Πέτρο Κούρτη. Από το 1999 και μετά άρχισε να επισκέπτεται την Νέα Υόρκη όπου συνάντησε και έπαιξε με πολλούς διεθνείς μουσικούς. Εκεί γνώρισε και τους μετέπειτα συνεργάτες του στην προσωπική του δουλειά, Dylan Spielvogel και Dave Mason. Παράλληλα συμμετείχε και στα γκρουπ πολλών γνωστών Ελλήνων τραγουδιστών όπως Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μαρία Φαραντούρη, Δήμητρα Γαλάνη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε ηχογραφήσεις αλλά και σε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Growing Up που ηχογραφήθηκε στο Μπρούκλιν από τον Mike Marciano. Συμμετείχε στην περιοδεία στην Ελλάδα του γνωστού τραγουδιστή Ντέμη Ρούσσου καθώς και ως σολίστ στο άλμπουμ του Βαγγέλη Παπαθανασίου για τα 25 χρόνια του Blade Runner: Blade Runner Trilogy: 25th anniversary, συνεργασία για την οποία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Το νέο του άλμπουμ Α Μan Dreams είναι το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ με βασικό στοιχείο την τζαζ και χρήση synthesizers που σε συνδυασμό με το σαξόφωνο και το κλασικό πιάνο διαμορφώνουν έναν ιδιαίτερο ήχο. Επιρροές από latin μουσική και την ηλεκτρική περίοδο της jazz συντονίζονται σε ένα κινημαγραφικό κλίμα. Η Αννα Λινάρδου ερμηνεύει το κομμάτι RTC σε στίχους Ίρις Λουκά, και ο Ευστάθιος Δράκος το ομώνυμο A Man Dreams σε στίχους του ίδιου. Στο Dark Ice o Αμερικάνος Lael Rockwell επεμβαίνει με spoken words πάνω από τους ήχους του γκρουπ, με τον ίδιο τρόπο που ο Yoel Soto τραγουδάει με παραδοσιακό κουβανέζικό τρόπο τους στίχους του πάνω στους ήχους του Abstract Intro.
Με αφορμή τη νέα του κυκλοφορία που θα παρουσιαστεί ζωντανά στις 20 Δεκεμβρίου στο Gazarte μας μιλάει για την εμπειρία του A Man Dreams, τη συνεργασία του με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τις τζαζ συμπράξεις στη Νέα Υόρκη και τα άλμπουμ που σημάδεψαν τον ήχο του...
Πως ήταν η μετάβαση από την κιθάρα στο σαξόφωνο και τι άλλαξε μετά από αυτό στο μουσικό σου μυαλό;
Η μετάβαση ήταν βασικά από την κλασική κιθάρα στην jazz. Διάλεξα το σαξόφωνο γιατί ο ήχος του μου φαινόταν οτι είναι jazz πράγμα που είναι αλήθεια χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την τζαζ κιθάρα ήταν προσωπική μου επιλογή. Στο μουσικό μου μυαλό ήρθε η ελευθερία και η χαρά να συνεργάζομαι με άλλους μουσικούς πράγμα που πάντα με γοήτευε.
Τι σου έμαθε το Berklee και τι οι μουσικές παρέες στην Νέα Υόρκη;
Μου έμαθε την έννοια της δημιουργικής κοινότητας. Και επίσης είχα την τύχη να ‘εχω καθηγητές και φίλους μου με κάνανε να καταλάβω ότι η jazz αποτελεί μια μουσική προφορικής μετάδοσης παρά ακαδημαϊκής. Πράγμα που έβλεπα στα λαιβ που είχα την δυνατότητα να παρακολουθώ ειδικά στη Νέα Υόρκη
Πιστεύεις ότι υπάρχει κλίση, ταλέντο ή είναι θέμα δουλειάς;
Ισχύουν και τα δύο αλλά θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι θέμα δουλειάς.
Έχεις παίξει με όλους. Έχεις περιοδεύσει με τον Ντέμη Ρούσο και συμμετείχες στο Blade Runner Trilogy. Tι θυμάσαι πιο έντονα από τα δύο αυτά μεγαθήρια Ντέμη Ρούσσο και Βαγγέλη Παπαθανασίου;
Με τον Ντέμη Ρούσο συμμετείχα σαν session μουσικός που από ότι μου είχε πει και ο ίδιος με επέλεξε για να παίζω με τον χαρακτήρα που εγώ θέλω. Είχε τόσο έντονα χαρακτηριστική και χαρισματική φωνή που με βοήθησε να εξελίξω αυτό που κάνω. Με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου αισθάνομαι τυχερός καταρχήν γιατί έχω ιδιαίτερα καλή προσωπική σχέση. Τον θαυμάζω απεριόριστα. Νομίζω ότι η ικανότητα του στη χρήση των ήχων, της αρμονίας, του ρυθμού και της μελωδίας εκτός από πρωτοποριακή είναι ιδιαίτερη και μοναδική! Αυτό το έζησα από κοντά στις ηχογραφήσεις για το Blade Runner Trilogy.
Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει τόση δυνατή ιστορία σε παραγωγή εντός εισαγωγικών τζαζ μουσικών στην Ελλάδα;
Γιατί οι Έλληνες μουσικοί έχουν πολλές επιρροές και είναι ανοιχτοί σε ακούσματα πράγμα που είναι χαρακτηριστικό της τζαζ. Επίσης είναι γνωστό ότι τζαζ δεν μαθαίνεις εύκολα ειδικά στην Ελλάδα και αυτό σε κάνει να το αγαπάς περισσότερο και να έχεις να πεις πολλά μέσα από τη μουσική σου.
Ποια είναι τα ονόματα της τζαζ που σημάδεψαν τον ήχο σου; Ή κάποια βιωμένα τζαζ άλμπουμ που σε επηρέασαν;
Θα σου πω μερικά άλμπουμ που με έχουν σημαδέψει γιατί μάλλον τα έχω ακούσει πολύ, χωρίς να τα θεωρώ απαραίτητα τα καλύτερα:
John Coltrane: Kulu Se mama
Cannonball Adderley: Know what i mean
Chet Baker: It could happen to you
Kenny Garrett: Black hope
Miles Davis: In a silent way
Miles Davis : Filles de kilimanjaro
Πέρα από τα live που κρατάνε τους τζαζ μουσικούς ασταμάτητα σε δημιουργική και αυτοσχεδιαστική διάθεση πότε διαμορφώνεται η ανάγκη για τη δημιουργία ενός δικού σου άλμπουμ όπως έγινε το 2010 με το Growing Up και φέτος με το Α Μan Dreams;
Αυτό είναι καθαρά εσωτερικό είναι μία φυσική ανάγκη που έρχεται, τουλάχιστον σε εμένα, χωρίς να το σκεφτώ, δεν υπάρχει πρόγραμμα, απλώς ανάγκη.
Πότε τακτοποιήθηκαν οι μουσικές ιδέες των κομματιών για το Α Μans Dreams;
Μου πήρε ένα χρόνο να τακτοποιηθούν όλα ιδέες και ηχογραφήσεις.
Δουλεύεις εμμονικά έναν ήχο όταν ασχολείσαι με κάποιο συγκεκριμένο άλμπουμ ή live ή μπορεί και να κινηθείς παράλληλα σε πολλά projects;
Νομίζω τώρα μπορώ λιγότερο από παλιά να ασχολούμαι με πολλά projects παράλληλα. Είναι ωραίο το εμμονικο όπως ωραία το είπες και χρειάζεται!
Πες μου για τις συνεργασίες του άλμπουμ. Δράκο, Λινάρδου, Rockwell, Menendez. Ήταν work in progress ή είχες στο μυαλό σου ακριβώς τι ήθελες από αυτούς;
Δεν το είχα σκεφτεί, προηγήθηκαν τα κομμάτια. Με την Άννα πάντα συζητάγαμε να κάνουμε κάτι μαζί γιατί γνωριζόμαστε χρόνια και με τη συμβολή του Γιάννη Αναστασάκη στα εφέ και της Ίριδας Λουκά σους στίχους ηχογραφήσαμε το RTC. Με τον Στάθη γνωριστήκαμε και όταν έκανα το A Μan Dreams είπα αυτό είναι για το Δράκο, το τραγούδησε και έγραψε στίχους. Με τον Lael μας γνώρισε ο Paul Stefanidis που έκανε και το μαστερινγκ. Μένει στο εξωτερικό είναι ένας artist με τη ευρεία έννοια κάνει spoken word και μιλάει για σημαντικά πράγματα επηρεασμένος από το κομμάτι (Dark Ice)που του έδωσε μια χαοτική... κατεύθυνση όπως είπε και ο ίδιος. Με τον Carlito (Menendez) προέκυψε εντελώς γιατί είχε έρθει στο στούντιο για άλλη δουλειά και είχαμε την ιδέα εκεί αμέσως. Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν οι μουσικοί που βασικά αποτελούμε το γκρουπ ο Κωστής Χριστοδούλου στα συνθεσάιζερ, ο Δημήτρης Σεβδαλής στο πιάνο ο Yoel Soto σε bass και vocals, ο Κώστας Λιόλιος στα ντραμς και o Χάρης Κρεμμύδας στην μίξη του άλμπουμ.
Πως επηρεάζει το κλασικό σου background και οι κανόνες τον ήχο σου;
Με βοηθάει πολύ, η κλασική μουσική και η μελέτη της σου μαθαίνουν να πειθαρχείς και η πειθαρχία ειναι απαραίτητο συστατικό για να βελτιώσεις τον ήχο σου. Εκτός από τον ήχο η κλασική αποτελεί και η αγάπη μου για αυτή αποτελεί βασική επιρροή στην σύνθεση της μουσικής
Πως θα οργανώσεις τη live παρουσίασή του άλμπουμ;
Θα παίξουμε το A Μan Dreams καθώς και ένα καινούργιο μου κομμάτι! Θα είναι καλεσμένοι εκτός από το βασικό γκρουπ που είπα πριν, η Άννα και ο Στάθης.
Πως καθαρίζεις το κεφάλι σου;
Πάω βόλτες στην Αθήνα πολλές φορές χωρίς να έχω ξεκάθαρο προορισμό. Σούπερ χαλαρωτικό.
Είναι όλοι οι τζαζίστες τζαζεμένοι;
Χαχαχαχα, όχι!
>>gazARTE Roof Stage, Βουτάδων 32-34, Γκάζι, Jazz Sundays, Έναρξη: 21.00. Eίσοδος: 6 ευρώ. Στις 20/12.
>>Το άλμπουμ του Α Μans Dream κυκλοφορεί από την Μinos/EMI.
14°
