Ο Σουλεϋμάν, μετανάστης από τη Γουινέα, εργάζεται ως ντελιβεράς στο σημερινό Παρίσι. Σε δύο μέρες έχει την καθοριστική συνέντευξη που θα κρίνει αν θα αποκτήσει την κάρτα διαμονής στη Γαλλία ή θα απελαθεί.
Το Παρίσι του Σουλεϋμάν – Κριτική
Ένα αγνώριστο, διαφορετικό και εχθρικό προς τους μετανάστες από την Αφρική Παρίσι είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής στο φιλμ. Ο κοινωνικός ρεαλισμός που χρησιμοποιεί ο Μπορίς Λοζκίν για να αφηγηθεί την ιστορία του Σουλεϋμάν, σε αρκετά σημεία μετατρέπεται σε ένα αγωνιώδες θρίλερ από το οποίο δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Ούτε για τον ήρωα αλλά ούτε και για το θεατή. Η ιλιγγιώδης ταχύτητα της κάμερας που είναι κολλημένη στο ποδήλατο με το οποίο ο νεαρός ντελιβαρός διασχίζει όλο το Παρίσι για να παραδώσει τις παραγγελίες του, μας συμπαρασύρει και εμάς, κάνοντάς μας συνεπιβάτες του στη σοκαριστική οδύσσεια του. Ο ερασιτέχνης Αμπού Σαγκαρέ που βραβεύτηκε στις Κάνες πετυχαίνει έναν υποκριτικό άθλο καθώς φέρνει μια αυθεντικότητα στα «ντοκιμαντερίστικα» κάδρα του σκηνοθέτη που καθηλώνει. Μπορεί να μην είναι και το πιο πρωτότυπο στόρι στην ιστορία του σινεμά, αλλά είναι συγκινητική η διαπίστωση ότι ένα θέμα που είχε χρησιμεύσει πριν από σχεδόν 80 χρόνια στον «Κλέφτη ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα για να περιγράψει την σκληρή καθημερινότητα στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη, έχει ισχύ ακόμη και σήμερα, με φόντο αυτή τη φορά το μεταναστευτικό.
27°
