Tζορτζ Λούκας: Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της φετινής τελετής λήξης (25/5) του 77ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών ήταν όταν δύο θρύλοι του σινεμά και καλοί φίλοι, ο Τζορτζ Λούκας και ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, συναντήθηκαν επί σκηνής για να παραλάβει ο πρώτος από τα χέρια του δεύτερου τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο της καριέρας του και την προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
Τζορτζ Λούκας: «Είμαι απλώς ένα παιδί από την Καλιφόρνια»
«Ήρθα για να σας ευχαριστήσω όλους. Είμαι απλώς ένα παιδί από την Καλιφόρνια, ένα μέρος περιτριγυρισμένο από αμπελώνες, κι έκανα ταινίες στο Σαν Φρανσίσκο, με τον φίλο μου Φράνσις Φορντ Κόπολα. Στην πραγματικότητα δεν έκανα ποτέ μία ταινία στο Χόλιγουντ ως σκηνοθέτης. Γι' αυτό είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι εδώ σήμερα», δήλωσε συγκινημένος ο δημιουργός «των Star Wars» και του «Ιντιάνα Τζόουνς», αλλά και ο σκηνοθέτης του «THX-1138» και του «American Graffiti», Τζορτζ Λούκας, παραλαμβάνοντας το βραβείο, με τους θεατές να τον χειροκροτούν όρθιοι για αρκετή ώρα. Στην ερώτηση «τι χρειάζεται για να κάνεις συνέχεια καλές ταινίες» που συνόδευε το εισαγωγικό βίντεο που προβλήθηκε στην αίθουσα Lumière με τα σημαντικά φιλμ της καριέρας του, ο Αμερικανός σκηνοθέτης απάντησε «επιμονή».
Στην ομιλία του, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα θυμήθηκε την εποχή που ο Λούκας ήθελε να κάνει μία κινηματογραφική μεταφορά του «Φλας Γκόρντον» αλλά οι παραγωγοί του Χόλιγουντ αρνήθηκαν να τον χρηματοδοτήσουν επειδή δεν ήταν «τόσο σημαντικός» σκηνοθέτης. Και τότε πήρε την απόφαση να κάνει μία εντελώς προσωπική ταινία, η οποία φυσικά ήταν το «Star Wars». «Συγχαρητήρια Τζορτζ, δεν είμαστε μόνο εγώ και οι πολλοί φίλοι σου περήφανοι για σένα, αλλά όλος ο κόσμος που είναι εδώ απόψε για να σε τιμήσει», ανέφερε ο Κόπολα.
Κατά την ανακοίνωση του Τιμητικού Χρυσού Φοίνικα, η διοργάνωση επαίνεσε τον Λούκας για το «ακλόνητο πάθος του για την τεχνολογία» που τον έκανε «έναν από τους πρωτοπόρους της βιομηχανίας οπτικών εφέ».
«Το Φεστιβάλ των Καννών είχε πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου», είχε δηλώσει ο Αμερικανός σκηνοθέτης όταν έμαθε για τη βράβευσή του. «Έμεινα έκπληκτος κι ενθουσιάστηκα όταν η πρώτη μου ταινία, το "THX-1138", επιλέχθηκε για να παρουσιαστεί εδώ, σ' ένα νέο πρόγραμμα για πρωτοεμφανιζόμενους δημιουργούς, που λεγόταν Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών. Από τότε έχω επιστρέψει στο Φεστιβάλ σε πολλές περιστάσεις και με διαφορετικές ιδιότητες, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Αυτή η αναγνώριση που μου γίνεται φέτος με τιμά κι έχει μεγάλη σημασία για μένα. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ, παρότι νιώθω κι ένα αίσθημα νοσταλγίας, καθώς έχω έρθει συχνά για τον "Ιντιάνα Τζόουνς" και το "Star Wars". Προφανώς έχω πολλούς θαυμαστές, αλλά ποτέ δεν έκανα ταινίες που κερδίζουν βραβεία. Γι' αυτό και ο Τιμητικός Χρυσός Φοίνκας είναι για μένα μία σπουδαία διάκριση» σημείωσε.
Την περασμένη Παρασκευή (24/5) ο Τζορτζ Λούκας έδωσε, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, ένα μοναδικό masterclass στην αίθουσα Debussy, το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 1.000 θεατές.
Σε αυτό, ο Τζορτζ Λούκας είπε ότι η επιθυμία του να κάνει ταινίες γεννήθηκε όταν πήγε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας: «Ποτέ δεν ήθελα να κάνω συμβατικές ταινίες. Οι καθηγητές μάς έλεγαν συνεχώς ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να γίνουμε σκηνοθέτες. Ευτυχώς, οι άνθρωποι που είχαν χτίσει το Χόλιγουντ είχαν αρχίσει πια να αποσύρονται και τα στούντιο προσλάμβαναν νέους ανθρώπους. Εκεί γνώρισα τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Έκανε διάφορα γυρίσματα και μου ανέθεσε κάποια πράγματα και έτσι ξεκίνησα στο σινεμά. Εκείνο που πάντα με ενδιέφερε ήταν να κάνω ταινίες, δεν μ' ενδιέφερε να βγάλω λεφτά».
Σχετικά με την αρνητική κριτική που του έχει γίνει μέσα στα χρόνια ότι «ο "Πόλεμος των Άστρων" είναι γεμάτος λευκούς άντρες», ο ίδιος δήλωσε: «Μα οι περισσότεροι εκεί μέσα είναι εξωγήινοι. Η ιδέα είναι ότι πρέπει ν' αποδέχεσαι τον κόσμο γι' αυτό που είναι, είτε είναι μεγαλόσωμοι και τριχωτοί είτε πράσινοι είτε οτιδήποτε. Η ιδέα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι».
Δεν διακρίνεται μόνο για τη διεισδυτική κοινωνικοπολιτική ματιά του και τη μυθιστορηματική αφηγηματική στιβαρότητά του, αλλά και για τα συναισθήματα στις ταινίες του
16°
