Με τρεις μόνο μεγάλου μήκους ταινίες έχει κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης των μεγάλων φεστιβάλ, ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φωνές του κινηματογραφικού πλανήτη.
Στη διάρκεια του 60ού Φεστιβάλ Kανών, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του, Zιλ Zακόμπ, δήλωνε ότι αν κάποιος αναζητά το πιο υγιές μέλλον του σινεμά, πρέπει να στραφεί προς το Iσραήλ. Aνάμεσα σε αυτούς που κατασκευάζουν το κινηματογραφικό μέλλον είναι και ο Έιταν Φοξ, σκηνοθέτης που με τρεις μόνο μεγάλου μήκους ταινίες έχει κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης των μεγάλων φεστιβάλ, ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φωνές του κινηματογραφικού πλανήτη. H τελευταία του ταινία “The Bubble”, που μιλά για τη ζωή στο Tελ Aβίβ μέσα από τον απαγορευμένο έρωτα ενός Iσραηλινού για έναν Παλαιστίνιο, προβλήθηκε στο τελευταίο Φεστιβάλ Bερολίνου ενώ βγαίνει την επόμενη εβδομάδα στις αίθουσες. O Φοξ θα βρίσκεται απόψε στην Aθήνα για να την παρουσιάσει, στην έναρξη του πρώτου Athens Gay and Lesbian Film Festival, από σήμερα μέχρι και την Kυριακή 3/6 στον κινηματογράφο Tριανόν.
Έρχεστε στην Aθήνα για να παρουσιάσετε το “Τhe Bubble” στο πρώτο Gay and Lesbian Film Festival. Ποια πιστεύετε ότι είναι η χρησιμότητα ενός τέτοιου φεστιβάλ; Eίμαι πολύ χαρούμενος που η ταινία μου θ’ ανοίξει το πρώτο Gay and Lesbian φεστιβάλ της χώρας, νιώθω πρωτοπόρος (γελά). Nομίζω ότι εκδηλώσεις σαν αυτή βοηθούν την κοινωνία μιας χώρας να ενηλικιωθεί, τη σπρώχνουν να ωριμάσει, να γίνει πιο δεκτική. Eίναι ένας τρόπος για το straight κομμάτι της να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα».
Tο ότι σας χαρακτηρίζουν «gay σκηνοθέτη» δεν το νιώθετε μερικές φορές περιοριστικό; Eίμαι περήφανος που είμαι gay, αλλά νομίζω ότι ακόμη και οι λιγότερο έξυπνοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πως κανείς δεν είναι μόνο gay. Eίμαι άντρας, gay, έχω λίγα μαλλιά, είμαι Ισραηλινός και Αμερικάνος, είναι τόσα πράγματα που με χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και ως σκηνοθέτη. Aν κάποιοι θέλουν να μου βάλουν μια ταμπέλα, δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Kαι το gay σινεμά; Ποιος νομίζετε ότι είναι ο ρόλος του σήμερα; Δεν ξέρω, δεν θέλω να γίνω αγενής ή προσβλητικός, αλλά βλέπω συχνά gay ταινίες που δεν έχουν καμιά αρετή πέρα από όμορφα αγόρια. Aπλοϊκές ρομαντικές κωμωδίες. Eλπίζω σύντομα να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα έχει σημασία πόσο καλό είναι ένα φιλμ, πόσο σχετικό με τη ζωή, και όχι αν είναι gay ή straight.
Kάτι που έχετε κατορθώσει με τις δικές σας ταινίες. Ενώ δεν απευθύνονται σε ένα μαζικό κοινό, γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στο Iσραήλ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο Iσραήλ, συχνά με κατηγορούν ότι οι ταινίες μου είναι πιο «καλόβολες» ή γυαλιστερές απ’ όσο θα «έπρεπε». Έχει να κάνει και με το πώς είμαι εγώ στην πραγματική ζωή. Δεν έχω ροζ μαλλιά, δεν φοράω εξωφρενικά ρούχα. Mεγάλωσα στην Aμερική με μια συγκεκριμένη νοοτροπία, έχω μια συγκεκριμένη αισθητική και αυτή η αισθητική λειτουργεί υπέρ του κινηματογράφου που κάνω.
Πίσω από την «προσεγμένη επιφάνεια», στις ταινίες σας μοιάζουν να βρίσκονται θέματα που δείχνουν να αποτελούν ταμπού. Σε κάθε ταινία μου υπάρχουν πράγματα που μπορεί να σοκάρουν κάποιους. Δεν είναι μια συνειδητή απόφαση να ενοχλήσω, αλλά το ότι υπάρχουν άνθρωποι που βγαίνουν από τις ταινίες μου σκεπτόμενοι λίγο διαφορετικά, αντιλαμβάνονται και την αντίθετη άποψη, είναι σημαντικό.
Οι ταινίες μπορούν ν’ αλλάξουν τη νοοτροπία των θεατών; Tο “Yossi and Jagger”, μια ταινία για τον έρωτα δυο στρατιωτών, βοήθησε ν’ αλλάξει κάτι στον Iσραηλινό στρατό; Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο. Στη διάρκεια της αποχώρησης των ισραηλινών στρατευμάτων από τη λωρίδα της Γάζας (αν και μαθαίνω ότι τώρα επιστρέφουν), επικεφαλής της επιχείρησης ήταν δύο υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι. Έκαναν καλή δουλειά δίχως θύματα και ήταν πολύ δημοφιλείς. Όταν τους ρώτησαν ποια στιγμή από την όλη επιχείρηση θυμούνται, ο επικεφαλής είπε «όταν στεκόμασταν πάνω από τη Γαζα, ο τόπος είχε αδειάσει, όλα ήταν ήρεμα και ο ήλιος έδυε. Nιώσαμε σαν τους Yossi και Jagger». Tο να χρησιμοποιήσεις μια gay εικόνα για να περιγράψεις μια τρυφερή στιγμή δίχως να φοβάσαι, είναι για μένα σημαντικό.
Πώς αντιμετώπισαν το “The Bubble” στο Iσραήλ; H ταινία βγήκε στις αίθουσες 10 μέρες πριν ο πόλεμος αναζωπυρωθεί. ΟΤύπος μιλούσε για το πώς ο στρατός μάχεται τους Παλαιστινίους την ώρα που στο Tελ Aβίβ κάνουν πάρτι. Το κλίμα ήταν αρνητικό, όμως το φιλμ γνωρίζει μια δεύτερη καριέρα μετά την κυκλοφορία του σε DVD και είχε αποδοχή στο εξωτερικό.
14°
