Το 1755, στα άγονα εδάφη της Γιουτλάνδης όπου είναι σχεδόν αδύνατον να πιάσουν οι σοδειές και συνεπώς να γεμίσει ο τόπος με αποίκους όπως επιθυμεί ο βασιλιάς της Δανίας, ένας φτωχός στρατιωτικός βάζει στόχο να τα καταφέρει. Όμως η δημιουργία του πρώτου βιώσιμου καταυλισμού στην περιοχή είναι γεμάτη εμπόδια.
Η επίσημη πρόταση της Δανίας για το φετινό διεθνές Όσκαρ είναι ένα παλιομοδίτικο μεν, ενισχυμένο δε με μια πυκνή δραματουργία έργο εποχής, στο οποίο η αγέρωχη μορφή του Μαντς Μίκελσεν κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. Ο χαρακτήρας του λοχαγού Λούντβιχ Κάιλεν είναι μια συναρπαστική προσωπικότητα που δύσκολα μπορεί να υπερνικηθεί. Υπάρχουν σκηνές όπου ένα και μόνο βλέμμα ή μια λέξη του τρομερού δανού ηθοποιού, αρκούν για να προσδώσουν τρομακτική ένταση στα φροντισμένα και μελετημένα σε κάθε λεπτομέρεια κάδρα του Αρσέλ. Ο σκηνοθέτης του επίσης ιστορικού «Ο έρωτας της βασίλισσας» προσφέρει σκηνές απύθμενης σκληρότητας στη δημιουργία του, η οποία μέσω της έρευνας του αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας απάνθρωπης ιστορικά εποχής όπου οι τίτλοι ευγενείας υπερσκέλιζαν (αν όχι καταργούσαν) κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπισμού.
Αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την κλειστοφοβική φωτογραφία και τον απόκοσμο ήχο, δημιουργούν μια στιβαρή ατμόσφαιρα απειλής, που πηγάζει από το σκοτεινό δάσος
24°
